Θα την “βγάλει” το Μέγαρο Μουσικής το 2017;

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου βάσει του οποίου το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών περνούσε στην πλήρη ευθύνη του Δημοσίου και οι ψίθυροι έγιναν φωνές πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η κρατικοποίηση του οργανισμού – για την οποία διατυπώθηκαν τόσο πύρινοι λόγοι αντίθεσης όσο και ελπίδες ανακούφισης για την αποφυγή του κινδύνου να βάλει λουκέτο – φαίνεται πως δεν έχει βοηθήσει, πρακτικά, την ασφαλή λειτουργία του Μεγάρου.

Ο οργανισμός βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο έλεος της λήξης της φορολογικής του ενημερότητας στα τέλη του Φεβρουαρίου (η οποία ανανεώνεται εδώ και πέντε χρόνια ανά τρίμηνο ύστερα από κατάθεση του υπουργείου Οικονομικών πριν γίνει αντικείμενο επεξεργασίας από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής) βάσει της οποίας εξασφαλίζεται η δυνατότητα να τελεί όλες τις οικονομικές του υποχρεώσεις, την ώρα που το 2017 αναμένεται ταμειακά δυσοίωνο.

Η χρονιά έχει ξεκινήσει με τους αδιέξοδους υπολογισμούς που θέλουν τον προϋπολογισμό του Μεγάρου να είναι τουλάχιστον 4 εκατομμύρια ευρώ μείον, καθώς η κρατική επιχορήγηση των 3 εκατομμυρίων ευρώ και τα έσοδα του οργανισμού της τάξεως των 5.5 εκατομμυρίων ευρώ δεν αρκούν για να καλύψουν τα έξοδα του ΜΜΑ που αγγίζουν τα 13 εκατομμύρια ευρώ. Την κατάσταση περιπλέκει και η αδυναμία του Μεγάρου να ενταχθεί σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ καθώς διατηρεί οφειλές 52 εκατομμυρίων ευρώ που δεν του επιτρέπουν να αποκτήσει φορολογική ενημερότητα.

_{Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, Μέγαρο Μουσικής}

Ένα χρόνο πριν, η κρατικοποίηση του ΜΜΑ συνεπάγετο την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων του (ύψους 226 εκατομμυρίων ευρώ συν τόκων που είχαν δοθεί την τριετία 2004-2007 για την περαιτέρω επέκταση του συγκροτήματος), του δανείου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ύψους 14 εκατομμυρίων ευρώ) σε “αντάλλαγμα” της ιδιοκτησίας των κτηρίων της Βασιλίσσης Σοφίας, η αξία των οποίων υπολογίζεται σε 800 εκατομμύρια ευρώ.

Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΜΜΑ, Νίκος Θεοχαράκης αναγνωρίζει σήμερα πως δύο είναι τα, άμεσα προς επίλυση, προβλήματα, «το παρελθόν και το μέλλον· δηλαδή, η επίλυση του θέματος των παλαιών οφειλών προς το δημόσιο και προς τρίτους και η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του στο μέλλον» και εξηγεί αναλυτικά: «Σε ό,τι αφορά στο παρελθόν η νομοθετική ρύθμιση του Φεβρουαρίου του 2016 έλυσε δυστυχώς μόνο το ήμισυ της οφειλής του ΜΜΑ στις φορολογικές αρχές ενώ τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στους κατασκευαστές της δεύτερης του νέου κτηρίου του ΜΜΑ είναι ακόμα σε εκκρεμότητα. Βεβαίως, το Ελληνικό Δημόσιο ρύθμισε λειτουργικές ληξιπρόθεσμες οφειλές που είχαν συσσωρευθεί πάνω από 14 εκατομμύρια ευρώ και ανέλαβε το υπόλοιπο του χρέους του Οργανισμού ΜΜΑ προς την Εθνική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ευελπιστώ ότι το Ελληνικό Δημόσιο, δίκην αρσιβαρίστα, θα σηκώσει το βάρος του Μεγάρου σε δύο χρόνους, αρκεί μόνο να καθίσει κάτω από τη μπάρα… Το πρόβλημα με το μέλλον τώρα είναι ότι η επιχορήγηση των τριών εκατομμυρίων ετησίως είναι εξαιρετικά δυσανάλογη με το μέγεθος του οργανισμού και με τις αντίστοιχες επιχορηγήσεις άλλων φορέων. Η διαφορά του ΜΜΑ με άλλους φορείς είναι βεβαίως ότι το τεράστιο κτήριο που χτίστηκε με λεφτά των φορολογουμένων έχει δυνατότητες να δημιουργήσει έσοδα μέσα από συνέδρια και εκμισθώσεις αιθουσών που δεν έχουν άλλοι φορείς πολιτισμού, ή έχουν σε μικρότερο βαθμό. Αλλά οι δυνατότητες αυτές και χρειάζονται κάποιο χρόνο για να υλοποιηθούν και υπάρχει κάποιο πέρας στα έσοδα που μπορούν να δημιουργήσουν. Εκπονούμε ήδη ένα ρεαλιστικό επιχειρηματικό σχέδιο το οποίο δεσμευόμαστε ότι θα πραγματοποιήσουμε».

_{Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής, Νίκος Θεοχαράκης}

Βάσει αυτού το σχεδίου, το Μέγαρο προσβλέπει στην αύξηση από τα έσοδα των συνεδρίων και των εκμισθώσεων, την αύξηση των εσόδων από τα εισιτήρια, δουλεύει πάνω στην επανεξέταση του χορηγικού μοντέλου – ειδικά στο να δοθούν κίνητρα στους χορηγούς όπως φοροαπαλλαγές που εφαρμόζονται σε αντίστοιχους ευρωπαϊκούς θεσμούς – καθώς και σ’ ένα πρόγραμμα μείωσης των εξόδων και των δαπανών του ΜΜΑ.

«Αφού λοιπόν εξαντλήσουμε τις δυνατότητες του οργανισμού να χρηματοδοτήσει το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων του, ζητάμε από το Ελληνικό Δημόσιο να μας εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα μας. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”, αλλά η Αθηνά είναι απαραίτητη» επισημαίνει ο κ. Θεοχαράκης.

Το υπουργείο Πολιτισμού, παρόλα αυτά, εμφανίζεται καθησυχαστικό. Πληροφορίες από το γραφείο της υπουργού Λυδίας Κονιόρδου αναφέρουν πως η φορολογική ενημερότητα θα τακτοποιηθεί με «νέα ρύθμιση» (δηλαδή στο γνωστό μοτίβο που καλύπτεται έως τώρα). Σε επικοινωνία που είχαμε με το υπουργείο Οικονομικών ωστόσο, δηλώνουν πως, μέχρι στιγμής, – δηλαδή 15 ημέρες πριν τη λήξη – δεν έχει κατατεθεί σχετικό αίτημα από το Υπουργείο Πολιτισμού το οποίο και είναι αρμόδιο για να ξεκινήσει τη διαδικασία.

Εξίσου καθησυχαστικός για την εκκρεμότητα της φορολογικής ενημερότητας εμφανίζεται και ο κ. Νίκος Θεοχαράκης, παρά τους φόβους των εργαζομένων ότι εξαιτίας αυτής μπαίνει κάθε τόσο σε κίνδυνο η λειτουργία του Μεγάρου.

«Η ερώτηση είναι αντίστοιχη με το ‘τι θα γίνει στο αυτοκίνητό σας αν δεν στρίψετε το τιμόνι;’» τονίζει γλαφυρά. «Προφανώς, αν δεν λυθούν τα οικονομικά προβλήματα και αν λήξει η προστασία του ΟΜΜΑ από τη δέσμευση των διαθεσίμων του από την Εφορία, δεν θα υπάρχει καύσιμο για οτιδήποτε. Επειδή όμως, τα Υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών θέλουν το Μέγαρο ζωντανό και ενεργό δεν θα αφήσουν κάτι τέτοιο να συμβεί, ούτε και για λίγο».

_{Η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου}

Αναφορικά τώρα με την ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης του Μεγάρου, από το Υπουργείο Πολιτισμού μας πληροφορούν πως έχει ήδη κατατεθεί αίτημα στο Υπουργείο Οικονομικών για την εκταμίευση έκτακτης επιχορήγησης, ενός ποσού «μεγαλύτερου από αυτό που δίνεται ως τακτική επιχορήγηση στο Μέγαρο για το 2017». Κάτι που με απλούς υπολογισμούς σημαίνει ότι δρομολογείται έκτακτη επιχορήγηση στο Μέγαρο, μεγαλύτερη των 3 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται τίποτε περισσότερο· δηλαδή ποιο είναι το ακριβές ποσό και κυρίως πότε αυτό θα καταβληθεί.

«Επειδή κάποτε, από άλλη θέση, έχω δει από πρώτο χέρι τον αγριανθρωπισμό των δανειστών και τις συνέπειες της συνακόλουθης δημοσιονομικής αφαιμακτικής λιτότητας, αντιλαμβάνομαι τους περιορισμούς υπό τους οποίους λειτουργούν τα υπουργεία. Προηγούμενες κυβερνήσεις άφησαν το πρόβλημα να δημιουργηθεί παρέχοντας την εγγύηση για δάνεια που ήταν αδύνατο να πληρωθούν και μετά άφησαν το Μέγαρο στη μοίρα του – υπό πολύ καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Οι προθέσεις των υπουργών είναι, γνωρίζω, ίδιες με τις δικές μας. «Where there is a will, there is a way» (όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος), λένε οι Αγγλοσάξονες» σχολιάζει ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του οργανισμού.

_{Καλοκαιρινή συναυλία στον Κήπο Μεγάρου.}