Έγκλημα στο Νείλο
Επανακυκλοφορία σε νέα ψηφιακή μετατροπή της κλασικής ταινίας του John Guillermin με ήρωα τον εμβληματικό χαρακτήρα της Agatha Christie, τον ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό που υποδύεται ο Peter Ustinov.
Ο βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό αναλαμβάνει να εξιχνιάσει άλλο ένα έγκλημα, παρότι βρίσκεται σε ταξίδι αναψυχής σε μια κρουαζιέρα στο Νείλο. Μία νεαρή και όμορφη κληρονόμος δολοφονείται στο μήνα του μέλιτος της κι ο δράστης πρέπει να βρεθεί πριν το κρουαζιερόπλοιο φτάσει στον προορισμό του.
Πρόκειται για μια φιλόδοξη, κοσμοπολίτικη παραγωγή των 70ς (η μεγαλύτερη της εταιρείας EMI films μέχρι τότε) με μαγνήτη ένα καστ που περιλαμβάνει ορισμένα από τα πιο «καυτά» ονόματα της εποχής, ενώ ο σταρ της ταινίας Peter Ustinov, γινόταν μόλις ο 4ος ηθοποιός που υποδυόταν τον Πουαρό στην οθόνη μετά από τους Όστιν Τρέβορ («Μεγάλο Άλλοθι», 1931 και «Lord Edgware Dies», 1934), Τόνι Ράνταλ (“Alphabet murders”,1966) και Άλμπερτ Φίνεϊ («Έγκλημα στο Οριάν εξπρές»- 1974). Από τις συνολικά επτά εβδομάδες των γυρισμάτων στην Αίγυπτο, τις τέσσερις οι συντελεστές τις πέρασαν πάνω στο κρουαζιερόπλοιο «Κάρνακ» που ταξίδεψε περίπου διακόσια μίλια μεταξύ Ασουάν και Καίρου. Η παραγωγή προσάρμοσε το 42 μέτρων σκάφος για τα γυρίσματα και αναδημιούργησε το εσωτερικό του στα Pinewood studios για τις υπόλοιπες «κλειστές» σκηνές που δεν χρειάζονταν το φυσικό τοπίο ως συμπλήρωμα στο κάδρο.
Η ταινία που κόστισε σχεδόν 8 εκατομμύρια δολάρια γνώρισε εισπρακτική (μόνο στο αμερικανικό box office «έκοψε» περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια) και καλλιτεχνική επιτυχία, με τον υποψήφιο για Όσκαρ Peter Ustinov – η ταινία είχε άλλες 3 υποψηφιότητες για τις ερμηνείες των Angela Lansbury, Maggie Smith και τα κοστούμια του Anthony Powell με μοναδικό νικητή τον τελευταίο- να θεωρείται ως ο κορυφαίος κινηματογραφικός Πουαρό με συνέπεια να επαναλάβει στα επόμενα χρόνια το ρόλο του ντετέκτιβ άλλες 5 φορές σε σινεμά και τηλεόραση. Ο σκηνοθέτης John Guillermin, βαρύ όνομα κι αυτός της εποχής χάρη στις επιτυχημένες ταινίες του «Ο Πύργος της Κολάσεως» (1974) και «Οι Περιπέτειες του Κινγκ Κονγκ» (1976), δεν καταφέρνει πάντως παρά την πιστή μεταφορά του έργου της Christie, να φτιάξει μια ανθεκτική στο χρόνο ταινία μυστηρίου και σασπένς με βάση το κλειστοφοβικό μοντέλο της συγγραφέως. Κυρίως η ταινία χαρακτηρίζεται από μια καρτποσταλική διάθεση να φανούν όλα τα σπουδαία μνημεία της Αιγύπτου, με συνέπεια το αγωνιώδες κομμάτι της ιστορίας να περάσει στο περιθώριο, ενώ σε πολλά σημεία του διάρκειας 2,5 ωρών φιλμ η κούραση είναι χαρακτηριστική.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης