Το Πρώτο Ραντεβού

Ένας γοητευτικός νεαρός νομικός σύμβουλος φλερτάρει μια δυναμική δικηγόρο. Κατά τη διάρκεια του ραντεβού – που ξεκινάει από μία έκθεση τέχνης, συνεχίζεται με ποτό και φαγητό και «κλείνει» με την προβολή της ταινίας «Do the Right Thing» – οι δύο νέοι θα βρεθούν πολύ κοντά στην προοπτική του να μην ξανασυναντηθούν. Όμως το γλυκό φιλί έξω από ένα παγωτατζίδικο, λίγο πριν από τον αποχωρισμό τους θα αλλάξει το ρου της ιστορίας.

Η γνωριμία του Μπάρακ Ομπάμα και της Μισέλ Ρόμπινσον, γίνεται θέμα μιας ταινίας που θυμίζει έντονα το «Πριν το ξημέρωμα» χωρίς όμως τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της ταινίας του Richard Linklater. Υπάρχουν οι συνεχείς διάλογοι και η απόπειρα να συνδυστεί το ανάλαφρο στοιχείο της αισθηματικής κομεντί με πιο σοβαρά ζητήματα (το κατηγορώ ενάντια στη ρατσιστική Αμερική εκφράζεται καλύτερα μέσα από οργισμένο φιλμ του Spike Lee και τη διάλυση της πιτσαρίας του Danny Aiello στο φινάλε του) αλλά η ουσία είναι μία.

Όλο το είναι της ταινίας είναι αφιερωμένο στη χημεία του ζευγαριού: εκείνος ένας γόης ρήτορας με υφάκι και ταπεραμέντο αλλά και ταλέντο να δίνει λύσεις εκεί που όλα οδηγούν σε αδιέξοδο. Εκείνη, μια απόλυτα συνειδητοποιημένη και χειραφετημένη γυναίκα δεν έχει χρόνο για χάσιμο σε ασήμαντες γνωριμίες ή προβληματικές σχέσεις. Ο άγνωστος σκηνοθέτης Richard Tanne επιλέγει να κάνει το ντεμπούτο του με ένα φιλμ που δύσκολα αφήνει στην άκρη την αγιογραφία του προεδρικού ζευγαριού. Μια στις τόσες φροντίζει να αφήνει κάποιες γκρίζες ζώνες να αναδυθούν (η ομιλία του Μπαράκ στην παλιά γειτονιά του, η διπλωματική κριτική του για την ταινία του Spike Lee στον εργοδότη του) αλλά όλα αυτά αντισταθμίζονται με το καλοσχεδιασμένο ανθρώπινο προφίλ των δύο πρωταγωνιστών.

Ειδικά το θέμα του Ομπάμα με τον πατέρα του που θεωρείται η «αχίλλειος πτέρνα» του πλανητάρχη, είναι το σίγουρο όχημα για να έρθει στην επιφάνεια η πιο δυνατή ατάκα του φιλμ: «Οι πατεράδες έχουν ανολοκλήρωτη ζωή. Για αυτό κάνουν γιους για να μπορέσουν εκείνοι να την ολοκληρώσουν».

Κωνσταντίνος Καϊμάκης