Τραβιάτα του Βέρντι από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Πασίγνωστες άριες και ντουέτα ντύνουν μία από τις πιο αγαπητές ιστορίες μεγάλου έρωτα, ματαιωμένου από τις κοινωνικές συμβάσεις. Η όπερα περιγράφει τον έρωτα μιας εταίρας με γόνο καλής οικογένειας του Παρισιού. Η σχέση προκαλεί την αντίδραση της οικογένειας του νέου, το ζευγάρι χωρίζει και ξανασυναντιέται λίγο πριν το θάνατο της κοπέλας. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου της όπερας.

Η πρεμιέρα της Τραβιάτας, το 1853 στο Τεάτρο Φενίτσε της Βενετίας αναφέρεται συνήθως ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην Ιστορία της Όπερας. “Η Τραβιάτα ήταν ένα φιάσκο, μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογία, απλώς έτσι είναι”, έγραφε την επομένη κιόλας, στις 7 Μαρτίου 1953 ο Βέρντι στον εκδότη του Τίτο Ρικόρντι. Ενάμιση αιώνα αργότερα, το αριστούργημα του Βέρντι αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του ρεπερτορίου με εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο στις όπερες όλου του κόσμου και με χιλιάδες θεατών να τις παρακολουθούν εκστατικά.

Στην Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία περιέλαβε το έργο στο δραματολόγιό της το 1942, παρουσιάζοντάς το στο θερινό θέατρο της Πλατείας Κλαυθμώνος, σπουδαίοι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν συνεργαστεί σε παραγωγές της Τραβιάτας, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Αντίοχος Ευαγγελάτος, καθώς και σχεδόν όλοι οι σπουδαίοι Έλληνες Μονωδοί.

Στην Τραβιάτα ο Βέρντι επιτυγχάνει ένα λεπτομερές ψυχογράφημα της ηρωίδας του. Ανάλογα με τις μεταπτώσεις στην ψυχολογία της, ο Βέρντι συνθέτει για την φωνή με διαφορετικό τρόπο στην κάθε Πράξη. Στην Α΄ Πράξη η ηδονική ελευθεριότητα και το λαμπερό πλην παρακμιακό Παρίσι περιγράφονται με μουσική που απαιτεί δεξιοτεχνικές ικανότητες της υψιφώνου που ερμηνεύει τον ρόλο του τίτλου. Στην Β’ Πράξη η γαλήνη της ζωής στη φύση και τα βαθιά συναισθήματα της ηρωίδας αποδίδονται με την θερμή φωνή της λυρικής σοπράνο, ενώ η τραγική κατάληψη του ματαιωμένου έρωτα αναδεικνύεται με τις σκούρες αποχρώσεις της φωνής που εκφράζουν τον πόνο και την απόγνωση.

Κάθε σημείο της μουσικής της Τραβιάτας συνδέεται άμεσα με την εξέλιξη της δράσης και την τραγική κατάληψη. Η δημοφιλέστατη εισαγωγή λειτουργεί σαν χρονικά ανεστραμμένη αναδρομή: ξεκινά σκοτεινά με το θέμα της Βιολέττας λίγες ώρες πριν τον θάνατό της και σταδιακά φωτίζεται, καθώς η μουσική “θυμάται” τον άτυχο έρωτα. Γίνεται όλο και πιο φωτεινή και καταλήγει στην αρχή της ιστορίας, στις πρώτες ανέμελες μέρες καθώς η αυλαία σηκώνεται στην λαμπερή δεξίωση από την οποία ξεκίνησαν όλα. Τα χορωδιακά μέρη συνεισφέρουν εξίσου στην δημιουργία δραματικής έντασης: το χορωδιακό των ταυρομάχων προαναγγέλλει έμμεσα την εξεύρεση ενός θύματος, ενώ το αντίστοιχο καρναβαλικό δηλώνει την αμφισημία της κατάστασης υπογραμμίζοντας αφενός την τραγικότητα της στιγμής, αλλά και την υποκρισία της κοινωνίας απέναντι στην “παραστρατημένη”.

Σύνοψη
Α’ Πράξη / Στην κατοικία της Βιολέττας Βαλερύ στο Παρίσι, Αύγουστος, περ. 1850. Κατά τη διάρκεια δεξίωσης ο Γκαστόνε, υποκόμης του Λετοριέρ, συστήνει στη Βιολέττα –νεαρή γυναίκα ελευθέριων ηθών, γνωστή στην παρισινή υψηλή κοινωνία– άλλον ένα θαυμαστή της: τον Αλφρέντο Ζερμόν. Έπειτα από πρόποση του ίδιου νεαρού, οι καλεσμένοι περνούν στην αίθουσα χορού. Η Βιολέττα, με εμφανή συμπτώματα φυματίωσης, μένει πίσω. Της παραστέκεται ο Αλφρέντο, ο οποίος της εξομολογείται το μεγάλο του έρωτα. Όταν όλοι αποχωρούν, η Βιολέττα αναρωτιέται αν αυτός ο νέος με τα αγνά αισθήματα θα μπορούσε να τη λυτρώσει από τον τρόπο ζωής της.

Β’ Πράξη, 1η Σκηνή / Εξοχική κατοικία στα περίχωρα του Παρισιού, Ιανουάριος, περ. 1851. Η Βιολέττα και ο Αλφρέντο συζούν κιόλας τρεις μήνες. Όταν εκείνος μαθαίνει ότι η αγαπημένη του μεταπωλεί τα υπάρχοντά της για να τους συντηρεί, αποφασίζει να επιστρέψει στο Παρίσι προκειμένου να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του. Κατά την απουσία του, ο πατέρας Ζερμόν επισκέπτεται κρυφά τη Βιολέττα. Της ζητά να εγκαταλείψει τον Αλφρέντο. Υποστηρίζει ότι η σχέση του γιου του με μία «εταίρα» απειλεί το μέλλον της κόρης του, η οποία και ετοιμάζεται να παντρευτεί. Συντετριμμένη, η Βιολέττα πείθεται να θυσιάσει τον έρωτά της. Όταν ο επιστρέφει Αλφρέντο, τον αποχαιρετά προφασιζόμενη πως φεύγει για λίγο. Αργότερα με ένα γράμμα τον πληροφορεί ότι τον εγκαταλείπει. Ο Ζερμόν προσπαθεί να καθησυχάσει το γιο του, ωστόσο εκείνος, μη γνωρίζοντας την αλήθεια, ορκίζεται εκδίκηση.

2η Σκηνή / Στο μέγαρο της Φλόρας Μπερβουά στο Παρίσι. Καλεσμένοι διασκεδάζουν. Καταφτάνει ο Αλφρέντο και κατόπιν η Βιολέττα συνοδευόμενη από έναν παλαιότερο θαυμαστή της, το βαρόνο Ντουφόλ. Ο Αλφρέντο παίζει χαρτιά και κερδίζει μεγάλα ποσά. Ενώ οι καλεσμένοι έχουν αποσυρθεί για το δείπνο, ο Αλφρέντο και η Βιολέττα συνομιλούν μόνοι. Εκείνη φοβάται για τη ζωή του και τον παρακαλεί να φύγει. Για να τον πείσει, του λέει πως αγαπά το βαρόνο. Ακούγοντας τα λόγια αυτά, οργισμένος, ο Αλφρέντο την προσβάλλει μπροστά στους καλεσμένους. Πετά με περιφρόνηση στα πόδια της τα χρήματα που κέρδισε στα χαρτιά, λέγοντας πως την αποπληρώνει για τις υπηρεσίες που του παρείχε στο παρελθόν. Ο πατέρας του τον επιτιμά για την ανάρμοστη συμπεριφορά του, ενώ ο Ντουφόλ ρίχνει το γάντι στο νεαρό.
Γ’ Πράξη / Στο υπνοδωμάτιο της Βιολέττας, Φεβρουάριος. Στη φθισική Βιολέττα απομένουν μονάχα λίγες ώρες ζωής. Διαβάζει ξανά ένα γράμμα του πατέρα Ζερμόν: Την ενημερώνει ότι ο γιος του κατέφυγε στο εξωτερικό, αφού τραυμάτισε το βαρόνο κατά τη μονομαχία, αλλά θα επιστρέψει πολύ σύντομα στο πλευρό της, προκειμένου να ζητήσει συγγνώμη, καθώς γνωρίζει πλέον για την αυτοθυσία της. Απ’ έξω ακούγονται οι χαρούμενες φωνές των καρναβαλιστών.
Ο Αλφρέντο εμφανίζεται εγκαίρως, και οι δύο νέοι ξανασμίγουν πανευτυχείς. Ονειρεύονται να φύγουν μαζί από το Παρίσι. Μόλις όμως η Βιολέττα σηκώνεται για να ντυθεί, καταρρέει. Ο γιατρός σπεύδει κοντά της, αλλά είναι πια πολύ αργά. Καταφτάνει επίσης ο Ζερμόν, εκλιπαρώντας τη για συγχώρεση. Η Βιολέττα δίνει στον Αλφρέντο ένα μενταγιόν με το αναμνηστικό της πορτρέτο, με την ευχή να παντρευτεί μια σύντροφο αντάξιά του. Ύστερα ξεψυχά στην αγκαλιά του αγαπημένου της.

Η ιστορική πλέον παραγωγή στην κλασική σκηνοθεσία και τα υπέροχα σκηνικά και κοστούμια του Νίκου Σ. Πετρόπουλου, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2001 στο θέατρο Ολύμπια και έκτοτε έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία σε όλες τις αναβιώσεις της, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Αίθουσα “Α. Τριάντη” σε μουσική διεύθυνση του διακεκριμένου Αρχιμουσικού της ΕΛΣ Λουκά Καρυτινού.

Στον ρόλο του τίτλου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει τέσσερις διακεκριμένες υψιφώνους. Στην πρώτη διανομή η διεθνώς αναγνωρισμένη Ελληνίδα σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου, η οποία έχει ερμηνεύσει τον ρόλο στα πέρατα του κόσμου εισπράττοντας διθυραμβικές κριτικές. Στην δεύτερη διανομή η Έλενα Μόζουκ, η οποία διαπρέπει τα τελευταία χρόνια στα ευρωπαϊκά λυρικά θέατρα, αποσπώντας θετικές κριτικές για τις εμφανίσεις της. Η Μόζουκ έχει ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία την Βιολέτα, μεταξύ άλλων, στην Αρένα της Βερόνας, στο Λιθέου της Βαρκελώνης, στην Γερμανική Όπερα του Βερολίνου κ.α. Στην τρίτη διανομή και την τέταρτη διανομή αντίστοιχα, οι διακεκριμένες υψίφωνοι της ΕΛΣ Μαρία Μητσοπούλου και Βασιλική Καραγιάννη.

Σπουδαίοι Έλληνες Μονωδοί όπως οι Γιάννης Χριστόπουλος, Αντώνης Κορωναίος, Δημήτρης Τηλιακός, Δημήτρης Πλατανιάς, Διονύσης Σούρμπης κ.α. συμπληρώνουν την εξαιρετική διανομή.