Status update: Ευριπίδης Λασκαρίδης, ηθοποιός – σκηνοθέτης
Εγκατέλειψε τη σχολή της αρχιτεκτονικής για το Θέατρο Τέχνης. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Brooklyn College στη Νέα Υόρκη. Το 2009 ίδρυσε την ομάδα Osmosis. Αυτή την εποχή πιστεύει πως του λείπει ένας έρωτας.Φωτογραφία εξωφύλλου: Μυρτώ Αποστολίδου
Αν για κάποιο λόγο με κατατάσσουν στον χώρο της παραδοξότητας, αυτό θα ήθελα να γίνεται περισσότερο λόγω της πορείας μου και της προσωπικότητάς μου παρά της δουλειάς μου. Το αποτύπωμά μου επιθυμώ να αφορά τη ζωή μου πρωτίστως και κατά συνέπεια τα έργα μου. Δεν θέλω να δημιουργώ χώρια από το ποιος είμαι, τι πιστεύω για τον κόσμο ή τι πρεσβεύω για την τέχνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι άλλαξα πολλούς δρόμους και έστριψα πολλές φορές. Για να καταλήξω στο θέατρο πέρασα από την αρχιτεκτονική, για να σιγουρευτώ ότι η Αθήνα είναι ο τόπος μου, έζησα στη Νέα Υόρκη. Οι απαλοιφές είναι αυτές που γράφουν. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στη δουλειά.
Η ζωή είναι μια σειρά από ατέλειωτες αποφάσεις. Το να ξεχωρίσω την σημαντικότερη είναι το ίδιο με το να ξεχωρίσω μια ανάσα από μια άλλη. Τολμώ όμως να σκεφτώ πως έχει σημασία η πίστη. Η πίστη πως κάθε απόφασή που παίρνεις είναι η σωστή- και η αμφισβήτηση αυτής αμέσως αφού την πάρεις.
Όταν φτιάχναμε το «Relic» ένας μικρός πυρήνας ανθρώπων — που θέλω να ονομάζω Ομάδα OSMOSIS, ενάντια στην σκληρή πραγματικότητα της οικονομικής αδυναμίας μου να συντηρήσω οποιαδήποτε ομάδα — δεν φανταζόμασταν σε καμία περίπτωση ότι θα έφτανε η χάρη μας ως τη Biennale χορού της Λυών, το Palais de Tokyo στο Παρίσι ή το Barbican του Λονδίνου. Υπήρχε όμως μια δυνατή ευχή κ αυτό ήταν σημαντικό.
credit/ Γιώργος Κοντέλης
Δύσκολο να διαλέξω μόνο ένα πράγμα που μου διαφεύγει και δεν έχω καταφέρει να καταπιαστώ ακόμη μαζί του. Μπορώ να απαριθμήσω εκατό άνετα. Ας πούμε όμως πως ένας μεγάλος και σπουδαίος έρωτας θα ήταν καταλύτης τώρα. Η ευχή πάντως υπάρχει κι αυτό είναι σημαντικό!