Φεστιβάλ γαλλικού θεάτρου στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννη

“Το Γαλλικό Θέατρο à la grecque” είναι ένας θεσμός που αγαπήθηκε ιδίως από τους νέους διότι κατάφερε να συνομιλήσει με τους προβληματισμούς της εποχής, μέσα από τα πιο σύγχρονα κείμενα της γαλλικής δραματουργίας. 

Έργα που μας εντυπωσιάζουν όχι μόνο με την τόλμη, την πρωτοτυπία και την αλήθεια τους, αλλά και με την απενοχοποιημένη αμεσότητα με την οποία θίγουν μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, μέσα από ένα βαθύ, ουσιαστικό και συχνά αλληγορικό λόγο. Έργα που δεν διστάζουν να αναμετρηθούν με τους πιο μύχιους φόβους της ανθρώπινης ψυχής και να φέρουν τον θεατή ενώπιον της σκληρής πραγματικότητας σήμερα: ο πόνος του ξεριζωμού, η φυγή, η αίσθηση να μην ανήκεις πουθενά, τα πολιτικά αδιέξοδα, ο διχασμός, η ετερότητα και το δικαίωμα να είμαι Άλλος. Οι πόλεις φαντάσματα μέσα στο παγκοσμιοποιημένο τοπίο όπου χάνεται το δικαίωμα να είμαι Αυτός, η κραυγή αγωνίας που ανεβαίνει στα χείλη και μπορεί να γίνει ακόμη και γέλιο, ειρωνεία, κλάμα, ανάγκη να συμφιλιωθούμε για να υπάρξουμε. Έργα που κατορθώνουν να φέρουν ακόμα πιο κοντά δυο διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις με βαθύ και γόνιμο παρελθόν, όταν βρεθούν σε άξια χέρια νέων Ελλήνων σκηνοθετών.

Το θέατρο που παρουσιάζεται μέσα από το Φεστιβάλ είναι θέατρο ψυχής, μνήμης, επίκαιρο, θέατρο πολιτικό, θέατρο λόγου, είναι το θέατρο της εποχής μας που μιλάει για όλα όσα μας βασανίζουν χωρίς φόβο και ενοχές.

Τα τρία γαλλικά έργα μεταφράστηκαν στα ελληνικά ειδικά για την πρώτη παρουσίασή τους στη χώρα μας. Μερικά από αυτά έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά στο πλαίσιο των Εργαστηρίων Θεατρικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος και περιλαμβάνονται στον 5ο τόμο της σειράς “Νέο γαλλικό θέατρο” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘Αγρα.

No man’ s land – 21,22,23 Οκτωβρίου, ώρα 21:00
Βασισμένο σε δύο έργα της Alexandra Badea, το “Aller-Retour” και το “Varisia, 13 juillet”

Aller-Retour: Εκείνη θέλει να φύγει, να εγκαταλείψει την πατρίδα της που φλέγεται εξαιτίας του πολέμου. Θέλει να διασχίσει το ποτάμι μαζί του ή χωρίς αυτόν. Διστάζει. Δέκα χρόνια μετά τα σύνορα έχουν ανοίξει. Θα ξανασυναντηθούν τυχαία ακριβώς στην «άλλη πλευρά». Εκείνη δεν πήγε ποτέ πιο μακριά. Θα ξανασμίξει μαζί του;
Βαρίσεια, 13 Ιουλίου: Ήρθα εδώ για να σε ξεχάσω, δεν φοβάμαι πια να στο πω. Πήγες στον πόλεμο, πήγα σε όσα αυτός κατέστρεψε. Πώς φτάσαμε ως εδώ meine Liebe;

Η Alexandra Badea για το έργο: “Μιλάω για σύνορα ορατά και αόρατα, για τείχη φυσικά (τα ποτάμια που μας χωρίζουν), για τείχη που χτίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι (η πράσινη γραμμή στη Λευκωσία), τα τείχη που έχουν ανεγερθεί στη σκέψη μας.”

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λύρας: “ Όλοι βλέπουμε τον ανθρώπινο πόνο σε εικόνες αλλά σπάνια τον αισθανόμαστε. Τι σημαίνει να είσαι ‘ξένος’; τι σημαίνει ‘αναγκαστική μετανάστευση’; Ποια είναι η αίσθηση του εκτοπισμού και της υπαρξιακής εκκρεμότητας; Τι σημαίνουν αυτά τα ερωτήματα στο ανθρώπινο τοπίο αισθήματος;“

Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Λύρας
Μετάφραση: Βένια Σταματιάδη
Σκηνικά-Κοστούμια: Απόλλωνας Παπαθεοχάρης
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική-ηχητική εγκατάσταση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Πιερρουτσάκου
Βοηθός παραγωγής: Λιάνα Ανδρικοπούλου
Διανομή: Αρτεμης Γρύμπλα, Ηλίας Λάτσης, Βένια Σταματιάδη

To κορίτσι στο σκοτεινό δάσος του Philippe Manyana – 25,26,27 Οκτωβρίου, ώρα 21:00

Μια “μουσική σύνθεση” που εμπνέεται από αρχαίους μύθους, αποτρόπαιη και εκδικητική, όπως μόνο τα παραμύθια μπορούν να είναι. Η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που ενηλικιώθηκε βίαια και μαρτυρικά ώσπου έγινε αηδόνι και έφυγε μακριά.

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χατζής: “Σήμερα έχει χαθεί κυρίως η δυνατότητα να εμπλέκεται κανείς, μέσω μιας συναισθηματικής εμπειρίας, με κάτι που καθορίζεται από μια προσωπική αναζήτηση, από μια βαθιά υπαρξιακή ανάγκη η ακόμα και φόβο.O Minyana με υλικά το μύθο, τη βία, το έγκλημα, την τιμωρία, καταλήγει να ανυψώσει τα σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου σε ποίηση. “

Η μεταφράστρια του έργου, Δήμητρα Κονδυλάκη, σημειώνει μεταξύ άλλων: “Σ ένα κόσμο στερημένο πνευματικότητας σαν τον δικό μας, η ωμότητα νομοθετεί ανεμπόδιστα και η γλώσσα του Minyana, αποστασιοποιημένη και τολμηρή, με μια ευδιάκριτη επίγευση μπαρόκ, αντανακλά ακριβώς αυτή την απουσία ορίου που αποδίδει τη σύγχρονη έννοια του ανθρώπινου.“

Σκηνοθεσία:-Σκηνική εγκατάσταση-Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής
Μετάφραση: Εργαστήρια μετάφρασης Γαλλικού Ινστιτούτου 2015-2016
Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης: Δήμητρα Κονδυλάκη
Επιμέλεια κίνησης: Χριστίνα Βασιλοπούλου
Διανομή: Πασχάλης Καραντζάς, Μαρία Μαλλούχου, Αγλαϊα Παππά και Γεράσιμος Δημοβασίλης. Συμμετέχει: ο Γιώργος Παπαδάκης

Diktat του Enzo Cormann – 29,30,31 Οκτωβρίου,ώρα 21:00

Δυο αδέλφια συναντιούνται μετά από 25 χρόνια. Βρίσκονται μαζί επί 15 ώρες σε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο. Γύρω τους τα ερείπια του εμφύλιου σπαραγμού. Μια πολιτική αλληγορία με φόντο στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των τελευταίων 50 χρόνων που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.

Ο σκηνοθέτης Μάνος Καρατζογιάννης για το έργο: “Δυο στρατόπεδα. Οι Γαλάζιοι και οι Κόκκινοι. Μια ιστορία. Η ίδια. Πάντα. Παντού. Σ’ όλες τις χώρες. Σ’ όλες τις εποχές. Καθεστώς ο Διχασμός στην πόλη. Όπως στην οικογένεια του Βάλ και του Πιετ. Δυο αδέλφια από την ίδια μάνα. Ο πατέρας… Ποιος θα επικρατήσει; Τι θα επικρατήσει; Τι μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς;”

Από το σημείωμα του μεταφραστή Ανδρέα Στάικου: “Η ιστορία ενός μοιραίου ραντεβού-απολογισμού, στο τέλος ενός εμφύλιου πολέμου. Τα δυο αδέλφια της ιστορίας μας, είχαν βρεθεί σε αντίπαλες παρατάξεις. Το μίσος του ενός προς τον άλλον ήταν τόσο τρομακτικό και αδυσώπητο, ένα μίσος που μόνο τα αδέλφια μπορούν να τρέφουν μεταξύ τους.“

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Μετάφραση: Εργαστήριο μετάφρασης Γαλλικού Ινστιτούτου 2015-2016
Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης: Ανδρέας Στάικος
Σκηνικός χώρος: Γιάννης Αρβανίτης
Επιμέλεια κοστουμιών: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Video art: COM.ODD.OR
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου
Διανομή: Μάξιμος Μουμούρης, Μάνος Καρατζογιάννης