Άλμπουμ#7: Σοφία Φιλιππίδου
Παιδί της Θεσσαλονίκης, έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στις σκηνές της πόλης, όταν σε μια «έκρηξη ελευθερίας» όπως την έχει αποκαλέσει πήρε το δρόμο για την Αθήνα. Μια πρόταση για συνεργασία αρκούσε για να την παρασύρει στην πρωτεύουσα και ποτέ να μην γυρίσει πίσω. Σαράντα και πλέον χρόνια μετά, η ζωή της Σοφίας Φιλιππίδου στο θέατρο μοιάζει με μια μακρά ιστορία έλξης κι απώθησης που στοιχειοθετείται από μεγάλες επιτυχίες και μεγάλα διαστήματα αποχής. Η πρωταγωνίστρια και εσχάτως σκηνοθέτις τα ψηλαφεί όλα μέσα από φωτογραφικές αναμνήσεις.
Στο ρόλο Ελλάδας- Κοκκινοσκουφίτσας Θέατρο Άνετον
Στη Θεσσαλονίκη, ο θεατρολόγος Νικηφόρος Παπανδρέου, δημιουργεί την Πειραματική σκηνή της “Τέχνης” Θεσσαλονίκης. Εκεί προσχώρησα το 1980 και δούλεψα μέχρι το 1985 χειμώνα- καλοκαίρι αδιαλείπτως σε παραστάσεις που φτιάχναμε με ομαδική διάθεση. Διαλέγω μια φωτογραφία από το Παιχνίδι της σφαγής του Ιονέσκο σε σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου.
Στον ρόλο μιας πλούσιας που παίρνει το μπάνιο της και πεθαίνει όπως όλοι… από άγνοια τραγουδώντας!
Στην Πειραματική σκηνή ανεβάσαμε μεταξύ των άλλων και την ανεπανάληπτη επιτυχία Βεγγέρα του Ηλία Καπετανάκη (1985) αλλά και τον Εραστή του Πίντερ σε σκηνοθεσία Νίκου Χουρμουζιάδη.
Στη φωτογραφία με τον φίλο μου, Νίκο Σεργιανόπουλο…
Το 1985 κατεβαίνω στην Αθήνα και λαμβάνω μέρος, γράφοντας και παίζοντας, στην παράσταση Σατιρικό καμπαρέ με τους Γιάννη Μπέζο, Βέρα Κρούσκα, Νένα Μεντή, Ναταλία Τσαλίκη, Χρήστο Στέριογλου, Κώστα Ζαχαράκη. Η επιτυχία μου σ’ αυτήν την παράσταση, μου άνοιξε τις πόρτες της επιθεώρησης που ακόμη είχε τις δόξες της.
Η φωτογραφία από έναν μοναχικό μονόλογο
Αλησμόνητη εμπειρία στο ΔΗΠΕΘΕ Βόλου (1995-96) όταν η Λυδία Κονιόρδου ως καλλιτεχνική διευθύντρια και σκηνοθέτρια με κάλεσε να γράψω και να παίξω επιθεώρηση.
Εδώ σε ένα ροζ εναγκαλισμό με τη Λυδία Κονιόρδου από το φινάλε της παράστασης Κου-κου Τσα σε κείμενα δικά μου.
Το 1996-97, αμέσως μετά τον Βόλο, με καλεί ο Νίκος Κούρκουλος στο Εθνικό θέατρο στην Νέα Σκηνή και ανεβάζω, με σκηνοθεσία Νίκου Χατζηπαπά, την αξέχαστη και αξεπέραστη Φαύστα με έναν εκλεκτό θίασο νέων ηθοποιών και συμπρωταγωνιστή τον Νίκο Μπουσδούκο. Μεγάλη επιτυχία!
Στο ρόλο της Φαύστας
2000 και βρίσκομαι στο θέατρο Δημήτρης Χορν με τον αριστουργηματικό μονόλογο Όταν η Marilyn Monroe μένει μόνη της, του Γιάννη Κοντραφούρη, που έφυγε από την ζωή στα 39 του χρόνια. Η σκηνή από το έργο σε σκηνοθεσία δική του, σκηνικά Κώστα Φωτόπουλου.
Τα κοστούμια της παράστασης σχεδίασε η Δάφνη Βαλέντε.
Πλούτος του Αριστοφάνη. Με το θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και σκηνοθέτη τον Μίμη Κουγιουμτζή στην Επίδαυρο το καλοκαίρι του 2005, στον ρόλο της Πενίας εγώ και στον ρόλο του Πλούτου ο αξέχαστος Σπαθάρης. Ένας εκλεκτός θίασος με μαθητές και απόφοιτους της δραματικής σχολής όταν ακόμη ζούσε και ο Λαζάνης…
Στη φωτογραφία με τον Μίμη Κουγιουμτζή και τον Ευγένιο Σπαθάρη
Τα Μάγια-Φυλακτάρια. Τετάρτη 4 Ιουλίου 2001 στο Κτήμα Μάνου και Έπης Παυλίδη, Παιανία. Επιμέλεια έκθεσης: Μαρία Μαραγκού. Ελαβαν μέρος οι: Αντουανέτα Αγγελίδη, Δημήτρης Αληθεινός, Νίκος Αλεξίου, Κωστής Βελώνης, Τζίμης Ευθυμίου και Elderdiery M. Fatul (D.D.-M. Fautal), Νίκη Καναγκίνη, Χάρης Κοντοσφύρης, Πόπη Κρούσκα, Γιώργος Λάππας, Μαρία Λοϊζίδου, Αφροδίτη Λίττη, Μαρία Παπαδημητρίου, Αιμιλία Παπαφιλίππου, Άγγελος Σκούρτης, Βασίλης Σκυλάκος, Άσπα Στασινοπούλου, Τάκις, Νίκος Τρανός, Θανάσης Τότσικας, Σοφία Φιλιππίδου, Κώστας Φωτόπουλος
Performance όπου “λέω” την τράπουλα ταρώ του Κώστα Φωτόπουλου.
Εδώ, με τον Σταμάτη Φασουλή στον ρόλο του συγγραφέα και σκηνοθέτη, πάλι στην Επίδαυρο μετά από δέκα χρόνια στους Σκηνοβάτες, στις 16 Ιουλίου 2011 οπού ερμήνευσα με επιτυχία δυο μονόλογους του Σταμάτη Φασουλή, την Κλυταιμνήστρα και την Κασσάνδρα.
Στη φωτογραφία χαιρετισμός με την συμπρωταγωνίστρια Νένα Μεντή και όλο τον θίασο
Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης του Άκη Δήμου, Θέατρο Δημήτρης Χορν (2008) σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή που παίχτηκε δυο χρόνια και περιόδευσε στην Ελλάδα.
Στην φωτογραφία με όλο τον Θίασο
Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς του Χέρμαν Μέλβιλ. Μετάφραση: Μένης Κουμανταρέας, θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία: Σοφία Φιλιππίδου. Με τον Κώστα Καζανά, τον Σήφη Πολυζωΐδη και αλλους. Στο Από Μηχανής θέατρο, η πρώτη δική μου δουλειά το 2012. Το έργο άρχισα να το δουλεύω ήδη από το 2010 σε συνεργασία με τον Μένη Κουμανταρέα με τον οποίο συνδέθηκα με τρυφερή φιλία…
Φωτογραφία από την παράσταση
Ευτυχισμένες Μέρες του Σάμιουελ Μπέκετ. Εθνικό θέατρο σκηνή Κατίνα Παξινού Φεβρουάριος 2015. Μετάφραση: Σοφία Φιλιππίδου, σκηνοθεσία: Γιώργος Μανιώτης. Στον ρόλο του Γουίλλυ, ο Γιάννης Γούνας
Στο ρόλο της Γουίνι.
Καθώς Ψυχορραγώ του Ουιλλιαμ Φωκνερ, 2017 Θέατρο της Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής. Μετάφραση Μένης Κουμανταρέας. Ελεύθερη απόδοση -διασκευή Χλόη Κολλύρη. Σκηνοθεσία Σοφία Φιλιππιδου, δραματουργική επεξεργασία Σοφία Φιλιππιδου και θίασος.
Ένα μεγάλο στοίχημα…