10 κριτικοί κινηματογράφου ψηφίζουν τις 10 καλύτερες ταινίες του 2016

Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

1. La La Land (Ντεμιάν Σαζέλ)
2. Η Αφιξη (Ντενίς Βιλνέβ)
3. Η Κόκκινη Χελώνα (Μίκαελ Ντούντοκ ντε Βιτ)
4. Ορκισμένη Παρθένα (Λάουρα Μπισπούρι)
5. Η Υπηρέτρια (Παρκ Τσαν-Γουκ)
6. Άφεριμ! (Ράντου Ζούντε)
7. Toni Erdmann (Μάρεν Άντε)
8. Εκείνη του Πολ Βερχόφεν
9. Gimme Danger (Τζιμ Τζάρμους)
10. Η καρδιά του Σκύλου (Λόρι Άντερσον)

Έγραψε για την Υπηρέτρια: “… Ο Παρκ Τσαν-γουκ καταφέρνει να κάνει το κοινό όλου του κόσμου ν’ αναστενάξει ταυτόχρονα, αλλά εκτός αυτού, στήνει μια ταινία απίθανης ομορφιάς, με συγκεκριμένο και δυναμικό στόχο που υπερβαίνει τον αισθησιασμό της“

Ρόμπι Εκσιέλ (Έθνος)

1. Η επιστροφή (Αλεχάνδρο Γκοζάλες Ινιάριτου)
2. Νοσταλγώντας το φως (Πατρίσιο Γκουζμάν)
3. Toni Erdmann (Μάρεν Άντε)
4. Victoria (Σεμπάστιαν Σίπερ)
5. Captain Fantastic (Ματ Ρος)
6. Η κόκκινη χελώνα (Μάικλ Ντούντοκ Ντε Βιτ)
7. Οι μισητοί οκτώ (Κουέντιν Ταραντίνο)
8. Η δεύτερη μάνα (Άννα Μούιλαερτ)
9. Το φως ανάμεσα στους ωκεανούς (Ντέρεκ Σιανφράνς)
10. Suntan (Αργύρης Παπαδημητρόπουλος)

Έγραψε για το Victoria: “Δεν είναι απλά ένα τεχνικό επίτευγμα το φιλμ του Σεμπάστιαν Σίπερ. Είναι φόρμα που γίνεται περιεχόμενο, ως καθρέφτης του ψυχισμού μιας παρέας αυθεντικών ή επίδοξων λούμπεν που έχουν κάνει τη νύχτα μέρα, και μετρητής θαρρείς της αδρεναλίνης τους”

Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)
Χωρίς ιεραρχική σειρά

1. Βικτόρια (Σεμπάστιαν Σίπερ)
2. Η επιστροφή (Αλεχάντρο Ινιαρίτου)
3. Cafe Society (Γούντι Αλεν)
4. Eκείνη (Πολ Βερχόφεν)
5. Η αποφοίτηση (Κριστιάν Μουντζιού)
6. Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ (Κεν Λόουτς)
7. Spοtlight (Τοντ Μακάρθι)
8. Τόνι Ερντμαν (Μαριαν Αντε)
9. Τσεκούρι από κόκαλλο (Kρεγκ Ζάλερ)
10. Η ελιά (Ισιάρ Μπολέιν)

Έγραψε για το “Eκείνη”: “Και ναι ο σκηνοθέτης μας παρασύρει κοντά του, μπαίνουμε κι εμείς σε αυτό το μυστηριώδες, νοσηρό ταξίδι σεξουαλικών διαστροφών, «μαύρου» χιούμορ και ανεξήγητου πάθους που κλιμακώνεται αργά αλλά σταθερά κατά τη διάρκεια των 138 σαγηνευτικών λεπτών του ξεφεύγοντας από το θρίλερ εκδίκησης για να γίνει τελικά η απόλυτη ταινία για τη γυναίκα.”

Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Monopoli.gr)

1. Η επιστροφή (Αλεχάνδρο Γκοζάλες Ινιάριτου)
2. La La Land (Ντάμιεν Σαζέλ)
3. Arrival (Ντενί Βιλνέβ)
4. Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ (Κεν Λόουτς)
5. Eκείνη (Πολ Βερχόφεν)
6. Τόνι Ερντμαν (Μαριαν Αντε)
7. Η Κόκκινη Χελώνα (Μίκαελ Ντούντοκ ντε Βιτ)
8. The Room (Λένι Άμπραμσον)
9. Η δεύτερη μάνα (Άννα Μούιλαερτ)
10. Πάρτι με λουκάνικα (Κόνραντ Βέρνον, Γκρεγκ Τρναν)

Έγραψε για το La La Land: “… ο Σαζέλ, δημιουργός του «Χωρίς μέτρο», συνεχίζει στο ίδιο τέμπο, φτιάχνοντας εικόνες σπάνιας κινηματογραφικής ομορφιάς σε ένα μιούζικαλ που είναι η αποθέωση του θεάματος (σύμφωνα με τα μέτρα του παλιού Χόλιγουντ), του αυτοσχεδιασμού (σύμφωνα με τις αρχές της τζαζ) και του μεγάλου έρωτα, στον οποίο δίνουν μορφή οι δοκιμασμένοι άλλες 2 φορές στη μεγάλη οθόνη εξαίρετοι πρωταγωνιστές…”

Άκης Καπράνος (Τα Νέα)

1. Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (Κέν Λόουτς)
2. Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές (Τράβις Νάιτ)
3. Δεσμοί αίματος (Γκρίμουρ Χακόναρσον)
4. Η άφιξη (Ντενίς Βιλνέβ)
5. Ο Λύκος της ερήμου
6. Anomalisa (Τσάρλι Κάουφμαν, Ντιουκ Τζόνσον)
7. Εκείνη (Πολ Βερχόφεν)
8. Λευκοί Ιππότες (Γιοακίμ Λαφός)
9. Η Ολοκαίνουργια Καινή Διαθήκη
10. Toni Erdmann (Μάρεν Άντε)

Έγραψε για τους Λευκούς Ιππότες : “…ο σπουδαίος Βέλγος δημιουργός Γιοακίμ Λαφός, στον αντίποδα του μελοδραματισμού ρίχνει με οξυδέρκεια και πολιτική αιχμηρότητα την κοφτερή ματιά του στα παρασκήνια των υποτιθέμενων καλών προθέσεων της Δύσης και δε διστάζει να επιτεθεί στη νέα ανθρωπιστική αποικιοκρατία σε μια ταινία επίκαιρη όσο ποτέ, γεμάτη αναλογίες με τη στάση της Ευρώπης στο προσφυγικό ζήτημα”.

Λουκάς Κατσίκας (περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ)

1. Toni Erdmann (Mάρεν Αντε)
2. Το μέλλον (Μία Χάνσεν Λαβ)
3. Η αποφοίτηση (Κρίστιαν Μουντζίου)
4.  Τα χρυσά μας χρόνια (Αρνό Ντεπλεσέν)
5.  Εκείνη (Πολ Βερχόφεν)
6.  Στη σκιά του φόβου (Μπαμπάκ Ανβάρι)
7.  Δεσμοί αίματος (Γκρίμουρ Χακόναρσον)
8.  Creed (Ράιαν Κούγκλερ)
9.  Στην αγκαλιά του φιδιού (Σίρο Γκέρα)
10.  Φωτιά στη θάλασσα (Τζιανφράνκο Ρόζι)

Εγραψε για το Τόνι Ερντμαν: “Δύο μόλις βασικοί ήρωες, μια ιστορία που ακολουθεί απρόσμενες διαδρομές ανάμεσα στο ξεκαρδιστικά αστείο και το συγκρατημένα συγκινητικό, μια σκηνοθέτης που προτιμά να ρισκάρει αντί να επαναπαύεται στις έτοιμες συνταγές και μια μεγαλόκαρδη, μέσα στην απλότητά της, και γενναιόδωρη συναισθηματικά ταινία. Από τις κινηματογραφικές κυκλοφορίες της φετινής σεζόν στις ελληνικές αίθουσες, δεν υπήρξε καλύτερη.”

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

1. Η Επιστροφή (Ινιάριτου)
2. La La Land (Σαζέλ)
3. Τόνι Έρτνμαν (Άντε)
4. Η Κόκκινη Χελώνα (Ντεβίτ)
5. Στην αγκαλιά του φιδιού (Γκουέρα)
6. Η καρδιά του Σκύλου (Άντερσον)
7. Eκείνη (Πολ Βερχόφεν)
8. Φωτιά στη Θάλασσα (Τζιανφράνκο Ρόσι)
9. Χαίρε Καίσαρ (Αφοί Κοέν)
10. Από Μακριά (Βίγιας)

Έγραψε για την Καρδιά του Σκύλου : “…η καρδιά της Άντερσον παραμένει ατόφια, η ιδιοσυγκρασία της ακέραια και το multimedia μυαλό της ακονισμένο και ενδιαφέρον, ακόμη κι όταν κάποιες στιγμές χάνεται σε δαιδάλους πληροφοριών και αφήγησης…”.

Γιώργος Κρασσακόπουλος (Flix.gr)

1. Toni Erdmann
2. Arrival
3. La La Land
4. Η Υπηρέτρια του Παρκ Τσαν-γουκ
5. Eκείνη – Πολ Βερχόφεν
6. O εκλεκτός της νύχτας
7. Rams
8. The Room
9. Neon Demon
10. Anomalisa

Έγραψε για τον Εκλεκτό της νύχτας: “…ένα μείγμα ταινίας φαντασίας, οικογενειακού δράματος, αστυνομικού φιλμ, road movie, το «Midnight Special» είναι θαρραλέο (σχεδόν «ατρόμητο») στον τρόπο που επιχειρεί να ορίσει ένα καινούργιο είδος που δεν περιορίζεται από τίποτα παρά μόνο από την προσπάθειά του να σπρώξει πιο πέρα την κινηματογραφική, συναισθηματική, νοητική εμπειρία του σινεμά…”

Πόλυ Λυκούργου (Flix.gr)

1. La La Land του Ντάμιεν Σαζέλ
2. Η Αφιξη του Ντενί Βιλνέβ
3. Τόνι Ερντμαν (Toni Edrmann) της Μάρεν Αντε
4. Η Επιστροφή του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου
5. SieraNevada του Κρίστι Πούιου
6. Εκείνη του Πολ Βερχόφεν
7. Anomalisa των Τσάρλι Κάουφμαν και Ντιουκ Τζόνσον
8. Δεσμοί Αίματος (Rams) του Γκρίμουρ Χακόναρσον
9. Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου
10. Deadpool του Τιμ Μίλερ

Έγραψε για το SieraNevada: “Μέσα από αυτούς τους φαινομενικά άσχετους πολιτικούς διαλόγους, τις οικογενειακές κόντρες, τις τυπικές διαταραγμένες σχέσεις, τον πόνο, τα ψέματα, την οργή, την ντροπή, την απογοήτευση, εμείς σταδιακά αναγνωρίζουμε την παγκοσμιότητα των σχέσεων, των οικουμενικών οικογενειακών θεμάτων, της ατέλειας της ανθρώπινης φύσης”.

Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

1. Νοσταλγώντας το Φως του Πατρίσιο Γκουσμάν
2. Toni Erdmann της Μάρεν Άντε
3. Η Επιστροφή του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
4. Άφεριμ! του Ράντου Ζούντε
5. Η Κόκκινη Χελώνα του Μίκαελ Ντούντοκ ντε Βιτ
6. Anomalisa των Τσάρλι Κάουφμαν, Ντιουκ Τζόνσον
7. Εκείνη του Πολ Βερχόφεν
8. Φωτιά στη Θάλασσα του Τζιανφράνκο Ρόζι
9. Αποφοίτηση του Κριστιάν Μουντζίου
10. Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές του Τράβις Νάιτ

Έγραψε για το Νοσταλγώντας το Φως: “…ο σκηνοθέτης του «Μαργαριταρένιου Κουμπιού» συνδυάζει πολιτική, Ιστορία και φιλοσοφία με τον πλέον πρωτότυπο και συγκινητικό τρόπο, σε ένα από τα σπουδαιότερα ντοκιμαντέρ της κινηματογραφικής ιστορίας…”