Δον Ζουάν: Υπάρχουν όρια στον έρωτα;

Ilya Algaer, στο ρόλο του Δον Αλόνς

Γιάννης Βογιατζής, στο ρόλο του Δον Κάρλος

Ο έρωτας είναι το βασικό ένστικτο. Όπως στον πόλεμο, έτσι και στον έρωτα, δεν ισχύουν οι νόμοι.

Εφη Γούση, στο ρόλο της Ματιουρίν

Ο έρωτας αρχικά, είναι μια λέξη που δεν μπορεί να ερμηνευτεί παρά μόνο όταν ερμηνεύεται με το κοκκίνισμα στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που ταράζεται, ή όπως ερμηνεύεται μια ξαφνική σιωπή. Στα γαλλικά υπάρχει μόνο η λέξη “amour” για να περιγράψει και τον έρωτα και την αγάπη. Οτιδήποτε δεν ερμηνεύεται, είναι ανεξάντλητο και άρα δεν υπάρχουν όρια. Ο έρωτας θα παραμένει μια διαρκής αναζήτηση, μια μαθητεία που ο καθένας μας θα ψάχνει μέσα από το αντικείμενο του πόθου του, τον ίδιο του τον εαυτό.

Ευαγγελία Καρακατσάνη, στο ρόλο της Σαρλότ

Ο έρωτας είναι η φαντασία, είναι η ανάγκη, είναι το αίσθημα που δεν μπορείς να ελέγξεις όταν σου συμβαίνει! Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ. Μπορώ λοιπόν να πω πως όλα επιτρέπονται και όλα δικαιολογούνται – αλλά δεν ισχύει πάντα. Δεν μπορείς να ελέγξεις αυτό που νιώθεις αλλά μπορείς να καταλάβεις αν έχεις περάσει τα όρια.

Τάσος Καραχάλιος, στο ρόλο του Πιερρό

Ευτυχώς ή δυστυχώς, ναι. Στο πεδίο του έρωτα επιτρέπονται τα πάντα. Αυτό που κατάλαβα παίζοντας τον Πιερό είναι πως ό,τι κάνει σχετικό με τον έρωτα και την αγάπη, το κάνει χωρίς αύριο. Μπορεί να πληγωθεί αλλά δεν πειράζει. Ζει μ’ έναν τρόπο το τώρα και δεν υπολογίζει τίποτα. Θέλει να κατακτήσει τη Σαρλότ και της μιλά σαν να είναι η μοναδική γυναίκα στον κόσμο, η μοναδική που βλέπει εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο και δεν αντιλαμβάνεται τίποτε άλλο. Για ό,τι θα συμβεί μετά, θα υποστεί τις συνέπειες γιατί ναι, τα πάντα επιτρέπονται και τα πάντα έχουν πιθανότητα να συμβούν. Ισχύει και για τις δύο πλευρές, αλλά και στην αντίθετη περίπτωση ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η ηθική του έρωτα;

Ντένης Μακρής, στο ρόλο του Φρανσίσκ

Η αλήθεια είναι ότι είναι μια περιοχή που συνηθίζεται να κατοικείται από κραυγές διαφόρων ειδών. Ηδονής, αγωνίας, ευδαιμονίας, πανικού, τέλους. Αν ο έρωτας είναι η εγκατάλειψη στο ”άλλο”, αν ο έρωτας είναι παράδοση γης και ύδατος, αν ο έρωτας είναι ένας ακόμη λόγος που από μισός να γίνω ολόκληρος, τότε ναι, όλα δικαιολογούνται αλλά μόνο και μόνο επειδή βρίσκεσαι κάτω από την επήρεια των ουσιών του.

Έλενα Μαυρίδου, στο ρόλο της Ελβίρας

Όλα επιτρέπονται στον έρωτα. Και πως αλλιώς άλλωστε; Ο ίδιος ο έρωτας, ορμητικός σε παρασέρνει μακρυά από καθετί λογικό. Δεν μπορεί κανείς να τον εμποδίσει είτε είναι ζωή, είτε έμπνευση, είτε καταστροφή. Το να μιλήσεις ορθολογικά για τον έρωτα είναι αδύνατον. Είναι μια προσπάθεια να καλουπώσεις κάτι ορμητικό από τη φύση του.

Γιάννος Περλέγκας, στο ρόλο του Σγαναρέλ

Ο έρωτας είναι θρίλερ, ναρκωτικό και θεατρική παράσταση. Και αυτά τα τρία επίθετα δεν έχουν απαραίτητα μόνο αρνητική χροιά. Πάντως είναι η πιο υπέροχη και ταυτόχρονα πιο ταπεινή έκφραση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.

Χάρης Φραγκούλης, στο ρόλο του Δον Ζουάν

Το σώμα όταν περπατάει, νιώθει, αισθάνεται, έχει μια αυταξία δίκιου. Οταν ξυπνάς και είσαι υγιής, τρως και μπορείς να σφίξεις στην αγκαλιά σου έναν άλλο άνθρωπο σημαίνει ότι έχεις δίκιο. Το σώμα έχει δίκιο. Αν ιδρώνεις ή αν ανατριχιάζεις όταν βλέπεις ένα κορίτσι αυτό έχει ένα δίκιο από μόνο του.

Αντριάν Φρίλινγκ, στο ρόλο του Δον Λουίς

Για μένα αυτή η ερώτηση έχει μόνο δύο πιθανές απαντήσεις: Συμφωνώ ή δεν συμφωνώ. Ναι ή όχι. Αλλά τι σημαίνει έρωτας; Σε σχέση με το έργο του Μολιέρου, ο έρωτας του Δον Ζουάν μειώνεται σ’ ένα συγκεκριμένο κομμάτι, στον ενθουσιασμό. Ο Δον Ζουάν φαίνεται να είναι ανίκανος για έρωτα και αγάπη αλλά θέλει να ζήσει το πρώτο φιλί και την πρώτη νύχτα ξανά και ξανά. Δεν θέλει ποτέ τη δεύτερη στιγμή, το δεύτερο φιλί, τη δεύτερη νύχτα. Και γι’ αυτό αλλάζει τις γυναίκες. Δεν είναι διεστραμμένος ή ψυχικά άρρωστος, απλώς επιδιώκει αυτόν τον ενθουσιασμό· αυτή είναι η ζωή του. Ζει σε μια λούπα… Πίσω στην ερώτηση σας λοιπόν και ο Δον Ζουάν θα απαντούσε, όπως κι εγώ, «Ναι».