Στην Αθήνα, ένα Σάββατο μεσημέρι… “Aπό που πάνε για την Αυστραλία;”

Μερικά μέτρα νωρίτερα, στην Πανεπιστημίου ένας άστεγος ναρκομανής περπατούσε ξυπόλητος με ένα χάρτινο ποτήρι στο χέρι ζητώντας ελεημοσύνη σε μια ακατάληπτη γλώσσα. Άλλοι άστεγοι είχαν απλωμένα τα sleeping bag στις κατά τα άλλα αναγεννημένες από «ενδιαφέροντα-νέα-αστικά-εγχειρήματαα» στοές πέριξ του Συντάγματος. Δύο Ελλάδες σε ένα πακέτο στο απόλυτο κέντρο της πόλης.

Όσο για την είσοδο του Electra Palace Athens στην καρδιά της Πλάκας παραμένει αδιαμφισβήτητα αριστοκρατική χωρίς να χρειάζεται να το προσποιηθεί καθόλου. H πόλη εδώ λάμπει. Σε όλο το σαλόνι και τη reception μυρίζουν τα αιθέρια έλαια που μια μασέρ περιφέρει έξω από το spa room.

Ανεβαίνω στον πρώτο όροφο όπου ήδη έχει ξεκίνησε η εκδήλωση «Εβδομάδα Μετανάστευσης – Έλα στην Αυστραλία». Δεν ξέρω καθόλου τι να περιμένω αλλά ξέρω ότι ακόμα δεν θέλω να πάω στην Αυστραλία. Κάποιοι όμως –δικαίως- το θέλουν πολύ κι έχουν έρθει ως εδώ για να μάθουν όλα τα tips και τις σωστές συμβουλές.

Στην είσοδο της αίθουσας μας περιμένουν καφές, χυμοί και κάτι φανταστικά gourmet κουλουράκια με ξηρούς καρπούς και μέλι. Μέσα στην αίθουσα μικρά θρανία σαν αυτά των σχολείων αλλά στην πιο πολυτελή τους εκδοχή. Την εκδήλωση έχουν έρθει να παρακολουθήσει περίπου 25 άτομα από 23 έως 40 χρονών. Κάθομαι τελευταία σειρά δίπλα από έναν νέο άντρα που δεν θα είναι πάνω από 26 χρονών. Αρχίζουμε να σημειώνουμε τα καλύτερα αυστραλέζικα site για αναζήτηση εργασίας.

-Το επάγγελμα που κάνω εγώ δεν είναι μέσα στη λίστα με τα επαγγέλματα που επισήμως ζητούν, (λέει ένας συμμετέχων γύρω στα 40). Ξέρω να παρασκευάζω γύρους, καλαμάκια, κεμπάπ.
-Να κοιτάξεις τότε τη λίστα με τα ζητούμενα επαγγέλματα κάποιας άλλης Πολιτείας, (του απαντάει ο «μεταναστευτικός πράκτορας» όπως αποκαλείται και διοργανωτής της εκδήλωσης και συνεχίζει:
-Να ξέρετε πάντα ότι στην Αυστραλία δεν δέχονται να σας πληρώνουν μαύρα. Εκτός κι αν βρείτε Έλληνες να σας βοηθήσουν με αυτό…. / Πολύ σημαντικό για τους Αυστραλούς είναι το portfolio.
-Δηλαδή εγώ τι να βάλω στο Portfolio μου; (ξαναχτυπάει ο ψήστης)
-Μπορείς να βάλεις μια φωτογραφία από το menu του σουβλατζίδικου που είχες ανοίξει, έρχεται η ….αποστομωτική απάντηση του πράκτορα.

Παρατηρώντας τη λίστα, βλέπω ότι υψηλή ζήτηση παρατηρείται για τους γιατρούς, τους μηχανικούς και τους παιδαγωγούς. «Έχουμε μεγάλη ζήτηση και για τεχνίτες» συμπληρώνει ο διοργανωτής. Τα ελληνικά του είναι εντελώς… αυστραλέζικα αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές είναι πολύ συμπαθητικός αλλά κι όμορφος- ένα clean cut golden boy.

Γρήγορα αρχίζουν οι λεπτομέρειες για τις βίζες. Ο πράκτορας αρχίζει να χρησιμοποιεί τις λέξεις project manager, construction project manager και consultant σαν ψωμοτύρι. Αν το αποφασίσουμε, λέει, δεν θα μας πάρει χρήματα αν δει ότι δεν κάνουμε καθόλου δεν θα μας εκμεταλλευτεί. Θα αξιολογήσει πρώτα το βιογραφικό μας και μετά θα μας πει. Αν έχουμε μέλλον εκεί θα μας στείλει «πρότυπα» για τα έγγραφα που χρειάζονται, θα μας διορθώσει το βιογραφικό και το cover letter μέχρι και «δωρεάν διαβούλευση» μας υπόσχεται. Για επαγγελματική βίζα πρέπει να υπολογίζουμε από € 7.000 και πάνω. Το κοινό αρχίζει να κάνει συνδυασμούς και σκέψεις: «Αν πάμε με τουριστική βία και βρούμε συνέταιρο εκεί;»

Μαθαίνουμε ότι από όλες τις βίζες (τουριστική, φοιτητική, επαγγελματική) καλή περίπτωση είναι η οικογενειακή βίζα αν ο σύζυγος ή ο φίλος σου είναι από εκεί ή αν οι περισσότεροι από την οικογένεια σου είναι εκεί.
“Βρίσκετε και συζύγους εκτός από δουλειές;” ρωτάει μια παρευρισκόμενη από το κοινό κι αρχίζουμε να γελάμε όλοι και να χαλαρώνουμε γιατί η αλήθεια είναι ότι ως τώρα έχουμε ένα αίσθημα σα να δίνουμε εξετάσεις.

Εκεί πάντως που πληγώνεται η μισή αίθουσα είναι με το σύστημα των πόντων που παίρνει ο μελλοντικός εργαζόμενος ανάλογα με την ηλικία του. Το άνθος της εργασιακής ηλικίας για τους Αυστραλούς είναι από 26-32. Αυτοί παίρνουν 30 πόντους ενώ ο 40άρης πέφτει στους 15. Ο ψήστης τα βάφει μαύρα με αυτή την πληροφορία.

Στο τέλος οι νεότεροι και οι πιο έτοιμοι για… αναχώρηση πλησιάζουν τον πράκτορα ένας –ένας για να του πουν μερικές πληροφορίες για το βιογραφικό τους. Δύο νεαρά αγόρια κάνουν πλάκα με το μότο της εκδήλωσης (σ.σ «Έλα Αυστραλία») και το γυρνάνε σε: «Μένεις Ελλάδα; Έλα OAEΔ!»

Στις πέντε παρά το απόγευμα, στο λεωφορείο του γυρισμού από την οδό Ασκληπιού, δίπλα από το Πνευματικό Κέντρο του δήμου που τελευταίως ζει ξανά … ένδοξες στιγμής εγκατάλειψης και συνδιαλλαγής ναρκωτικών η μιζέρια επιστρέφει δριμύτερη. Στο τζάμι κολλημένη μια ανακοίνωση του Συνδικάτου Εργαζομένου ΟΑΣΑ: «Φίλε επιβάτη εμείς ως εργαζόμενοι θέλουμε να ξέρεις ότι κάνουμε ο, τι καλύτερο μπορούμε για να έρχονται τα λεωφορεία στην ώρα τους. Έχεις δίκιο που αγανακτείς αλλά δεν φταίμε εμείς για την περικοπή του προσωπικού. Σε παραπέμπουμε για τα παράπονα και τις καταγγελίες σου στα εξής τηλέφωνα: Γρ. Υπουργείου Υποδομών/ Γρ. Προέδρου ΟΑΣΑ/ Γρ. Συμβούλου ΟΑΣΑ….»