Λεξικό#10: Sivert Hoyem

«Greek Friends! Seriously? You are too kind to me…». Η αντίδραση του δεν έκρυβε την έκπληξη. Ένα μήνα πριν τη συναυλία του στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, τα νέα για τον Sivert Hoyem ήταν αναπάντεχα καλά: Sold out η πρώτη βραδιά στις 29 Σεπτεμβρίου, ανακοίνωση μιας δεύτερης για τις 2 Οκτωβρίου και 10.000 Αθηναίοι να συγκεντρώνονται για χάρη του στη σκιά της Ακρόπολης. Όμως και πάλι, η έκπληξη δεν ήταν μεγάλη. Το love affair του Νορβηγού ροκ σταρ με το ελληνικό κοινό δεν είναι καινούργιο.

• Γυναίκα. Δημιουργώ ρομαντική μουσική και υπάρχει πάντα μια γυναικεία παρουσία στους στίχους. Δεν έχει νόημα για μένα αν δεν είναι έτσι, αυτός είναι ο τρόπος που δημιουργώ τη δική μου μουσική. Μεγάλωσα κυρίως με γυναίκες μετά το διαζύγιο των γονιών μου, με κάποιες πραγματικά δυνατές γυναίκες. Μερικές φορές νομίζω ότι μου λείπει η αντρική οπτική γωνία για τα πράγματα.

• Ελευθερία. Όταν είμαι πάνω στη σκηνή νιώθω απελευθερωμένος. Η μουσική για μένα σημαίνει ελευθερία, σημαίνει δυνατότητες. Όλο αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά, αλλά έχω συνηθίσει πια να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή και είμαι συγκεντρωμένος στο να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό καθώς τραγουδάω.

• Ελληνες. Κάτι πήγε απόλυτα σωστά σε αυτή τη σχέση, από την πρώτα φορά το 2000 που ήμασταν εδώ με τους Madrugada. O κόσμος εδώ ήταν έτοιμος, παθιασμένος με τη μουσική μας. Κι όλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο από τότε. Βέβαια, αυτά που παίρνουμε από το κοινό σε κάνουν να θέλεις να δώσεις ακόμα περισσότερα. Οι μουσικοί το έχουμε ανάγκη όλο αυτό. Είναι ανάγκη να παίρνει ο κόσμος σοβαρά τη μουσική, είναι ωραίο όταν είναι παθιασμένος με αυτήν. Αυτό μας προσέφερε το ελληνικό κοινό και αυτό συνεχίστηκε κι όλη την περίοδο που κάνω σόλο καριέρα. Είμαι ευγνώμων για όλο αυτό. 

• Madrugada. Τα χρόνια με τους Madrugada ήταν τα πιο σημαντικά της ζωής μου. Μεγάλωσα μέσα σε αυτή τη μπάντα. Η μουσική που γράφω τώρα, έχει στην ουσία ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με ότι έκανα τότε. Δεν μπορείς να επανεφεύρεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου από την στιγμή που ξεκίνησες μ’ ένα τρόπο κι έχεις βρει το δρόμο σου ως μουσικός. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. 

• Μελαγχολία. Σίγουρα έχω μια μελαγχολική πλευρά και μπορείτε να το ακούσετε αυτό στη μουσική μου που έχει στοιχεία λύπης και μοναξιάς. Αλλά μου αρέσει και η κωμωδία επίσης, μου αρέσει να γελάω. Σίγουρα η μουσική μου εκφράζει το χαρακτήρα μου αλλά και τις προτιμήσεις μου καλλιτεχνικά και μουσικά, το τι μου αρέσει και βασικά αυτά είναι πιο… «σκοτεινά», υποθέτω. 

• Μετανάστευση. Είναι μία τραγωδία που μ’ έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Δυστυχώς δεν ξέρω τι κατάληξη θα έχει αυτή η ιστορία. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για πόσο ακόμη αυτοί οι άνθρωποι θα είναι στο δρόμο; Με στεναχωρεί πάρα πολύ το θέμα και ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα τραγούδι («Prisoner of the road») που να αναφέρεται σε αυτούς. Οι πλούσιες χώρες έχουν τεράστια ευθύνη γι’ αυτούς τους ανθρώπους και για όσα συμβαίνουν σήμερα και πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η Ελλάδα έχει τόσα πολλά οικονομικά προβλήματα και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη θέση να πρέπει να βοηθήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους με τα λίγα που διαθέτει, χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια.

• Μουσική. Η μουσική μου σίγουρα δεν είναι χαρούμενη. Θα έλεγα μάλλον το στοιχείο της θλίψης. Ήμουν περισσότερο νοσταλγικός στο παρελθόν, αλλά δεν είμαι έτσι πια. Σκέφτομαι περισσότερο το μέλλον. Προτιμώ να κάνω σχέδια και να αφιερώνομαι σε αυτό που κάνω τώρα. Η μουσική μου είναι θλιμμένη, γιατί γράφω με αφορμή πράγματα που είναι αληθινά για εμένα. Είχα πολλά δυσάρεστα γεγονότα στη ζωή μου και γράφω για αυτά”.

• Νύχτα. H νύχτα είναι η ώρα μου. Είναι τότε που λειτουργώ καλύτερα. Χρειάζομαι την απομόνωση. Αγαπάω πολύ τους ανθρώπους αλλά δεν μου αρέσει να βρίσκομαι διαρκώς ανάμεσα σε αγνώστους. Οπότε το να είμαι μόνος μου τη νύχτα να γράφω μουσική ή να σκέφτομαι πράγματα, είναι πολύ σημαντικό για μένα. Κι αυτή η ιδέα πως είσαι ξύπνιος όταν οι περισσότεροι κοιμούνται σου δίνει μια αίσθηση μοναδικότητας. H πόλη, οι δρόμοι τη νύχτα, με τα φώτα και τη βραδινή ομίχλη, με ενέπνεαν πάντα. Στα χρόνια των Madrugada, με θυμάμαι να παίρνω νυχτερινό λεωφορείο για να πάω μέχρι την Στοκχόλμη να συναντήσω τη φίλη μου εκεί. Η διαδρομή πέρναγε μέσα από λίμνες και υπέροχα τοπία αλλά κι από βιομηχανικές πόλεις που ακόμη κι αυτές έδειχναν πολύ όμορφες. Πιστεύω πως όλα μοιάζουν ομορφότερα τη νύχτα.

• Οικογένεια. Μου λείπει η ανεμελιά που είχα νέος. Η αίσθηση της ελευθερίας. Το να πιστεύω ότι μπορώ να κάνω αυτό που θέλω τη στιγμή που το θέλω. Αλλά από την άλλη, γενικότερα, είμαι πολύ πιο χαρούμενος σήμερα από ότι ήμουν κάποτε. Νιώθω πιο ολοκληρωμένος, πιο σίγουρος για τον εαυτό μου και η οικογένεια είναι κάτι που στο προσφέρει αυτό. Κυρίως τα παιδιά. Το να μπορείς να τα βγάζεις πέρα με αυτούς τους μικρούς ανθρώπους και να τους μεγαλώνεις με ασφάλεια είναι κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι ανώτερος άνθρωπος.

• Ονειρο. Είμαι ιδεαλιστής κι ονειροπόλος! Όπως -πιστεύω- και οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Ζούμε στον «κόσμο μας» και κάνουμε διαρκώς όνειρα για το πως τα πράγματα γύρω μας μπορεί να γίνουν καλύτερα… Όμως και σε προσωπικό επίπεδο, κυνηγάω τα όνειρά μου. Ως καλλιτέχνης, θεωρώ πως υπάρχουν πάντα καινούρια πράγματα που μπορώ να κάνω ή να βελτιώσω. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που επαναπαύονται στις δάφνες τους, ούτε μου αρέσει να στήνω μια «μυθολογία» γύρω από το όνομά μου. Αυτό που θέλω είναι να βελτιώνομαι διαρκώς. Είμαι περήφανος για κάποιες δουλειές του παρελθόντος και σέβομαι την επιθυμία του κόσμου να τις ακούει. Όμως η μόνιμη ανάγκη μου είναι να γράφω καινούρια μουσική. Πιστεύω πως αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης. Ωστόσο, είμαι πολύ ικανοποιημένος και με αυτό που κάνω τώρα: Tις περιοδείες και τις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι κάτι πάρα πολύ έντονο. Έχω μια φανταστική μπάντα! Τους λατρεύω. Είναι οι καλύτεροι φίλοι μου και μου εμπνέουν εμπιστοσύνη στις συναυλίες. Σε όλα όμως υπάρχει περιθώριο βελτίωσης και πάντα θα κυνηγάω το «όνειρο» του να φτιάξω το «τέλειο άλμπουμ» που ίσως ποτέ να μη γίνει, αλλά πάντως με αυτήν τη σκέψη προχωρώ μπροστά. Ως άνθρωπος, πιστεύω πως έχω ήδη αρκετά απ’όσα ονειρεύτηκα και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Είμαι γερός, έχω τρία όμορφα παιδιά και μια θαυμάσια σύζυγο. Έχω μια καλή ζωή, χωρίς βέβαια να λείπουν οι δύσκολες κι εκνευριστικές στιγμές. 

• Στίχοι. Το μεγαλύτερο μέρος της έμπνευσης για τα τραγούδια που γράφω προέρχεται από την ιδιωτική μου ζωή. Γράφω πολύ προσωπικούς στίχους. Προσπαθώ να μην είναι πολύ προσωπικοί, να μην αφορούν μόνο εμένα. Θέλω να προσεγγίζω τα θέματα από μια πιο καθολική σκοπιά, έτσι ώστε ο περισσότερος κόσμος να μπορεί να ταυτιστεί με ότι γράφω. Βάζω όμως, όσο περισσότερο μπορώ κομμάτια του εαυτού μου.

• Τραγούδι. Γράφω όλα μου τα τραγούδια. Χρειάζομαι άπειρο χρόνο για να ολοκληρώσω ένα τραγούδι μου. Θα πρέπει να βγάζει νόημα και να μου δίνει χαρά να τραγουδώ τους στίχους του. Όλα ξεκινούν με μια λέξη ή μια φράση και μου παίρνει αιώνες για να το τελειώσω.

• Χρήμα. Δεν ξέρω αν οι Ευρωπαίοι μάθουν από την Ιστορία τους. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι γενικότερα, μπορούν να μάθουν από την Ιστορία τους. Δεν είναι οι καλοί που κυβερνούν αυτόν τον κόσμο και μόνο σε κάποια ιστορικά διαλείμματα οι σωστοί άνθρωποι βρίσκονται στις σωστές θέσεις. Κατά κανόνα πάντως, τα χρήματα είναι αυτά που κινούν τον πλανήτη και γύρω από αυτά περιστρέφονται και οι άνθρωποι. Όταν ακολουθείς το χρήμα, μην περιμένεις να σε οδηγήσει κάπου καλά. Εγώ πάντως δεν το κυνηγώ.