Αντίδοτο στην Ευεξία

Φιλόδοξο στέλεχος της Γουόλ Στριτ αναλαμβάνει να φέρει πίσω τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας του από ένα ειδυλλιακό αλλά μυστηριώδες «κέντρο ευεξίας» σε μια απομακρυσμένη περιοχή των ελβετικών Άλπεων. Σύντομα, όμως, αρχίζει να υποπτεύεται ότι οι θαυματουργές θεραπείες του σπα δεν είναι αυτό που φαίνονται.

Όταν αρχίζει ο Verbinski να χτίζει μεθοδικά και με σωστή αίσθηση του σασπένς τα μυστικά του στο πρώτο μέρος, ο θεατής τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Στη συνέχεια όμως ο σκηνοθέτης του «Ring» και των «Πειρατών της Καραϊβικής» γκρεμίζει με μια αυτοκαταστροφική και αψυχολόγητη συμπεριφορά ότι καλό είχε χτίσει μέχρι και τα μισά του φιλμ. Το ψυχολογικό θρίλερ με τις μεταφυσικές νύξεις (που έφερνε στο νου βέβαια το «Νησί των κολασμένων» του Μάρτιν Σκορσέζε) μετατρέπεται αδικαιολόγητα σε ένα σπλατεράκι της πλάκας και μια παραληρηματική αλληγορία για ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι φιλοσοφικές και πολιτικές νύξεις για την καπιταλιστική απληστία, το ναζισμό, την καθαρότητα της φυλής και το θρίαμβο του ερωτικού ενστίκτου ενάντια στη λογική του είναι ένα μέρος μόνο του χαοτικού σεναρίου που υπηρετεί με τυφλή υποταγή στη σκηνοθετική ματαιοδοξία του Gore Verbinski. Ο τελευταίος ανακατεύει κινηματογραφικούς μύθους και είδη για να αποδείξει για άλλη μια φορά πως τα κόλπα της κάμερας τα χειρίζεται με τυφλά μάτια (καταπληκτικές σκηνές, χορογραφημένες στην εντέλεια) αλλά όσον αφορά τα υπόλοιπα (μέτρο, σενάριο, χαρακτήρες κλπ) δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα!

Κωνσταντίνος Καϊμάκης