4ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη

Σκοπός του φεστιβάλ δεν είναι μόνο να προβάλλει τους σκηνικούς προβληματισμούς και πειραματισμούς μιας νέας γενιάς χορογράφων, αλλά και να προκαλέσει έναν ανοιχτό διάλογο με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, να αφουγκραστεί τις επερχόμενες τάσεις στην τέχνη και να προετοιμάσει το έδαφος για μελλοντικές καλλιτεχνικές συνεργασίες. Αυτή τη διάθεση μετάβασης –από το ήδη γνωστό σε αυτό που μας προτείνει η νέα γενιά– έρχεται να αποτυπώσει το συγκεκριμένο φεστιβάλ, σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Κάτιας Αρφαρά, σφραγίζοντας τη σχέση με το παρόν των εξελίξεων, αλλά και το μέλλον των ανατροπών. Στο 4ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, 1 και 2 Απριλίου, εντός και εκτός Στέγης, παρουσιάζονται οι χορογράφοι: Hannes Langolf & Ερμίρα Γκόρο (Dandelion), Άρια Μπουμπάκη (162 dance meetings), Ειρήνη Παπανικολάου (Ανθεμόεσσα) και Ηρώ Αποστολέλλη (Umbilicus).

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Hannes Langolf & Ερμίρα Γκόρο | Dandelion

1 & 2 Απριλίου 2017 | Κεντρική Σκηνή | 20:00

Πόσο απέχει ο κίνδυνος από την ευτυχία; Γιατί στεκόμαστε εμπόδιο στους ίδιους μας τους εαυτούς; Τι περιμένεις; Μια σειρά από επίκαιρα και αναπάντητα ερωτήματα μπαίνουν στο στόχαστρο των δύο ταλαντούχων δημιουργών και χορευτών, που ενώνουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους ως χορογράφοι.
Η Ερμίρα Γκόρο και ο Hannes Langolf συναντιούνται για πρώτη φορά στη σκηνή ως δημιουργοί, στις 1 και 2 Απριλίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Τους ενώνει, βέβαια, το κοινό παρελθόν τους δίπλα στον καταξιωμένο χορογράφο Lloyd Newson και η συνεργασία τους με τη διακεκριμένη παγκοσμίως ομάδα του, DV8 Physical Theatre. Αυτή η νέα δημιουργική συνύπαρξη δεν στέκεται απλώς στην ανασύνθεση όσων ήδη γνωρίζουν στο πεδίο της χορογραφικής έρευνας. Με το Dandelion επιθυμούν να ερευνήσουν σε βάθος τόσο τη συγγένεια μεταξύ του θεατρικού και του χορευτικού κώδικα όσο και τη μεταστοιχείωση της σκηνικής εμπειρίας τους σε ένα νέο, προσωπικό σκηνικό ιδίωμα. Για το λόγο αυτόν, συγχωνεύουν διαφορετικά στυλ σε μια κοινή σωματική τεχνική, ανταλλάσσουν υλικά και βιώματα, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι ένα κράμα σωματικής δεξιοτεχνίας και ποιητικού στοχασμού. Μαζί τους, στο συγκεκριμένο εγχείρημα, έχουν πέντε ταλαντούχους ερμηνευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους ενδυναμώνουν το αίτημα για μια χορογραφία αφηρημένη και πυκνή σε συμβολισμούς.

Σε μια εποχή κατά την οποία το σώμα γίνεται το κατεξοχήν πεδίο διαπραγμάτευσης εννοιών και ταυτοτήτων, οι δύο δημιουργοί διερευνούν την πολύπλοκη αμφισημία του. Ένας καταιγισμός από τάσεις και επιταγές του σύγχρονου τρόπου ζωής δίνει την αφορμή για να επανεπεξεργαστούν συλλογικές μνήμες και προσωπικά βιώματα. Απώτερος στόχος; Να συνθέσουν το πορτρέτο ενός ανθρώπου, διχασμένου ανάμεσα στο εικονικό και το πραγματικό, ο οποίος αποξενώνεται σταδιακά από κάθε διάσταση της προσωπικής και κοινωνικής του ζωής. Αν κάθε απόπειρα επιστροφής σε ένα «αναλογικό παρελθόν» μοιάζει μάταιη ή αναχρονιστική, το σώμα φαίνεται να παραμένει ο τελευταίος κρίκος με τον οποίο ο άνθρωπος ανανοηματοδοτεί τη σχέση του με την καθημερινότητα και τους άλλους. Η σκηνή λειτουργεί συνειρμικά άλλοτε ως καθρέφτης της κοινωνίας και άλλοτε ως είδωλο ενός κόσμου αρχετυπικού, στον οποίο διασώζεται ακέραιη η συλλογικότητα και η επαφή με τον άλλον.

Συντελεστές:
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Hannes Langolf, Ερμίρα Γκόρο
Χορογραφία: Hannes Langolf, Ερμίρα Γκόρο & οι ερμηνευτές
Σχεδιασμός Σκηνικών & Κοστουμιών: Χρήστος Δεληδήμος
Μουσική Σύνθεση: Coti K.
Σχεδιασμός Φωτισμών: Richard Godin
Βοηθός Σκηνοθετών: Δημήτρης Κουτσούμπας
Σχεδιασμός Παραγωγής: Κωνσταντίνος Σακκάς
Οργάνωση Παραγωγής: Delta Pi
Ερμηνευτές: Ερμίρα Γκόρο, Hannes Langolf, Δήμητρα Μερτζάνη, Rafael Pardillo, Άντι Τζούμα, Αντώνης Σταμόπουλος, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
http://www.sgt.gr/gre/SPG1881/

Άρια Μπουμπάκη | 162 dance meetings

1 & 2 Απριλίου 2017 | Εκτός Στέγης (Βρύγου 10, Νέος Κόσμος) | 20:00 & 22:00
Στον ίδιο χώρο και τις 2 ημέρες, από τις 11:00 έως τις 18:00 θα λειτουργεί έκθεση ανοιχτή για το κοινό.

1 χορογράφος, 81 σώματα, 162 χορευτικές συναντήσεις καταλήγουν σε 1 κινητικό σόλο το οποίο «αφηγείται» με τρόπο παράδοξο ό,τι μεσολάβησε για τη δημιουργία του.
Η νεαρή χορογράφος Άρια Μπουμπάκη τοποθετεί την τέχνη της στην τομή του καλλιτεχνικού με το καθημερινό: αναζητά κινητικές φόρμες που δεν σχετίζονται αυστηρά με τη δεξιοτεχνία και τους κανόνες έκφρασης, αλλά με τη «δημοκρατικότητα του χορού» και την ενεργοποίηση του θεατή. Αυτή η ανθρωπολογική και, κατά κάποιον τρόπο, κοινωνιολογική οπτική στη χορευτική διαδικασία επαναφέρει στο προσκήνιο το ζωτικό διάλογο ανάμεσα στην κοινωνία και την τέχνη. Σχέσεις και βιώματα ανανοηματοδοτούνται σε μια εκ νέου σύσταση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος, υπενθυμίζοντάς μας ότι η δομή του κοινωνικού χώρου στον οποίο εκτυλίσσεται το καθημερινό είναι εν τέλει και η δομή μέσα στην οποία τοποθετείται ο ίδιος ο δημιουργός.

Το έργο 162 dance meetings που παρουσιάζεται εκτός Στέγης (Βρύγου 10, Νέος Κόσμος), στις 1 και 2 Απριλίου, λειτουργεί ως κινησιολογικό πείραμα, το οποίο εμπλέκει τους θεατές σε μια συμμετοχική έρευνα: 81 διαφορετικά σώματα συνδιαμορφώνουν το «έργο», μέσω προσωπικών συναντήσεων με τη χορογράφο. Αν η εξειδίκευση και ο καταμερισμός της δημιουργικής παραγωγής οδήγησαν στην αποξένωση του χορευτικού από το καθημερινό, η χορογράφος επιχειρεί την αντίστροφη διαδρομή, επαναπροσεγγίζοντας το «χορευτικό δυναμικό» της κοινωνικής ζωής. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια ακόμη παράσταση η οποία πραγματεύεται απλώς τον αυθόρμητο και αδιαμεσολάβητο χαρακτήρα της ανθρώπινης καλλιτεχνικής έκφρασης. Στην προκειμένη περίπτωση, το ζητούμενο είναι η κατασκευή μιας ιδιότυπης καλλιτεχνικής σύμπραξης του κάθε θεατή με τη χορογράφο, ώστε η πρόσληψη της παραστασιακής συνθήκης να αναθεωρείται ή να περνά απαρατήρητη. Σε αυτή τη σύμπραξη δεν υπάρχει τίποτε προσχεδιασμένο ή, μάλλον, το ενδιαφέρον στρέφεται στην πολλαπλότητα των σχέσεων που μπορούν να αναπτυχθούν και να εκφραστούν πέρα από τη διάκριση μεταξύ χορευτή και θεατή. Η συγκεκριμένη παράσταση λειτουργεί περισσότερο ως «χορευτικό συμβάν» που επικεντρώνεται στο «πού» και το «πότε» της διαδικασίας, ώστε να αναδειχθούν ανεξερεύνητες πλευρές στην επικοινωνιακή διάσταση της τέχνης.

Συντελεστές:
Σύλληψη, Χορογραφία & Περφόρμανς: Άρια Μπουμπάκη
Εικαστικό περιβάλλον, Ειδικές Κατασκευές & Κοστούμια: Ιωάννα Πλέσσα
Επιμέλεια έκθεσης: Ιωάννα Πλέσσα, Χριστίνα Παντελάτου, Κωνσταντίνος Χαλδαίος
Βοηθός δημιουργίας ειδικών κατασκευών: Κωνσταντίνος Χαλδαίος
Σύμβουλος Χορογραφίας & Ψυχικής Υγείας: Μαριέττα Βέττα
Σκηνοθεσία & Επιμέλεια Βίντεο: Νεφέλη Σαρρή
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Alfonso De Munno Gallardo
Ήχος: Δημήτρης Κουκουβάνης, Flunet Productions
Βοηθός Παραγωγής: Χριστίνα Παντελάτου
http://www.sgt.gr/gre/SPG1877

Ειρήνη Παπανικολάου | Ανθεμόεσσα

1 & 2 Απριλίου 2017 | Μικρή Σκηνή | 19:00

Μια αλληγορική προσέγγιση του μύθου των Σειρήνων, ένα έργο για την εμπειρία εσωτερίκευσης του ταξιδιού, τη χαμένη πατρίδα που βρίσκεται εντός μας.
Η Ανθεμόεσσα είναι η πρώτη χορογραφική απόπειρα της Ειρήνης Παπανικολάου, που παρουσιάζεται στις 1 και 2 Απριλίου στη Στέγη. Το έργο αποτελεί μια αλληγορική προσέγγιση του μύθου των Σειρήνων, των πτηνόμορφων πλασμάτων που σαγήνευαν τους ανυποψίαστους ναυτικούς με το τραγούδι τους, απομακρύνοντας κάθε σκέψη νόστου, για να τους παρασύρουν εν τέλει στο θάνατο. Όπως το συναπάντημα με τις Σειρήνες συμβαίνει στη μεθόριο του υπαρκτού και του φανταστικού Κάτω Κόσμου, έτσι και τα τέσσερα πρόσωπα επί σκηνής βρίσκονται μετέωρα εν μέσω ενός αχαρτογράφητου τοπίου, χωρίς προορισμό ή, μάλλον, εγκλωβισμένα σε ένα ταξίδι με αβέβαιο «χρονικό ορίζοντα». Η σκηνική γραφή της Παπανικολάου δεν έχει τίποτα το επικό, αλλά αντιθέτως εστιάζει στη μικροκλίμακα του προσωπικού, μυώντας τον θεατή σε ένα ταξίδι εσωτερικής περιπλάνησης.

Αυτή η ιδέα της φανταστικής περιπλάνησης και του νόστου, της άσβεστης επιθυμίας για την επιστροφή σε μια χαμένη πατρίδα, μετατοπίζεται διαρκώς χρονικά· η άφιξη, η ολοκλήρωση του ταξιδιού δεν υφίσταται στο εν λόγω έργο. Τα τέσσερα σώματα που βρίσκονται επί σκηνής αντανακλούν κυρίως την εμπειρία εσωτερίκευσης του ταξιδιού, παρά την πρόδηλη –κινησιολογικά και σωματικά– απόδοσή της. Η ματιά της Ειρήνης Παπανικολάου είναι ουσιαστικά ρομαντική, αφού το έργο της το διαπερνά η «απελπισμένη αίσθηση» ενός κόσμου στον οποίο ο άνθρωπος είναι αβοήθητα εκτεθειμένος: άγνωστες δυνάμεις που τον υπερβαίνουν, η μοίρα ή, τέλος, το σκότος ενός ακατάλητπου μυστηρίου, όλα συνδράμουν ώστε καταφύγιο της ψυχής να γίνει ο ιδεατός κόσμος της δημιουργικής φαντασίας της καλλιτέχνιδας.

Συντελεστές:
Σύλληψη & Χορογραφία: Ειρήνη Παπανικολάου
Ερμηνεύουν: Μυρτώ Δελημιχάλη, Δέσποινα Καβούρη, Βίκη Σπάχου, Ερατώ Χατήρα
Μουσική Σύνθεση: Βαγγέλης Κουραστής
Σκηνογραφία: Μυρτώ Λάμπρου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Επιμέλεια Κοστουμιών: Μαριάνθη Παπανικολάου
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Εκτέλεση παραγωγής: Γιολάντα Μαρκοπούλου / POLYPLANITY Productions

Με την υποστήριξη: Dance Cultural Center, Dan.c.ce. (Αθήνα)

Ευχαριστίες στους: Φρόσω Τρούσα, Πατρίσια Απέργη, Δημήτρη Νασιάκο, Κώστα Κατριό, Κατερίνα Φώτη, Χρόνη Ποτίδη, Αιμιλία Παπαδοπούλου, Μαριάνθη Παπανικολάου, Μαριάννα Βαρβιάνη, Ευθύμη Χρήστου
http://www.sgt.gr/gre/SPG1878

Ηρώ Αποστολέλλη | Umbilicus

1 & 2 Απριλίου 2017 | Μικρή Σκηνή | 21:00

Τρία σώματα, σε ρόλο μετρονόμου, συντονίζονται και αποκλίνουν, σε ένα κινητικό πείραμα βασισμένο στη μουσική του μινιμαλιστή Τζον Άνταμς.
Η Ηρώ Αποστολέλλη, χορεύτρια και χορογράφος, θέτει στο επίκεντρο των αναζητήσεών της τις πολλαπλές διαστάσεις του χορευτικού σώματος: το σώμα ως πεδίο γνώσης, αλλά και ως εργαλείο για να ανιχνευθεί η κίνηση μέσα από ακουστικά ερεθίσματα και ιδιότυπους σκηνικούς πειραματισμούς. Η παραπάνω προσέγγιση δεν αφορά μονάχα τον τρόπο που ο χορός συλλαμβάνει και αναπαριστά το σώμα και τις εμπειρίες που απορρέουν από αυτό, αλλά εξετάζει σε βάθος την αναγκαιότητα ορισμένων δομικών στοιχείων –όπως η ηχητική επένδυση ενός κομματιού– στην πρόσληψη και αντίληψη της χορογραφίας. Επαναπροσδιορίζεται έτσι ο κομβικός ρόλος του σώματος στη σκηνή –το σώμα ερμηνεύει και ερμηνεύεται μέσα από την κίνηση–, με απώτερο στόχο ο θεατής, από παθητικός δέκτης, να γίνει ενεργός παρατηρητής μιας διαδικασίας που εμπλέκει τόσο την κιναισθητική εμπειρία όσο και το στοχασμό.

Το έργο Umbilicus (Ομφαλός), που παρουσιάζεται στις 1 και 2 Απριλίου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, θα μπορούσε να θεωρηθεί μια «χορογραφία της σκέψης». Προτείνεται, με άλλα λόγια, μια επιτελεστική συνθήκη ώστε το ενδιαφέρον μας να επικεντρωθεί στις ρυθμικές ακολουθίες ή παραλλαγές, παρά στον τρόπο που η κίνηση λειτουργεί ως όχημα προσωπικής έκφρασης. Οι κινήσεις είναι γεωμετρικές, επαναληπτικές, εστιάζουν στην καθετότητα, το σώμα της κάθε χορεύτριας λειτουργεί ως μετρονόμος που συντονίζεται ή αποκλίνει από τα υπόλοιπα. Ωστόσο, το επίτευγμα δεν είναι η «μηχανική εκτέλεση» μιας μουσικής παρτιτούρας· χρησιμοποιώντας την τεχνική αυτοσχεδιασμού Paradiddle, η χορογράφος συνδιαλέγεται με το Son of Chamber Symphony του μινιμαλιστή συνθέτη John Adams σε κίνηση. Οι τρεις χορεύτριες, με τη σειρά τους, «γράφουν» μια νέα παρτιτούρα στην οποία διακρίνει κανείς την εκτελεστική ακρίβεια, αλλά και την ενσώματη παρουσία που, εκούσια ή ακούσια, προτείνει μια άλλη ανάγνωση της μουσικής.

Συντελεστές:
Χορογραφία: Ηρώ Αποστολέλλη
Ερμηνεία: Κατερίνα Λιόντου, Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, Δανάη Παπαζιάν
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια & Εγκατάσταση: Ηρώ Βαγιώτη
Παραγωγή: Ditto
Εκτέλεση παραγωγής: Άννα Αποστολέλλη

Στην παράσταση ακούγεται το έργο Son of Chamber Symphony (2007) του John Adams.
http://www.sgt.gr/gre/SPG1879/