Η καρδιά του σκύλου

Η προσωπική κατάθεση ψυχής της Anderson έχει ως έναυσμα το θάνατο του αγαπημένου της κατοικίδιου και με διαρκή φλας μπακ σε στιγμιότυπα από το κοντινό και μακρινό παρελθόν της (στο οποίο πρωτοστατούν οι απώλειες αγαπημένων της προσώπων) καταλήγει σε μια σπαραχτική μαρτυρία από την τραυματική παιδική ηλικία της.

Με αφορμή το θάνατο της Λόλαμπελ, του αγαπημένο τεριέ της Laurie Anderson, μοιραζόμαστε τις σκέψεις της πάνω στο θάνατο (κυρίως) αλλά και άλλα ζητήματα που απασχολούν την αμερικανίδα avant-garde καλλιτέχνιδα. Η κινηματογραφική γλώσσα που χρησιμοποιεί η Anderson έχει ειδική βαρύτητα και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Όμως το τελικό αποτέλεσμα έχει τη μορφή ενός ανερμάτιστου και δίχως συγκεκριμένο σκοπό εικαστικού πρότζεκτ, που κάποιες στιγμές χάνεται στην απλοϊκότητα και το στυλιζάρισμα. Η αφήγηση της Anderson διαθέτει δυναμισμό, τρυφερότητα και καταφέρνει να συγκινήσει. Πολλές φορές βέβαια χάνεται στη θύελλα της σκέψης της που ανακατεύει ανόμοια πράγματα και με ευκολία συνδέει π.χ. τη θιβετιανή φιλοσοφία γύρω από τη μεταθανάτια ζωή με τη σκυλίσια ζωή ή την καλλιτεχνική δημιουργία.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης