Πρόσωπα

Γιώργος Κρασσακόπουλος: “Θέλουμε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης να εμβαθύνει τη σχέση του με την πόλη”

Ανήκει στα παλιά στελέχη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είναι έγκριτος κριτικός κινηματογράφου (ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, ήταν για μια σχεδόν δεκαετία ο κριτικός της Athens Voice, ενώ ανήκει στα ιδρυτικά και διευθυντικά στελέχη του κινηματογραφικού σάιτ FLIX) κι απο φέτος αναλαμβάνει τις αναβαθμισμένες αρμοδιότητες του επικεφαλής προγράμματος του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο σήκωσε αυλαία στις 3 του μήνα και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 13 Νοέμβρίου. Κάθε κουβέντα με τον αγαπητό φίλο και συνάδελφο Γιώργο Κρασσακόπουλο είναι πάντα απολαυστική…

Φωτογραφίες: Νίκος Πάστρας

06.11.2016

Πότε κατάλαβες ότι η επαγγελματική σου πορεία είναι ταυτισμένη με αυτό που (υποθέτω) αγαπάς περισσότερο από όλα; Αν δεν είχες γίνει κριτικός κινηματογράφου τι θα έκανες σήμερα;

Ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με το σινεμά από πολύ νωρίς, αλλά δεν ήμουν σίγουρος για το πως. Το κατάλαβα την στιγμή που είδα το πρώτο (δεν ήταν καν το πρώτο, ήταν δοκιμαστικό) τεύχος του περιοδικού Σινεμά πριν από 25 (και βάλε) χρόνια. Κυριολεκτικά. Όταν τελείωσα το ξεφύλλισμα εκείνου του τεύχους είπα μέσα μου «θέλω να δουλέψω σε αυτό το περιοδικό». Τα υπόλοιπα όπως λένε, είναι ιστορία. Όσο για το πότε κατάλαβα ότι αυτό που κάνω είναι πλέον «δουλειά», υποθέτω όταν ο πατέρας μου σταμάτησε να μου γκρινιάζει που εγκατέλειψα το Οικονομικό της Νομικής για το σινεμά και σταμάτησε επίσης να με ρωτά «μπορείς να ζήσεις από αυτό»; Η απάντηση μου ήταν πάντα, «ελπίζω πως ναι, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό».

Όταν τελειώσει το φετινό φεστιβάλ και κάνετε τον απολογισμό σας, με ποιες συνθήκες θα το θεωρήσεις επιτυχημένο;

Υπάρχουν προφανώς μετρήσιμοι τρόποι να αντιληφθείς την επιτυχία ενός φεστιβάλ, όπως για παράδειγμα ο αριθμός των θεατών ή το απόσταγμα κι ο αριθμός των δημοσιευμάτων, πράγματα σημαντικά και ουσιώδη. Αλλά ίσως περισσότερο από αυτά -και καθώς ο δικός μου ρόλος είναι η επιλογή του προγράμματος-, τα σχόλια του κοινού, οι μεταξύ τους συζητήσεις έξω από τις αίθουσες, η αίσθηση που παίρνεις, τα όσα ακούς, είναι ένας πολύ καλός τρόπος να μετρήσεις την «επιτυχία». Κι αυτό που θέλουμε φέτος περισσότερο είναι το φεστιβάλ όχι απλά να φανεί αντάξιο του παρελθόντος και του ονόματος του μα να ανοίξει ακόμη περισσότερο την οπτική και τους ορίζοντές του και να εμβαθύνει την σχέση του με την πόλη.

Με ποιο κριτήριο διαλέγεις τις ταινίες που θα δούμε στο φεστιβάλ και ποιες ταινίες σε ιντριγκάρουν περισσότερο; Η εμπειρία σου στο χώρο της διανομής αλλά και στις Νύχτες Πρεμιέρας άλλαξε αισθητά το «μάτι» του κριτικού;

Δεν είμαι σίγουρος πως αν κοιτάζεις το σινεμά από διαφορετική επαγγελματική θέση το βλέπεις και με άλλη ματιά. Υπάρχουν πάντα ταινίες που «σου αρέσουν» ή σε ιντριγκάρουν όπως λες, αλλά φτιάχνοντας το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ είναι λίγο σαν να ταιριάζεις τα κομμάτια ενός παζλ. Ενός λίγο παράξενου παζλ, στο οποίο κάθε κομμάτι δείχνει μια εικόνα από μόνο του μα που όλα μαζί σχηματίζουν κάτι μεγαλύτερο. Αυτά βεβαίως είναι λίγο θεωρητικές σκέψεις αφού στην πραγματικότητα το φεστιβάλ είναι ως ένα σημείο διαφορετικό για κάθε θεατή του. Κανείς δεν μπορεί να δει όλο το πρόγραμμα και κάπως έτσι ο καθένας φτιάχνει «το φεστιβάλ του» στην διάρκεια αυτού του δεκαημέρου. Νομίζω ότι η θα έχω κάνει καλά την δουλείά μου αν όλα αυτά τα «διαφορετικά φεστιβάλ» ιντριγκάρουν ή «αρέσουν» στους αντίστοιχους θεατές τους.

Τα πιο όμορφα στιγμιότυπα που έχεις ζήσει στα προηγούμενα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Και η πιο δύσκολη στιγμή.

Η πρώτη φορά που βρέθηκα στο φεστιβάλ ήταν το 1991 πριν ακόμη γίνει διεθνές και από τον επόμενο χρόνο ξεκίνησα να δουλεύω στο Πρώτο Πλάνο. Από τότε είμαι κάθε χρόνο παρών κι έχω δουλέψει σε διάφορες θέσεις, εδώ κι αρκετά χρόνια στο πρόγραμμα. Οι ωραίες στιγμές θα χρειάζονταν πάρα πολλές λέξεις για να τις περιγράψω. Ταινίες, συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους, αλλά και πράγματα έξω από τις αίθουσες, πάρτι συναισθήματα, στιγμές που δεν θα είχα ζήσει αν δεν ήμουν εδώ. Ναι δεν λέω τίποτα καινούριο, το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους θεατές του φεστιβάλ. Κι αυτό είναι απλά υπέροχο κατά τη γνώμη μου. Οσο για τις δύσκολες στιγμές, αυτές ομολογώ τις έχω ήδη ξεχάσει.

Ποιο είναι το στοίχημα που έχετε βάλει η νέα ομάδα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το φετινό φεστιβάλ;

Αυτό που είπα και παραπάνω. Να φανεί αντάξιο της ιστορίας του και ταυτόχρονα να ξεκινήσει ένα καινούριο κεφάλαιο. Και μαζί να ενισχύσει, να ενδυναμώσει την σχέση του με την πόλη και τους θεατές του, που θέλουμε να διαρκεί όλο τον χρόνο, στις αίθουσες του φεστιβάλ, στην ταινιοθήκη, στις προβολές και τις δράσεις που ετοιμάζουμε και οι οποίες θέλουμε να κρατήσουν κάτι από την φλόγα του ζωντανή όλο το χρόνο.