Πλατεία Αμερικής
Στη δεύτερη μόλις μεγάλου μήκους ταινία του μετά από το «Wild duck» ο Γιάννης Σακαρίδης δίνει μια άρτια από πολλές απόψεις δημιουργία πάνω στο ζήτημα του προσφυγικού.
Στην Πλατεία Αμερικής, τέσσερις άνθρωποι συναντιούνται και η πορεία του ενός καθορίζεται από τον άλλο. Ο Μπίλι (Γιάννης Στάνκογλου) και ο Νάκος (Μάκης Παπαδημητρίου) είναι φίλοι από παιδιά. Ο Νάκος, ζει ακόμα με τους γονείς του και μισεί τους μετανάστες. Ο Μπίλι ερωτεύεται την Τερέζα (Ξένια Ντάνια), μια μπλεγμένη στα δίχτυα της μαφίας Αφρικανή τραγουδίστρια, την ίδια ώρα που ο Τάρεκ (Βασίλης Κουκαλάνι), ένας απελπισμένος πρόσφυγας από τη Συρία με τη 10χρονη κόρη του προσπαθούν με κάθε τρόπο να φύγουν από τη χώρα.
Όχι το τυπικά στρατευμένο ή αναμενόμενο κινηματογραφικό σχήμα που μπορεί να φανταστεί κάποιος, λόγω του βασικού θέματος που είναι το μεταναστευτικό – καθώς και ο ρατσισμός μεγάλης μερίδας της νεοελληνικής κοινωνίας- αλλά μια υποδειγματική σύζευξη κοινωνικού θρίλερ και ερωτικού δράματος με φόντο την πολύπαθη περιοχή του κέντρου της Αθήνας που δανείζει το όνομα της στον τίτλο του φιλμ. Από τα πιο δυνατά στοιχεία της ταινίας είναι οι ρεαλιστικοί, αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες. Πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας με όλες τις νευρώσεις, τα προτερήματα αλλά και τα κουσούρια που κουβαλούν μέσα τους. Ειδικά ο απαιτητικός ρόλος του ελληναρά Νάκου που βλέπει με οργή το μόνο πράγμα που του δίνει ταυτότητα, τη γειτονιά του να «αλλοιώνεται» από την ολοένα πιο αυξανόμενη εισροή των ξένων, ευτυχεί να πέσει στα στιβαρά υποκριτικά χέρια του Μάκη Παπαδημητρίου που για άλλη μια φορά κλέβει την παράσταση. Δίπλα του αρκούντως αποτελεσματικοί έως και συγκινητικοί οι Σκάνκογλου- Ντάνια – Κουκαλάνι έχουν το δικό τους μερίδιο στο παλμό της αυθεντικότητας που σφραγίζει το έργο. Πρόκειται για μια σκληρή απεικόνιση της γκρίζας αθηναϊκής καθημερινότητας, με καυστικό χιούμορ και πολιτικές νύξεις. Το υποδειγματικό μοντάζ του ίδιου του Σακαρίδη (βραβείο Ίρις στην πρόσφατη απονομή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου) και η αφηγηματική δεινότητα του, καθιστούν την «Amerika square» μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης