Μαθήματα Ζωής
Ένα αυθεντικό γεγονός μετατρέπεται σε μια εμπνευστική ιστορία πίστης και θάρρους, με το κέντρο βάρους να εντοπίζεται στον κρίσιμο – για το μέλλον των εφήβων- χαρακτήρα της σχολικής εκπαίδευσης.
Μια καθηγήτρια Ιστορίας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε δημόσιο σχολείο υποβαθμισμένης περιοχής, ωθεί τους μαθητές της να συμμετάσχουν σε ένα διεθνή διαγωνισμό που έχει ως θέμα τα ανήλικα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Η προσπάθεια της καθηγήτριας να ενώσει τη διαλυμένη – ελέω φυλετικών, θρησκευτικών και κοινωνικών διαφορών- τάξη της, αρχικά δείχνει με παιχνίδι εκ προοιμίου χαμένο. Όμως η οπλισμένη με υπομονή και πίστη στις δυνατότητες των μαθητών της καθηγήτρια δεν το βάζει κάτω. Στις πρώτες αρνητικές στάσεις απαντάει με θάρρος: «φαίνεται πως εγώ έχω περισσότερη εμπιστοσύνη σε εσάς από ότι εσείς οι ίδιοι στους εαυτούς σας». Και κάπως έτσι αρχίζει η αφύπνιση των θυμωμένων μαθητών της και η απόπειρα τους να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι μήπως και η καθηγήτρια τους έχει εντέλει δίκιο. Η ταινία δείχνει και είναι προβλέψιμη αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αδιάφορη. Το σενάριο των Marie-Castille Mention-Schaar (η σκηνοθέτιδα του φιλμ) και Ahmed Dramé, προσφέρεται για μια πολυεπίπεδη ανάγνωση του παιδαγωγικού χαρακτήρα της διδασκαλίας. Το κλειδί στο να καταφέρει ο εκπαιδευτικός να κεντρίσει το ενδιαφέρον του μαθητή είναι η έμπνευση. Αυτή επιτυγχάνεται μόνο με ειλικρίνεια, επιμονή και υπομονή. Το φιλμ έχει ρυθμό, ισόποσες δόσεις χιούμορ και δράματος, εξαιρετική πρωταγωνίστρια αλλά στην ύστατη στιγμή των κρίσιμων… εξετάσεων μόλις και μετά βίας περνάει τη βάση. Κι αυτό επειδή θέτει πολλά και σημαντικά ερωτήματα (Ολοκαύτωμα, κυβέρνηση του Βισί, συλλογική ενοχή) αλλά δεν καταφέρνει να δώσει τις κατάλληλες απαντήσεις σε όλα.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης