Ξαναστρέφοντας το βλέμμα στους σταθερούς άξονες της δουλειάς της: η πλοκή των παράλληλων σόλο σε μια ενιαία σύνθεση που μοιάζει με μεγάλο κινούμενο γλυπτό, ο χρόνος που διαστέλλεται μέσα στην παράσταση ζητώντας από τους θεατές να ακολουθήσουν το έργο στον αργό και καταλυτικό του ρυθμό και να βυθιστούν σε μια ενατένιση, οι «ενδιάμεσες» κινήσεις και οι ποιότητές τους που παίρνουν το χώρο τους και γίνονται το κέντρο της χορογραφίας, καθώς και μια ζεστή εκφραστικότητα που σιγά σιγά αναδύεται από τα κινούμενα σώματα.
Κυπριακής καταγωγής, η Μαρία Χασάπη ακολουθεί εδώ και χρόνια μια προσωπική και εντελώς ξεχωριστή πορεία στη σκηνή της Νέας Υόρκης. Η γραφή της αντλεί στοιχεία από τη χορογραφική της παιδεία, αλλά και από την εικαστική ματιά της, τοποθετώντας το έργο της στα όρια μεταξύ χορού και περφόρμανς – γι’ αυτό άλλωστε έχει παρουσιαστεί τόσο σε μουσεία, όσο και σε θέατρα. Το καλλιτεχνικό της ιδίωμα και η προσήλωσή της σε αυτό αποτέλεσαν τα τελευταία χρόνια το διαβατήριό της για τα πιο σημαντικά φεστιβάλ, θέατρα και μουσεία της Ευρώπης και της Αμερικής, όπως πρόσφατα το MoMA της Νέας Υόρκης. Τα έργα της έχουν κάτι το σαγηνευτικό, κάτι που αποκαλύπτει τις μυστικές σχέσεις του ανθρώπινου σώματος με το χώρο και το χρόνο.
