Η Στέγη “χορεύει” στην Αθήνα: ανοικτές παραστάσεις στο ιστορικό κέντρο της πόλης

Η Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης αναφέρει σχετικά με τις εκδηλώσεις του Dancing Athens:

“Ήταν Απρίλιος του 1970, όταν η Αμερικανίδα χορογράφος Trisha Brown έδεσε έναν χορευτή της με σχοινιά ορειβασίας και τον έβαλε να κατέβει περπατώντας την πρόσοψη ενός επταώροφου κτιρίου στον αριθμό 80 της Wooster street στο Μανχάταν, αναζητώντας τρόπους να απορρυθμίσει τη σχέση του σώματος με τη βαρύτητα, τη σχέση του σώματος με το χώρο, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο οι θεατές είχαν συνηθίσει να αντιλαμβάνονται καθημερινές κινήσεις όπως το περπάτημα. Και ήταν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν οι ριζοσπαστικές αλλαγές και οι πειραματισμοί των μεταμοντέρνων της Judson Church βγήκαν πλέον στους δρόμους, στα πάρκα, στις πλατείες, στις ταράτσες και στα μουσεία της Νέας Υόρκης με μια ακατανίκητη διάθεση για αλλαγή.

Το άνοιγμα της φετινής καλλιτεχνικής περιόδου στο χορό και το θέατρο με τέσσερις σημαντικές outdoor δράσεις συνδέεται ακριβώς με μια αντίστοιχη ανάγκη, σήμερα, να συνδιαλλαγούμε εκ νέου με το δημόσιο χώρο προτείνοντας νέους τρόπους χρήσης του, που δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν με κάποιο συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο, αλλά με μια απλή πρόταση/πρόσκληση μετατόπισης στον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να κινούμαστε και να μετακινούμαστε στο δημόσιο χώρο, στον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζουμε την κίνηση και το χορό, στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε στο απρόβλεπτο και το τυχαίο.

Πρόκειται για ένα μίνι φεστιβάλ «ανοιχτού χώρου» με ελεύθερη είσοδο, που θα απλωθεί σε διάφορες ώρες της μέρας στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου, με τοπία νυχτερινά από τον Boris Charmatz, μια «αναδρομική» της πρώιμης δουλειάς της Τρίσα Μπράουν, intimate εμπειρίες από τον Γιάννη Μανταφούνη, αλλά και απροσδόκητες, ακτιβιστικού τύπου παρεμβάσεις στο αθηναϊκό κέντρο από τον Willi Dorner. Ένα μικρό δώρο στην Αθήνα, το οποίο ίσως σήμερα, με τον περιορισμό πρόσβασης ολοένα και περισσότερων ανθρώπων στο κοινό αγαθό της τέχνης, αλλά και με τον αυξανόμενο έλεγχο και περιορισμό των κινήσεων και των μετακινήσεών μας στον αστικό χώρο, έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη.”

Πρόγραμμα παραστάσεων

Bodies in Urban Spaces
Cie Willi Dorner
1 Οκτωβρίου 2016 | 18:00
Σημείο εκκίνησης: Πλατεία Συντάγματος
Διάρκεια: 60 λεπτά

Περπατάς στην πόλη σου, στους δρόμους που ξέρεις τόσο καλά, και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι κάτι έχει αλλάξει: στην εσοχή μιας πόρτας σώματα συνωστίζονται εφαρμόζοντας τέλεια, όπως οι σαρδέλες στο κουτί τους. Είναι οι χορευτές της ομάδας του Willi Dorner, που σε καλούν σε μια βόλτα διαφορετική από τις άλλες. Καθώς προχωράτε, προλαβαίνουν να χωθούν κάτω από μια σκάλα, να φτιάξουν ένα τόξο ή να εφαρμόσουν σε μια χαραμάδα. Σκαρφαλώνουν στους στύλους, κρεμιούνται από τους σωλήνες, ανεβαίνουν κάθετα τους τοίχους, ακροβατούν, χορεύουν, περπατούν και κάθε τόσο δημιουργούν με τα σώματά τους μια εικόνα. Χάρη στα χρωματιστά ρούχα που φορούν οι χορευτές, δημιουργείται και μια καινούρια χρωματική σύνθεση κάθε φορά που αυτοί στοιβάζονται σε μια εσοχή. Η απρόσμενη χορογραφία τους αντανακλά το ρυθμό της πόλης, κλέβει τις συνήθειές της, την αναδεικνύει και την αποκαλύπτει με έναν τρόπο μοναδικό. Οι περαστικοί αντιδρούν, οι χορευτές παίζουν μαζί τους, η ατμόσφαιρα της πόλη αλλάζει. Άλλωστε, τα σημεία που επιλέγουν για την παρέμβασή τους δεν είναι τυχαία: ρωγμές του αστικού ιστού της πόλης, σημεία ξεχασμένα από τους κατοίκους της παίρνουν ξανά ζωή μέσα από αυτό το παιχνίδι.

Η Cie. Willi Dorner δημιουργήθηκε στη Βιέννη, το 1999. Πέρα από τις διεθνείς περιοδείες της ομάδας που της έχουν εξασφαλίσει παγκόσμια αναγνώριση και διεθνείς διακρίσεις, ο Willi Dorner δημιουργεί site-specific χορευτικά events που δημιουργούν στους θεατές νέες εμπειρίες, μια νέα οπτική της καθημερινότητας των σύγχρονων μητροπόλεων, σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Σύλληψη: Cie Willi Dorner
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Αντωνάκη, Ελένη Αραπάκη, Κατερίνα Γεβετζή, Νεφέλη Γιώτη, Λαμπρινή Γκόλια, Μυρτώ Δελημιχάλη, Όλγα Δημητράκη, Ανθή Θεοφιλίδη, Κάντυ Καρρά, Ευαγγελία Κιμπιζή, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Γεωργία Μήκου, Μαρία Μόσχου, Ναταλία Μπάκα, Γιάννης Νικολαΐδης, Δανάη Πάνου, Άρης Παπαδόπουλος, Ειρήνη Παπανικολάου, Μάρθα Πασακοπούλου, Ευγενία Σιγαλού, Περικλής Σκορδίλης, Βίκυ Σπάχου, Ελένη Σταυροπούλου, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Κατερίνα Φώτη
Πρεμιέρα: Festival Paris Quartier d’été, 4 Ιουλίου 2007

Οι θεατές θα πρέπει να φορούν άνετα ρούχα και παπούτσια, καθώς θα είναι εν κινήσει.

One One One
Γιάννης Μανταφούνης & Aoife McAtamney
2 Οκτωβρίου 2016 | 11:00
Μουσείο Ακρόπολης – Προαύλιο

Ετοιμαστείτε να ζήσετε μια εντελώς ξεχωριστή εμπειρία: Ένα χορό μόνο για σας! Τι μπορεί να υποδηλώνουν δύο καρέκλες και δύο γραμμές στο έδαφος; Στο One One One, οι δύο καρέκλες προορίζονται για ισάριθμους θεατές, προσκαλώντας τους να ζήσουν αυτή τη μοναδική στιγμή. Στην άλλη άκρη της κάθε γραμμής βρίσκεται ένας ερμηνευτής που θα χορέψει γι’ αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι θεατές συμμετέχουν διαλέγοντας το τραγούδι που τους αρέσει, ελεύθεροι να παρακολουθούν από όπου θέλουν τη χορογραφία ή να περιμένουν τη σειρά τους. Οι δύο ερμηνευτές αντανακλούν σαν καθρέφτης τις αντιδράσεις που προκαλεί ο χορός τους και προτείνουν στους θεατές μια νέα εμπειρία χορού, που αμφισβητεί ρόλους και όρια και, μολονότι δημόσια, παραμένει εντελώς προσωπική.

Έχοντας θητεύσει κοντά στους μεγαλύτερους χορογράφους της εποχής μας, όπως στον William Forsythe, ο Γιάννης Μανταφούνης δεν σταμάτησε ποτέ να μας εκπλήσσει, όχι μόνο με τις σπάνιες ερμηνευτικές δυνατότητές του, αλλά και με την αστείρευτη διάθεσή του για πειραματισμό όταν χορογραφεί. Αυτή τη φορά, κάνει το πείραμα μαζί με την επίσης εξαιρετική Aoife McAtamney. Με ανατρεπτικό χιούμορ και διαρκή μετασχηματισμό της κίνησης, οι δύο ερμηνευτές ξετυλίγουν μια απίστευτη βεντάλια συναισθημάτων και εικόνων και δημιουργούν μαγικές στιγμές ανταλλαγής με το κοινό.

Σύλληψη: Γιάννης Μανταφούνης
Χορογραφία: Γιάννης Μανταφούνης, Aoife McAtamney
Διεύθυνση Παραγωγής: Mélanie Fréguin
Παραγωγή: Cie Ioannis Mandafounis
Συμπαραγωγή: Prairie – Migros Cultural Percentage, Tanzfest 2015
Με την υποστήριξη: City of Geneva, State of Geneva, Swiss Arts Council Pro Helvetia, Corodis foundation, Lottery romande, Culture Ireland
Φιλοξενία του Μουσείου Ακρόπολης
Οι θεατές θα στέκονται όρθιοι καθ’ όλη τη διάρκεια της χορογραφίας.

In Plain Site
Trisha Brown
1 & 2 Οκτωβρίου 2016 | 12:00
ΕΜΣΤ Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Λεωφ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή, πρώην εργοστάσιο Φιξ)
Διάρκεια: 60 λεπτά

Η διάσημη Αμερικανίδα χορογράφος μάς οδηγεί σε γνώριμους αλλά ανεξερεύνητους χώρους.
Μια εμβληματική μορφή του αμερικάνικου μεταμοντέρνου χορού, η Trisha Brown, έρχεται στη Στέγη. Πρωταγωνίστρια του κινήματος που στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 μεταμόρφωσε ανεπιστρεπτί το τοπίο του χορού, δεν δίστασε να ανατρέψει όλους τους κανόνες: Στα έργα της, οι χορευτές επικοινωνούν μεταξύ τους από ταράτσες διαφορετικών κτιρίων, περπατούν σε τοίχους μουσείων από πάνω προς τα κάτω και εκτελούν χορογραφίες γεωμετρικής συμμετρίας πάνω σε σχεδίες στο μέσον μιας λίμνης. Στις δημιουργίες της, ο χώρος είναι πάντα ο φυσικός σύμμαχος, το καταλυτικό στοιχείο, το πολύτιμο πλαίσιο, ο αγαπημένος παρτενέρ. Οι πειραματισμοί που άρχισαν στη Νέα Υόρκη, όταν χορευτές, συνθέτες, ποιητές και εικαστικοί αναζήτησαν από κοινού νέους παραστατικούς κώδικες, δεν σταμάτησαν ποτέ. Πενήντα χρόνια μετά, η Τρίσα Μπράουν εξακολουθεί να γοητεύεται και να πειραματίζεται με τη σχέση χώρου, κίνησης και θεατή. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες site-specific δημιουργίες της, έργα δηλαδή που δημιουργούνται για συγκεκριμένο χώρο, στο In Plain Site συνθέτει υλικό από το ανεξάντλητο ρεπερτόριό της για να αναδείξει την ιδιαιτερότητα του επιλεγμένου χώρου. Αξιοποιώντας το φυσικό φωτισμό, αποσπάσματα από πρώιμα και πιο αφαιρετικά έργα, όπως το Accumulation του 1971, συνδυάζονται με πιο θεατρικά όπως το Foray Foret του 1990, σε μια απροσδόκητη συνάντηση με το αθηναϊκό κοινό στους απέριττους χώρους του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης .

Trisha Brown Dance Company
Ιδρυτική Καλλιτεχνική Διευθύντρια & Χορογράφος: Trisha Brown
Καλλιτεχνική Συνδιεύθυνση: Carolyn Lucas, Diane Madden
Χορευτές: Cecily Campbell, Marc Crousillat, Olsi Gjeci, Leah Ives, Tara Lorenzen, Jamie Scott, Lee Serle, Stuart Shugg
Εκτελεστική Διευθύντρια: Barbara Dufty
*Οι θεατές θα στέκονται όρθιοι καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Είσοδος ελεύθερη με δελτία εισόδου, τα οποία θα διανέμονται στο χώρο της εκδήλωσης μία ώρα πριν από την έναρξη της παράστασης. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ
Τετάρτη 28 & Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου
Εργαστήριο με τους χορευτές της Trisha Brown
Σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

danse de nuit
Boris Charmatz
1 & 2 Οκτωβρίου 2016 | 21:00
Πλατεία Κοτζιά
Διάρκεια: 60 λεπτά
Διεθνής συμπαραγωγή

Ο Boris Charmatz είναι ένας χορογράφος με την πιο αντισυμβατική σημασία του όρου• ευφυώς προκλητικός, ακούραστος (επι)κριτής των κινησιολογικών συμβάσεων, εξακολουθεί μέσα από τα έργα του να θέτει ερωτήματα για τη «φύση» του χορού. Από τις πρώτες του δημιουργικές απόπειρες, αναζήτησε την ελεύθερη, «απαίδευτη» έκφραση, αμφισβήτησε τους κώδικες του κατασκευασμένου θεάματος, μεταφέροντας τις παραστάσεις του σε εξωτερικούς χώρους και επαναπροσδιορίζοντας την παγιωμένη σχέση μεταξύ θεατή και ερμηνευτή. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτούς τους νεωτερισμούς, ο Σαρμάτς δεν έδειξε τον παραμικρό «σεβασμό»• παρά τη «χαμένη αθωότητα» στην εξερεύνηση της κίνησης, στα έργα του διακρίνει κανείς την επιθυμία να συνδεθεί ο χορός με εκείνη την πρωταρχική απόλαυση του σώματος, ανόθευτη από κάθε προσδοκία, ερμηνευτικό πλαίσιο και περιορισμό.

Στο danse de nuit, ο Σαρμάτς επαναφέρει το χορό στο γενέθλιο τόπο, την καρδιά της πόλης. Αυτή η καταγωγική σύνδεση δεν σηματοδοτεί μονάχα τη δεκτικότητα του χορού σε ποικίλες, ζωντανές μορφές έκφρασης, αλλά επιχειρεί να αποδομήσει ή να συναρθρώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο όλα τα –γνώριμα και μη– χαρακτηριστικά του, δημιουργώντας έτσι ένα «χορό της πόλης». Στην ουσία, πρόκειται για ένα πείραμα, τα αποτελέσματα του οποίου παραμένουν ελάχιστα προβλέψιμα: αυτό που προέχει δεν είναι η «σαφήνεια» του μηνύματος, όσο εκείνη η επείγουσα αίσθηση της επανακατοίκησης του δημόσιου χώρου, η σύσταση μιας κοινότητας σωμάτων, δημιουργώντας μια παράξενη ρωγμή που εμφανίζεται στην πόλη, τη νύχτα.

Τι ακριβώς είναι το danse de nuit; Ένας νυχτερινός χορός τον οποίο συναντά ο ανυποψίαστος θεατής καθώς περιφέρεται στους δρόμους της πόλης; Ή, μήπως, άλλος ένας σύγχρονος τρόπος έκφρασης, ένας μυστικός κώδικας επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους; Ο Μπορίς Σαρμάτς, ένας οξυδερκής ανανεωτής της γλώσσας του χορού, επιμένει να θέτει ερωτήματα γύρω από τη λογική του κατασκευασμένου θεάματος. Σε αυτή τη δουλειά, δεν αναζητά μονάχα τρόπους για να επανασυνδέσει την κίνηση με την πόλη, αλλά δημιουργεί μια «θραυσματική» κοινότητα σωμάτων ώστε να αναδείξει τους τρόπους που ο δημόσιος χώρος μπορεί να επανακατοικηθεί.

Ερμηνεύουν: Boris Charmatz, Ashley Chen, Olga Dukhovnaya, Julien Gallée-Ferré, Peggy Grelat-Dupont, Marlène Saldana
Χορογραφία: Boris Charmatz
Φωτισμοί: Yves Godin
Κοστούμια: Jean-Paul Lespagnard
Φωνητική εκγύμναση: Dalila Khatir

Οι θεατές θα στέκονται όρθιοι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Η παράσταση έχει κείμενο στα αγγλικά. Θα υπάρχει ελληνική μετάφραση του κειμένου για όποιον τη χρειάζεται.
Η παρακολούθηση της παράστασης από ανηλίκους πραγματοποιείται μόνο με τη συναίνεση των γονέων ή κηδεμόνων τους.