ΕΜΣΤ: Ο «κρυφός» πρωταγωνιστής της documenta σε Κάσελ και Αθήνα

Εκεί, στο πρώην Κοινοβούλιο του βραχύβιου Βασιλείου της Βεστφαλίας (1807-1813), αλλά και στο πρώτο δημόσιο μουσείο της ηπειρωτικής Ευρώπης (1779), θα κάνει την «πρεμιέρα» της η μόνιμη συλλογή του ΕΜΣΤ, όπως ανακοίνωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της documenta 14, Adam Szymczyk.

Διακόσια έργα που περιλαμβάνονται στη μουσειολογική μελέτη η οποία έχει εγκριθεί από τον Απρίλιο του 2016, χωρίς να έχει μπορέσει ακόμη να εφαρμοστεί, λόγω των καθυστερήσεων στην έγκριση του οργανισμού λειτουργίας του μουσείου και στην πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ, θα «καταλάβουν» τις αίθουσες του Fridericianum.

Όπως σημείωσε η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΕΜΣΤ Κατερίνα Κοσκινά, μιλώντας στο Κάσελ, η έκθεση στην έδρα της documenta θα περιλαμβάνει έργα 70 καλλιτεχνών, όχι αναγκαστικά των πλέον αναγνωρίσιμων, αλλά επιλεγμένων με βάση τον διάλογό τους με τις παράλληλες πραγματικότητες που η χώρα και ο κόσμος έχουν βιώσει τις τελευταίες δεκαετίες.

Έτσι, η επιλογή θα γίνει με βάση τρεις άξονες:
α) έργα «που ασχολούνται με την πρόσφατη ιστορία ή τρέχοντα θέματα»,
β) έργα που αφορούν την «ιδέα της διέλευσης των συνόρων» και, τέλος,
γ) «έργα που συνδυάζουν μυθολογικές αλληγορίες με προσωπικές αφηγήσεις», κάτω από τον γενικό τίτλο «μυθολογίες του οικείου».

Ακόμη, θα δοθεί έμφαση στην παρουσίαση των ελλήνων καλλιτεχνών που είχαν συμμετάσχει σε προηγούμενες εκθέσεις της documenta (Λουκάς Σαμαράς, Στήβεν Αντωνάκος, Γιάννης Κουνέλλης κ.ά.) –αξίζει να σημειωθεί πώς, τιμώντας τον πρόσφατα χαμένο καλλιτέχνη Γιάννη Κουνέλλη, το ΕΜΣΤ αποφάσισε να δώσει το όνομά του σε μία από τις αίθουσες της μόνιμης συλλογής του.

Με αυτήν την σημαντική έκθεση της μόνιμης συλλογής του στο διεθνές κοινό, το ΕΜΣΤ, βαδίζοντας πάνω στα χνάρια της εμπειρίας από το νομαδικό του ταξίδι, που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια, συνεχίζει το στρατηγικό σχέδιο τμηματικής λειτουργίας του μουσείου, αφού η δική του έδρα, το κτίριο του Φιξ, θα αποτελέσει τον κεντρικό χώρο εκδηλώσεων της documenta 14 στην Αθήνα.

Έτσι, το κτίριο του ΕΜΣΤ και η συλλογή του παραδίδονται στο κοινό, όχι όμως ταυτόχρονα και όχι στον ίδιο χώρο, διατηρώντας «τις συνθήκες εκτοπισμού» μέσα στις οποίες λειτουργούν σήμερα τόσο το ΕΜΣΤ όσο και η documenta 14.