Moonlight
Ένα δυνατό γκέι δράμα που ύστερα από τη δυνατή φεστιβαλική πορεία και τις Χρυσές Σφαίρες φτάνει και στην τελική ευθεία των Όσκαρ με τις 8 υποψηφιότητες.
Η εξιστόρηση της ζωής ενός άντρα από την παιδική του ηλικία έως και την ενηλικίωση (χωρισμένη σε μια χρονική διάρκεια 16 ετών) ο οποίος παλεύει να βρει τη θέση του στον κόσμο.
Μια ταινία για την ενηλικίωση, τη μοναξιά, τις διαπροσωπικές σχέσεις αλλά κυρίως την επιλογή ταυτότητας μέσα από τον ερωτικό προσανατολισμό και την αποδοχή του εαυτού μας. Αυτή η τελευταία παράμετρος κινεί όλη την προβληματική του έργου γύρω από καταστάσεις που δείχνουν γνώριμες αλλά μέσα από το φακό του σκηνοθέτη μετατρέπονται σε αυτόφωτα και λυρικά έργα τέχνης. Όχι το συνηθισμένο βιογραφικό φιλμ λοιπόν, με τις προβλέψιμες δραματικές στροφές ή τις εκβιαστικές παρεμβάσεις του σκηνοθέτη. Το «Moonlight» είναι κυρίως μια εικαστικά αψεγάδιαστη δημιουργία, που ποντάρει κυρίως στη σκηνοθετική έφεση για την ανάδειξη της «ομορφιάς της ζωής» μέσα από τη μελαγχολική φωτογραφία και την αφηγηματική λειτουργικότητα της μουσικής. Ο αφροαμερικανός Barry Jenkins στη δεύτερη μόλις μεγάλου μήκους ταινία του (προηγήθηκε το προ 8ετίας «Medicine for Melancholy»), δεν επιλέγει το συγκεκριμένο τρόπο γραφής για να αναδείξει κυρίως το δικό του ταλέντο αλλά επειδή πιστεύει ότι μόνο μέσα από την πραγματική ομορφιά και το μεγαλείο της ζωής μπορεί κάθε άνθρωπος να βρει τη δύναμη για να αντεπεξέλθει απέναντι σε κάθε δυσκολία και κυρίως να βρει το κουράγιο να «σηκωθεί» κάθε φορά που βρίσκεται στο έδαφος. Η άποψη αυτή βέβαια μπορεί να μην βρει σύμφωνους τους πάντες αλλά αν μη τι άλλο έχει τη σημασία της και φυσικά μεγάλη κινηματογραφική αξία, διαπίστωση που επισημάνθηκε και στις φετινές οσκαρικές υποψηφιότητες όπου το φιλμ συγκεντρώνει 8 ανάμεσα στις οποίες τα βαριά χαρτιά των ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και 2 ερμηνειών για τους θαυμάσιους Mahershala Ali και Naomie Harris. Ειδικά η δεύτερη στο ρόλο της σκληρής και εξαρτημένης από ουσίας μητέρας του ήρωα είναι ανεπανάληπτη.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης