Ένα έργο που χαρακτηρίστηκε ως η πιο «σκοτεινή» δημιουργία του συνθέτη, καθώς αποτελεί τη μοναδική περίπτωση κατά την οποία ο δημιουργός γράφει το λιμπρέτο και τη μουσική μέσα στον μήνα του μέλιτός του!
Το «Trouble in Tahiti» είναι μια ισχυρή απομυθοποίηση του «Αμερικάνικου Ονείρου» και της ζωής στα προάστια. Ταυτόχρονα αποτελεί και ένα καίριο ψυχογράφημα των ανθρώπινων σχέσεων και των προβλημάτων τους. Αν και ο τίτλος αναφέρεται στην κινηματογραφική ταινία που οι χαρακτήρες της όπερας Sam και Dinah παρακολουθούν, παραπέμπει ταυτόχρονα και στην επίπλαστη «φέτα ζωής» που παρουσιάζεται, όπως παρουσιάζεται μέσα στο δραματικό αυτό κείμενο. Όλα πρέπει να είναι όπως στην Ταϊτή, να παραπέμπουν σε μια «φωτεινή» διαβίωση, σε ένα αμερικάνικο προάστιο της δεκαετίας του 1950 ή στον «ηλιόλουστο» τροπικό παράδεισο, με φιλικούς γείτονες και παιδικές χαρές για τα παιδιά. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα στον «παράδεισο». Πρόβλημα πραγματικό και ουσιαστικό.
Το έργο παρακολουθεί μια ημέρα από τη ζωή ενός από αυτά τα απεγνωσμένα και δυστυχή ζευγάρια, που αν και παντρεμένα από αγάπη, έχουν καταλήξει μοναχικά. Άνθρωποι που ψάχνουν εναγωνίως την αγάπη και που αδυνατούν να επικοινωνήσουν ουσιαστικά∙ που εφευρίσκουν τρόπους επαφής οι οποίοι όμως οδηγούν σε ακόμη περισσότερα αδιέξοδα. Και όλα αυτά με φόντο ένα ειδυλλιακό περιβάλλον κατ’ επίφασιν ευημερίας και κατάφωρης επιφανειακής ευτυχίας.
Από την πλευρά της μουσικής σύνθεσης, ο Bernstein αξιοποιεί όλα τα μουσικά στιλ που τον έκαναν διεθνώς γνωστό: χρήση παραδοσιακών δομών, μελωδική και αρμονική χρήση της jazz μουσικής, πλατιές μελωδικές γραμμές νοσταλγικής μελαγχολίας, υπέροχες άριες που εναλλάσονται με έντονα μουσικοθεατρικά στοιχεία και που βοηθούν στην ροή του καθημερινού λόγου.
Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1952 στο Festival of the Creative Arts, στο οποίο είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση ο ίδιος ο Bernstein, στην πόλη Waltham των ΗΠΑ, μπροστά σε ένα κοινό 3.000 θεατών. Η αποδοχή και η επιτυχία του ήταν τεράστια και άμεση, έτσι που τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, η όπερα παρουσιάστηκε στην τηλεόραση μέσω του τηλεοπτικού δικτύου NBC και της εκπομπής «NBC Opera Theatre». Ακολούθησαν στη συνέχεια, πάμπολλες παρουσιάσεις του, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και διεθνώς, από όλους τους κορυφαίους καλλιτεχνικούς οργανισμούς λυρικού θεάτρου.
