Θεατής: Ματωμένος Γάμος στο Από Μηχανής Θέατρο
Εντυπώσεις από το έργο τoυ Federico Garcia Lorca που παρουσιάζεται στο Από Μηχανής Θέατρο, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα.
Το έργο
Το πλέον εμβληματικό έργο του Λόρκα για την ιστορία ενός άδοξου γάμου. Η προετοιμασία για την τελετή, δύο άνθρωποι που το σκάνε, οι τιμές και τα ήθη που προσβάλλονται, ο διπλός θάνατος, η αγωνία της εκδίκησης, αυτά είναι τα καλούπια της τραγικής του ιστορίας (ο ίδιος ο ποιητής την χαρακτήρισε ως τραγωδία). Ανθρώπινα πάθη και εξωλογικά στοιχεία που συμπράττουν ή παρασύρουν δημιουργούν έναν αλλόκοτο κόσμο με ευδιάκριτες τις ηθογραφικές ενδείξεις για την ισπανική ύπαιθρο και τις πειθήνιες αντιλήψεις περί υποταγής των γυναικών σε κάθε λογής αδικία και ανισότητα.
Η Παράσταση
Αναφερόμενος κανείς συνοπτικά θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη δουλειά ως “λόγο εν κινήσει”, αφού δεν διακρίνεται από στατικά ίχνη, παρά μόνο από συνεχή εξέλιξη πλαισιωμένη από λιτά εκφραστικά μέσα. Οι πέντε ερμηνευτές (Βασίλης Βηλαράς, Μαρία Κοσκινά, Ζωή Ξανθοπούλου, Φανή Παναγιωτίδου, Αποστόλης Ψαρρός) διαχειρίζονται εξαιρετικά το σύνολο των ρόλων με μεταβάσεις αρκούντως αρμονικές και πειστικές, πλέοντας μέσα σε δύσκολα νερά αφού χειρίζονται πολλά και διαφορετικά με τρόπο επιδέξιο: την επιθυμία και τον φόβο, την αγάπη και τον φθόνο, το δίκαιο και το άδικο, τον έρωτα και την απώλεια.
Όλα φροντισμένα ως αρμόζει σε μια τελετουργία, την προετοιμασία της ως μυστήριο, αλλά και την τελετουργία ως θεατρικό γεγονός όπου η ανάγκη για άμεση συμμετοχή στο δικό του δημιούργημα μπορεί ίσως να δικαιολογήσει και την -κάπως ιδιότυπη είναι η αλήθεια- παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη επί σκηνής, σε μια γωνιά να σιδερώνει τα προικιά.
Και ενώ ως συνολικό εγχείρημα μπορεί να φαντάζει πολύπλοκο καθώς η απόδοση ταυτότητας φαίνεται απροσδιόριστη (είναι παράσταση, εικαστικό δρώμενο, λυρική εξιστόρηση, σωματικό θέατρο;) συμπεραίνουμε πως είναι λίγο από όλα συντεθειμένα όμως με ήρεμη εσωτερική δύναμη και πρωτότυπη ευφυΐα.
Το κείμενο εκ φύσεως βρίθει από πάθη που στην παρούσα εκδοχή αποδίδονται με τρόπο νηφάλιο και συνετό, χωρίς εκκωφαντικές φωνές και αλλόφρονες εκρήξεις, χωρίς ωστόσο ελλείψεις στην ουσία. Στα συν αξίζει να αναφέρουμε -αναλογιζόμενοι την τάση που θέλει τρίωρες και βάλε παραστάσεις- και την ευσύνοπτη διάρκεια (75 λεπτά), με την οποία καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων έχοντας το βασικό πλεονέκτημα της έλλειψης μακρόσυρτων σκηνών και των άνευ λόγου πλατειασμών. Στο θεατρικό περιτύλιγμα μάλλον και αυτό πια πρέπει να αναγνωρίζεται ως προτέρημα.
Τέλος, η μουσική του Cayetano είναι επίσης ένα ακόμα στοιχείο που δένει αρμονικά με τη σκηνική σύνθεση δίνοντας της ώθηση περισσότερο λυρική.
Το Σύνολο
Ενδιαφέρουσα πρόταση, πρωτότυπη και διαφορετική που αξίζει της προσοχής.
