Βιβλία

Βιβλία στο… κομοδίνο: οι top επιλογές στην εκπνοή της χρονιάς

Οι γιορτές μόλις άρχισαν και, ασφαλώς, έχουμε ακόμα πολλές αφορμές για δώρα. Ετσι, αυτή την εβδομάδα, την τελευταία του 2016, θα σας προτείνουμε περισσότερα βιβλία, για διαφορετικά γούστα, για διαφορετικά ενδιαφέροντα. Για τον εαυτό σας ή για τους αγαπημένους σας. Γιατί ένα βιβλίο είναι ένα δώρο προσιτό και χρήσιμο. Καλή Πρωτοχρονιά.Όλγα Σελλά

Όλγα Σελλά

27.12.2016

Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο, «Γκαλβέιας», μετάφραση Αθηνά Ψυλλιά, εκδ. Κέδρος. Ενα βιβλίο που τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο OCEANOS 2016, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Βραζιλίας και το σημαντικότερο της πορτογαλόφωνης λογοτεχνίας. Το Γκαλβέιας είναι ένα φιλήσυχο χωριό, που κρύβει όμως βεντέτες, αντιζηλίες, μικρά και μεγάλα πάθη. Κάθε οικογένεια έχει και μια ιστορία. Στην περίπτωση των Ζοζέ και Ζουστίνο, η διαμάχη για την κληρονομία οδήγησε τα δύο αδέλφια να κόψουν κάθε επαφή μεταξύ τους, για πάνω από 50 χρόνια. Ή στην περίπτωση της Ιζαμπέλα, που ο φούρνος της μετατρέπεται κάθε βράδυ σε πορνείο. Με τούτα και με κοίνα επιχειρούν να συμβιώσουν και να επιβιώσουν οι κάτοικοι του Γκαλβέιας, δεν είναι όμως κανείς προετοιμασμένος για τη μεγάλη ανατροπή: την πτώση ενός μετεωρίτη που θα ανατρέψει τις ισορροπίες των ανθρώπων και θα αναδείξει νέες πτυχές των χαρακτήρων τους.

Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, «Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου», μετ. Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου, εκδ. Πατάκης.
Είναι το καινούργιο βιβλίο της Ουκρανής που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2015. Είναι ένα μυθιστόρημα-χρονικό, στις σελίδες του οποίου η ευαίσθητη αυτή δέκτρια των ανθρώπινων συμπεριφορών και των ανθρώπινων φωνών, απεικονίζει, μέσα από τις μαρτυρίες δεκάδων ανθρώπων, όπως πάντα κάνει στα βιβλία της, τη μετάβαση από την «αυτοκρατορία» της ΕΣΣΔ στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία. Λαμπρές πορείες δίπλα σε τραγικά πεπρωμένα, έρωτες, θάνατοι, ενθουσιασμοί και πίκρες. Οι καταιγιστικές εξελίξεις που ακολούθησαν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ αποτυπώνονται στις ζωές μεμονωμένων ανθρώπων, που με αυθεντικούς, ειλικρινείς απολογισμούς και εξομολογήσεις, μας θυμίζουν τι σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, μια μεγάλη πολιτική εξέλιξη.

Νίκος Κούνδουρος, «Μνήμη απειθάρχητη – Ημερολόγιο», εκδ. Αγρα.
Ο γνωστός σκηνοθέτης καταθέτει τις μνήμες του από την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, την τρίχρονη περιπέτειά του στη Μακρόνησο, τη φιλία του με τους Μάνο Χατζιδάκι, Οδυσσέα Ελύτη, Μίκη Θεοδωράκη και άλλες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, που συνδέθηκαν και με τις ταινίες του. Γράφει για τα χρόνια αυτοεξορίας στο Παρίσι, στα χρόνια της χούντας, για τα αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειάς του, και για τον γενέθλιο τόπο του, τον Αγιο Νικόλαο Λασηθίου. Με τον πληθωρικό και εκφραστικό τρόπο του Νίκου Κούνδουρου.

Μήτσος Μυράτ «Η ζωή μου», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης (η έκδοση συμπληρώνεται με τη μελέτη του Ανδρέα Δημητριάδη «Ο Μήτσος Μυράτ και η εργαλειοθήκη της υστεροφημίας».
Είναι η πρώτη αυτοβιογραφία ηθοποιού που εκδόθηκε στην Ελλάδα, το 1928. Η δράση αρχίζει από τη Σμύρνη και τα ανήσυχα χρόνια της νιότης, μεταφέρεται στην Αίγυπτο, όπου ο νεαρός Μυράτ αναζητά την τύχη του, συνεχίζεται στο Παρίσι, με το όνειρο της θεατρικής καριέρας, και καταλήγει στην Αθήνα, το 1900, ακριβώς στο ξεκίνημα μια ιδιαίτερα κρίσιμης φάσης για το ελληνικό θέατρο. Δύο πρόσωπα σφραγίζουν από το σημείο αυτό τις εξελίξεις: ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος και η Κυβέλη Αδριανού. Και οι τρεις έχουν ένα κοινό όραμα για ένα καινούργιο θέατρο. Μέσα σε λίγα χρόνια, καλλιτεχνική δημιουργία και προσωπική ζωή θα πλεχτούν μεταξύ τους με δεσμούς αξεδιάλυτους, για να οδηγηθούν από τη μεθυστική επιτυχία στην ανεξέλεγκτη πτώση. Η αφήγηση σταματά το 1906, όταν ο Μήτσος Μυράτ ήταν 29 χρόνων. Η μελέτη που συνοδεύει την αυτοβιογραφία συνθέτει ολόκληρη την καριέρα του μεγάλου ηθοποιού, που κράτησε πάνω από 50 χρόνια, και εξετάζει το σύνολο της συγγραφικής δραστηριότητας του Μυράτ. Και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει τον αυτοβιογραφικό λόγο ως ιστορική πηγή.

Γιανίκ Γκρανέκ, «Η θεά των μικρών θριάμβων», μετάφραση Τεύκρος Μιχαηλίδης, εκδ. Αλεξάνδρεια.
Ενα βιβλίο που τιμήθηκε με το Βραβείο Βιβλιοπωλών στη Γαλλία και με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου, Πρίγκιπα του Μονακό. Πρόκειται για την ιστορία μιας άσημης αρχειοθέτριας, της Αννα Ροθ, που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο, να εξασφαλίσει, για λογαριασμό του Ινστιτούτου Προχωρημένων Μελετών, το αρχείο του Κουρτ Γκέντελ, του πιο γοητευτικού και ερμητικού μαθηματικού του 20ού αιώνα. Η αποστολή της είναι να εξημερώσει τη χήρα του μεγάλου ανδρός, μια περιβόητη μέγαιρα που, απ’ ό,τι φαίνεται, παίρνει όψιμα την εκδίκησή της απέναντι στο κατεστημένο, αρνούμενη να παραδώσει τα πολύ μεγάλης επιστημονικής αξίας έγγραφα του συζύγου της. Από την πρώτη τους συνάντηση. η Αντέλ αντιλαμβάνεται πλήρως το ρόλο της Άννας. Ενάντια σε κάθε προσδοκία, δεν την απορρίπτει, αλλά επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στο παιχνίδι. Η ηλικιωμένη γυναίκα γνωρίζει καλά ότι σύντομα θα πεθάνει• έχει όμως μια ιστορία να αφηγηθεί, μια ιστορία που κανείς ώς τότε δεν θέλησε να ακούσει. Από τη λαμπερή Βιέννη της δεκαετίας του 1930 στο μεταπολεμικό Πρίνστον, από το Άνσλους στον Μακαρθισμό κι από το τέλος του θετικιστικού ιδεώδους στην επέλαση των πυρηνικών εξοπλισμών, η Άννα ανακαλύπτει τη διαδρομή μιας γυναίκας η οποία βρέθηκε αντιμέτωπη σ’ όλη της τη ζωή με την αδύνατη εξίσωση που συνδέει την ιδιοφυΐα, τον έρωτα και την τρέλα.

Ιαν Ράνκιν, «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά», μετ. Νάντη Σακκά, εκδ. Μεταίχμιο.
Ενα ακόμα αστυνομικό μυθιστόρημα από τον δημοφιλή και αγαπητό συγγραφέα, στο οποίο επαναφέρει τους σπουδαιότερους χαρακτήρες του σε μια ιστορία που διερευνά τις σκοτεινές πλευρές των ενστίκτων και των ανθρώπινων επιθυμιών.

Γιάννα Ανδρεάδη, «Παράθυρα στην πόλη – ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ», εκδ. Αγρα.
Ενα ιδιαίτερο φωτογραφικό λεύκωμα, που μας δείχνει όψεις της πόλης που προσπερνάμε, αποφεύγουμε ίσως, πάντως δεν βλέπουμε. Εκατόν ογδόντα φωτογραφίες μέσα από τα παράθυρα και τα διαφορετικά βλέμματα των κατοίκων της Αθήνας. Ενα λεύκωμα που αποκαλύπτει τον ιδιαίτερο και πολύπλοκο χαρακτήρας της πόλης, συνθέτοντας μια συλλογική εικόνα, μακριά από τα αναμενόμενα κλισέ. Το λεύκωμα συνοδεύουν κείμενα των Jean-Christophe Bailly, Γιάννη Τσιώμη, Ντένη Ζαχαρόπουλου και Aude Mathé.

Τζον Στάινμπεκ, «Ανατολικά της Εδέμ», μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Παπαδόπουλος.
Ενα από τα πιο γνωστά έργα του Στάινμπεκ, που αφηγείται την ιστορία δύο οικογενειών, των Τρασκ και των Χάμιλτον, στην κοιλάδα Σαλίνας στην Καλιφόρνια, εμπνεόμενος από τη βιβλική ιστορία του Κάιν και του Αβελ. Με ρεαλιστική αλλά και λυρική ματιά, ο Στάινμπεκ πλάθει σ’ αυτό το βιβλίο μερικούς από τους πιο ξεχωριστούς χαρακτήρες του. Το 1955 ο Ηλίας Καζάν βασίζεται στο δεύτερο μισό του βιβλίου και σκηνοθετεί την ομότιτλη ταινία με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Ντιν στο ρόλο του Κέιλεμπ Τρασκ -ενός Κάιν που στο τέλος απιτινάσσει το βάρος της ενοχής του- και την Τζούλι Χάρις στο ρόλο της Αμπρα Μπέικον, της θαρραλέας κοπέλας που ταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο αδέλφια.