Θεατής: Piaf, The show στο Ηρώδειο
Eντυπώσεις από την παράσταση- αφιέρωμα στην Edith Piaf που παρουσιάστηκε την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο.
Με το χέρι στην καρδιά ήταν η καλύτερη Piaf που έχουμε δει ποτέ.
Ο πολυτάραχος βίος της δοσμένος με έναν τρόπο απλό και πλήρη συνάμα, με κύριο μέσο τη μοναδική παρουσία της Anne Carrere. Ο τίτλος “show” μπορεί να θεωρηθεί ατυχής καθότι απουσίαζαν όλα εκείνα τα πολυπληθή και τα στολίδια που συγκροτούν ένα (υπερ)θέαμα.
Η τριαντάχρονη Carrere, με όπλο μια φωνή με τεράστια έκταση, έδωσε πνοή στα τραγούδια, παραστατικότητα που νοητά δημιουργούσε τα πιο πλούσια σκηνικά, ταξιδεύοντας στον χρόνο και στον χώρο, από τα σοκάκια του παριζιάνικου υπόκοσμου ως τα κακόφημα μπαρ της Μονμάρτης ακόμα και τη σκηνή του πολυτελούς Olympia Hall, τους σημαντικούς σταθμούς που σημάδεψαν τη ζωή της Edith.
Με φυσικότητα απαράμιλλη και θεατρικότητα πηγαία, καθόλου προσποιητή, κυμάνθηκε από τη γλυκύτητα του νεαρού κοριτσιού -δεν αρνήθηκε τον εαυτό της- ως τη δωρικότητα της ώριμης γυναίκας, του προτύπου δηλαδή. Αν θα ταίριαζε κάποιος χαρακτηρισμός για τη φωνή αυτής της εκπροσώπου της Piaf δε θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς ότι αποτελείται ισόποσα από δύο βασικά συστατικά: την ψυχή και την ερμηνεία.
Το δεύτερο μέρος, πιο ακουστικό, στάθηκε ιδιαίτερα στις πασίγνωστες επιτυχίες και ξεσήκωσε το κοινό. Η αεικίνητη Carrere δε δίστασε μάλιστα να κατέβει από τη σκηνή προς αναζήτηση καβαλιέρου για να χορέψει μαζί του ταγκό ή να καλέσει τον κόσμο, μέσα από τα σκονάκια της στα ελληνικά, να τη συνοδεύσει στο “La vie en Rose” σε μια εκδοχή καραόκε.
To τέλος με χρώμα ελληνικό καθώς για το ancore επιλέχθηκε η γαλλική εκδοχή της “Όμορφης Πόλης” του Θεοδωράκη.
Μια παράσταση πραγματικά ορόσημο στο είδος της, που δικαιώνει τη φήμη και τη διεθνή της επιτυχία, κερδίζοντας δίκαια την αποθέωση από κοινό και κριτικούς, στα σίγουρα όχι ένα ακόμα στυλιζαρισμένο μνημόσυνο για το θρυλικό “Σπουργίτι”.
Μια έξτρα -έκτακτη- παράσταση στις 6 Οκτωβρίου.
