Το «Τραπέζι των αφηγήσεων» στρώθηκε στη Στέγη
Ένας μεγάλος πάγκος τοποθετημένος σε μια θεατρική, θα έλεγες, σκηνή φτιαγμένη από μαύρο ύφασμα, δυο καρέκλες ένθεν και ένθεν, και εκατοντάδες μινιατούρες επίπλων: τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτια, ντουλάπες, σκρίνια, αλλά και μαξιλάρια, λάμπες, χαλιά, ακόμη και μια μικρούτσικη κρεμάστρα, ακουμπισμένη πάνω στο κρεβάτι… Όλα αυτά, με φόντο την πανοραμική θέα της Αθήνας από τον 4ο όροφο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, συναποτελούν την εγκατάσταση της Κατερίνας Ζαχαροπούλου “Το τραπέζι των αφηγήσεων”, που θα βρίσκεται «στρωμένο», περιμένοντας τους «συνδαιτημόνες» της εικαστικού, μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου.
Για να διευκολύνει την ανάδυση αυτών των αφηγήσεων, η εικαστικός ενδύεται ρόλο «ψυχοθεραπευτή», οδηγώντας τον καλεσμένο της, με τις κατάλληλες ερωτήσεις, στην έκφραση ενός ολόκληρου μικρόκοσμου επιθυμιών, τακτοποιήσεων και ανακατασκευών. Όπως έλεγε, μετά την πρώτη περφόρμανς, που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου, λίγο πριν τα επίσημα εγκαίνια, σε αυτήν την ανάδυση συμβάλλουν και οι μικρογραφίες της οικοσκευής, καθώς «τα έπιπλα έχουν επιλεγεί με βάση τον συμβολικό τους χαρακτήρα».
Έτσι, κατά τη διάρκεια της πρώτης περφόρμανς, ο εικαστικός και ηθοποιός Άγγελος Παπαδημητρίου που πήρε μέρος διάλεξε στην αρχή, για το δικό του σπίτι, μόνο ένα τραπέζι, δυο καρέκλες κι ένα κρεβάτι… Παίρνοντας στο χέρι του μια άλλη μινιατούρα άρχισε να λέει: «Μετά, πέθανε η γιαγιά και πήραμε την ντουλάπα. Αργότερα φέραμε...» και συνέχισε πλάθοντας μια γοητευτική αφήγηση για τα έπιπλα και τις μνήμες που το καθένα τους σηματοδοτεί.
Μέσα από τις παρεμβάσεις των συμμετεχόντων στην περφόρμανς, η διάταξη της εγκατάστασης κάθε φορά αλλάζει. «Είναι σαν τον πάγκο της λαϊκής» έλεγε η Κατερίνα Ζαχαροπούλου, «ο καθένας διαλέγει αυτό που του αρέσει»…