Θεατής: «Αδαμαντία» στο Θέατρο Τέχνης
Εντυπώσεις από το έργο του Παναγιώτη Μέντη που ανεβαίνεια για 2η χρονιά στο Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο σε σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη.
Το έργο
Η ιστορία της Αδαμαντίας συντίθεται μέσα από 120 περίπου προσωπικές επιστολές. Η ίδια η σύλληψη της ιδέας αποτελεί από μόνη της μια ενδιαφέρουσα ιστορία: ένας από τους μεγάλους δασκάλους του Θεάτρου Τέχνης, πιθανόν ο Γιώργος Λαζάνης, κράτησε σε ένα ντουλάπι της Φρυνίχου, μια σειρά από επιστολές που έστελνε για δέκα χρόνια από την Ελλάδα στον σύζυγό της στην Αίγυπτο κάποια κυρία Αδαμαντία. Το ακατέργαστο αυτό υλικό βρέθηκε από τον Κώστα Καπελώνη, δόθηκε στον Παναγιώτη Μέντη και το μετέτρεψε σε θεατρικό κείμενο, έναν αφηγηματικό μονόλογο, παραστατικότατο, γεμάτο αναμνηστικές εικόνες.
Από την άλλη πλευρά της Μεσογείου, ο παραλήπτης των επιστολών και οι αναφορές στην ιστορία εκείνου του τόπου: Νάσερ, Σαντάτ, Μουμπάρακ, οι μνήμες από το Σουέζ, ο πόλεμος των έξι ημερών. Μέσα σε αυτό το γεωγραφικό και πολιτικό κολάζ των ποικίλων ανακατατάξεων στήνεται ο μικρόκοσμος της ηρωίδας που παλεύει να τον προσαρμόσει στις περιστάσεις και τα γεγονότα.
Η παράσταση
Το δίδυμο Καπελώνης- Μέντης διέτρεξαν με αληθινή αγάπη, σχεδόν ευλαβική το έντυπο υλικό που κληρονόμησαν. Με τρόπο ευφυή και ευαίσθητο δημιούργησαν μία παράσταση με σύνδεση εσωτερική και εξωτερική, απλή -καθόλου απλοϊκή- με μέτρο, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και κάνει τον θεατή να συμπάσχει στις κωμικοτραγικές περιπέτειες της δαιμόνιας Αδαμαντίας.
Η έξοχη Μάνια Παπαδημητρίου, ερμηνεύει, τραγουδά, αλλάζει πρόσωπα με φυσικότητα απαράμιλλη χτίζοντας την Αδαμαντία στις εκάστοτε συνθήκες. Μια γυναίκα μόνη σε δυσοίωνες καταστάσεις καλείται να ορθώσει παράστημα, να αγωνιστεί για τα παιδιά της αλλά και για την δική της αξιοπρέπεια. Αν και το εγχείρημα ενδεχομένως φαντάζει μονοδιάστατο, εντούτοις η ερμηνευτική της ικανότητα δημιουργεί έναν μονόλογο τόσο ζωντανό σε εικόνες, εποχές και γεγονότα, πλούσιο σε συναισθήματα, με αποτέλεσμα να έχουμε εμπρός μας πολλές και διαφορετικές Αδαμαντίες ανάλογα με την περίσταση. Μια Αδαμαντία ανθρώπινη, οικεία, πολυμήχανη, αεικίνητη και αγωνίστρια.
Η εκφραστικότητα και η προσαρμοστικότητα στον “πολλαπλό” ρόλο ανάγονται σε επιδέξιους χειρισμούς της σπουδαίας Μάνιας Παπαδημητρίου. Η αρχή του αυτοπροσδιορισμού με αυτοβιογραφικές αναφορές της ηθοποιού στην μεγάλη οικογένεια του Θεάτρου Τέχνης, όπου ρόλοι, δάσκαλοι, πρόβες, στιγμές μιας άλλης εποχής, παρελαύνουν και συγκινούν μεταφέροντας μας -με την έντεχνη και ευφάνταστη ταυτόχρονα σύνδεση- στην εποχή-αφετηρία της ιστορίας της Αδαμαντίας.
Άξια αναφοράς η καθαρή μουσική του Σταύρου Σιόλα, αληθινό κέντημα.
Το Σύνολο
Η Αδαμαντία του Θεάτρου Τέχνης, δεν ξέρουμε αν ήταν έτσι στην πραγματική της ζωή, η (ανα)δημιουργία της ωστόσο αποτελεί μείζον θεατρικό γεγονός. Το αποθεωτικό χειροκρότημα επάξια ανταμείβει την χειροποίητη, παράσταση-διαμάντι τοποθετώντας την στα κορυφαία της θεατρικής σεζόν.
