Ο Tom Hanks στην κόλαση του Dante…

«Ψάξε και θα βρεις». Αυτή η φράση-κλειδί επιστρέφει διαρκώς, σαν ηχώ, στο μυαλό του Robert Langdon ο οποίος ξυπνά σε ένα θάλαμο νοσοκομείου, ανήμπορος να θυμηθεί πώς κατέληξε εκεί. Ούτε μπορεί να καταλάβει πώς βρέθηκε στο σακάκι του ένα μυστηριώδες, μακάβριο αντικείμενο. Έπειτα από μια επίθεση εναντίον του, ο Langdon και η νεαρή γιατρός Sienna Brooks μπλέκουν σε μια ανελέητη καταδίωξη στους δρόμους της Φλωρεντίας. Εκείνοι όμως γνωρίζουν καλά τα κρυφά περάσματα και τα αρχαία μυστικά της πόλης και αυτή είναι η μόνη ελπίδα να ξεφύγουν από τους διώκτες τους. Αυτή είναι πάνω κάτω η ιστορία του «Inferno».

Ok, η έκπληξη που είχε συνεπάρει ολόκληρο τον πλανήτη πριν από μια δεκαετία περίπου με τον «Κώδικα Ντα Βίντσι» δεν υφίσταται πλέον. Όμως ο συγγραφέας Dan Brown έχει τον τρόπο του να κρατάει σε αγωνία το κοινό. Απόδειξη είναι πως το «Inferno» έκανε ρεκόρ πωλήσεων το 2013 όταν και κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία. Το alter ego του συγγραφέα, ο καθηγητής Robert Langdon – τον υποδύεται για τρίτη φορά ο Tom Hanks– δείχνει σαν έτοιμος από καιρό για να βάλει stop στα σχέδια ενός σαλεμένου επιστήμονα κροίσσου και παρά το πρόβλημα αμνησίας που τον ταλαιπωρεί, να εντοπίσει άμεσα τα κρυμμένα στοιχεία που συνδέουν το δράστη με τη «Θεία Κωμωδία» του ποιητή Δάντη.

Η ταινία κόστισε περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που βρίσκεται πολύ πιο κάτω από τα 125 εκατομμύρια του «Κώδικα Ντα Βίντσι» (έκανε το 2006 συνολικά εισπράξεις που άγγιξαν τα 758 εκατομμύρια) αλλά και τα 150 (με συνολικές παγκόσμιες εισπράξεις τα 485,9 εκατομμύρια) του «Illuminati: Οι πεφωτσιμένοι» από το 2009.

Ο Hanks στον κεντρικό ρόλο πλαισιώνεται από ένα λαμπρό καστ ηθοποιών, με τη Felicity Jones («Η θεωρία των πάντων») στο ρόλο της Sienna, αλλά και τους Irrfan Khan («Η ζωή του Πι»), Omar Sy («Οι άθικτοι»), Ben Foster («Warcraft: The Beginning») και Sidse Babett Knudsen («Westworld») να συμπληρώνουν τους υπόλοιπούς ρόλους. Υπεύθυνος για τη διεύθυνση φωτογραφίας είναι και πάλι ο Salvatore Totino που είχε αναλάβει να υλοποιήσει το όραμα του σκηνοθέτη Ron Howard και στις 2 προηγούμενες ταινίες.

Ο αγώνας δρόμου του master της σημειολογίας και της νεαρής Sienna Brooks, έχει μερικές ανατροπές αλλά σε κάποια άλλα ζητήματα, η πετυχημένη συνταγή δεν θα ήταν δυνατόν να αλλάξει. Το συναρπαστικό location περιλαμβάνει την πανέμορφη Φλωρεντία στο επίκεντρο της δράσης, ενώ το κυνήγι των ηρώων θα τους οδηγήσει σε μια ακόμη ιταλική πόλη-σύμβολο, τη Βενετία και η περιπέτεια θα ολοκληρωθεί με ομολογουμένως εντυπωσιακό τρόπο στην Κωνσταντινούπολη και το εσωτερικό (εικαστικά πανδαισία όλο το τελευταίο 20λεπτο) της Αγίας Σοφίας!

Μιλώντας για το ρόλο του ο Hanks εξηγεί τι τον γοητεύει τόσο πολύ σε αυτόν: «Υπάρχει κάτι στο μυαλό του Dan Brown. Όλοι απολαμβάνουν έναν έξυπνο γρίφο, ειδικά τους δυσεπίλυτους, αυτούς που δεν μπορεί κανείς να λύσει εύκολα. Πρόκειται σχεδόν για μια διαδραστική ταινία. Υπάρχει μια αλληλοεπίδραση με το κοινό. Κάτι τέτοιο πιστεύω πως είχε να συμβεί από το «Κώδικα Ντα Βίντσι» και συμπληρώνει. «Ο Langdon έχει υποπέσει σε τραγική κατάσταση. Από τη μια βιώνει έντονο σωματικό πόνο λόγω του τραυματισμού του κι από την άλλη βασανίζεται από την άγνοιά του καθώς δεν έχει καμία ιδέα τι ακριβώς του έχει συμβεί».

Ο συγγραφέας Dan Brown δίνει τη δική του θέση για όσα βιώνει ο ήρωας: «Ο Robert Langdon, χωρίς αμφιβολία, στην αρχή της ταινίας, βιώνει τη δική του προσωπική κόλαση. Ξυπνάει στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, όπου κάποιοι προσπαθούν να τον σκοτώσουν. Επίσης, βρίσκει πάνω του ένα αντικείμενο που δεν γνωρίζει ποια είναι η χρησιμότητά του. Πρέπει να ακολουθήσει μια σειρά στοιχείων, για να καταλάβει ποιος και γιατί τον θέλει νεκρό. Στο τέλος θα αντιληφθεί ότι η όλη κατάσταση δεν περιορίζεται μόνο στο προσωπικό του δράμα, αλλά έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα”».

Ο σκηνοθέτης του φιλμ Ron Howard θεωρεί την περιπέτεια αυτή ως την πιο ολοκληρωμένη και άρτια της σειρά. «Είναι η πιο άρτια στιλιστικά ταινία από τις τρεις. Το κοινό εισέρχεται στο μυαλό του Langdon, αφού παρακολουθούμε μια σειρά από αινιγματικά όνειρα που βλέπει. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από τις δύο προηγούμενες ταινίες. Μου αρέσει που υπάρχουν κοινά στοιχεία στις ταινίες, όπως είναι π.χ. ο χαρακτήρας του Robert Langdon, από την άλλη θέλω κάθε φορά να δείξω κάτι διαφορετικό. Δεν μου αρέσει σε καμία περίπτωση να επαναλαμβάνομαι», εξηγεί ο Howard. «Αυτό επίσης είναι και το καλό με τα βιβλία του Dan Brown. Κάθε ένα ερευνά τόσο διαφορετικά μεταξύ τους θέματα. Μέχρι στιγμής το «Inferno» είναι στιλιστικά και αισθητικά το πιο ενδιαφέρον από όσα έχουμε κάνει ως τώρα», καταλήγει ο σκηνοθέτης.

O αληθινός πρωταγωνιστής όμως της ταινίας είναι άλλος. Ο Dante σύμφωνα με ιστορικές πηγές εμπνεύστηκε την «Κόλαση» του από τον έρωτα του για μια γυναίκα, τη Βεατρίκη. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της Θείας Κωμωδίας του σπουδαίου Ιταλού ποιητή που έζησε τον 14ο αιώνα και προσπάθησε μέσω της τέχνης του να περιγράψει το ταξίδι του ανθρώπου προς το θείο. Ο πρώτος του προορισμός είναι ο εξαγνισμός από τις αμαρτίες του. Στο επικό του ποίημα ο Dante οδηγείται ο ίδιος μέσα από εννέα κύκλους στην κόλαση, όπου και συναντά αμετανόητους αμαρτωλούς να τιμωρούνται με έναν ιδιότυπο τρόπο. Μάντεις έχουν τα κεφάλια τους γυρισμένα ανάποδα μην μπορώντας έτσι να δουν το μέλλον και διεφθαρμένοι πολιτικοί βυθίζονται σε αχνιστή, βραστή και κολλώδη πίσσα. Οι μεγαλύτερες τιμωρίες, όμως, επιφυλάσσονται για τους τρεις πιο γνωστούς προδότες της ιστορίας. Ο Κάσιος και ο Βρούτος που δολοφόνησαν τον Ιούλιο Καίσαρα, και ο Ιούδας Ισκαριώτης είναι σφηνωμένοι στους σιαγόνες του Σατανά που τους μασάει ηδονικά και ατέρμονα.

«Ο Δάντης παρουσιάζει την εκδοχή του για το πως αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι της εποχής του την κόλαση» σχολιάζει ο παραγωγός Brian Grazer. «Ο ποιητής βλέπει τους αμαρτωλούς στη Γη να τιμωρούνται σαδιστικά με έναν συμβολικό, σχεδόν ποιητικό τρόπο. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η λύση των γρίφων που ψάχνει ο Langdon. Ο Δάντης περιέγραψε την κόλαση και ο ζωγράφος Μποτιτσέλι την αποτύπωσε με εικόνες. Ο Langdon όντας σημειολόγος θα προσπαθήσει να βρει την άκρη προτού μια κανονική κόλαση απλωθεί στη Γη μέσω του θανατηφόρου ιού» ολοκληρώνει ο Grazer. Εδώ να αναφέρουμε ότι ο θανατηφόρος ιός που φαίνεται σε μια σκηνή στο φινάλε αποτελείται από 40% νερό, 30% λάδι and 30% κέτσαπ, ενώ για τα οράματα της «κόλασης» του Langton το τμήμα ειδικών εφέ χρησιμοποίησε 9.000 λίτρα ψεύτικου αίματος.

Το ψυχολογικό θρίλερ που ξεδιπλώνεται είναι χτισμένο λοιπόν πάνω στην προσωπική ανθρώπινη τραγωδία του κορυφαίου ποιητή, ενώ και το σκηνικό ολοκληρώνεται με τις ιστορικές και καλλιτεχνικές αναφορές στην Αναγέννηση, τους Μεδίκους, τον Μποτιτσέλι και τα μοναδικά έργα τέχνης που μπορεί να απολαύσει κάποιος στην Φλωρεντία, αυτή την πόλη-κόσμημα της κεντρικής Ιταλίας.