Λίγα λόγια για το έργο:
Η πόλη, η οποία φοράει τα γιορτινά της, συνταράσσεται από μια θρασύτατη ληστεία που διαπράττεται στη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Το ημερολόγιο γράφει 29 Δεκεμβρίου. Οι ληστές, τρεις άντρες και μια γυναίκα. Η λεία τους: 500 εκατομμύρια πεσέτες, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις. Η ιδιαιτερότητα του σχεδίου: οι ληστές φυλάσσουν τη λεία τους σε θυρίδα της ίδιας της τράπεζας που λήστεψαν και μετά χωρίζουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Δυο απ’ αυτούς, ο βενιαμίν της παρέας και η γυναίκα, βρίσκουν καταφύγιο σε παρακείμενο μοτέλ με το όνομα Μοτέλ Θήβα. Από ‘κεί μπορούν να παρακολουθούν τις κινήσεις της αστυνομίας, νιώθοντας ασφαλέστεροι στη ζεστασιά που τους δίνει το «στόμα του λύκου». Ένας πολύ έντονος ερωτισμός υπάρχει στο δωμάτιο του μοτέλ. Η σειρήνα ενός περιπολικού φωτίζει το παράθυρο του δωματίου όπου βρίσκεται το ζευγάρι. Ο νεαρός άνδρας και η γυναίκα φιλιούνται για να μην κινήσουν τις υποψίες. Με το φιλί αυτό αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της σχέσης των δυο αυτών ανθρώπων. Μιας σχέσης που ξεκινάει από πολύ παλιά, χωρίς όμως εκείνοι να το γνωρίζουν. Ένα καρτέλ κοκαΐνης, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, δύο (;) δολοφονίες. Ένα παιδί χάνει τους γονείς του, μια γυναίκα χάνει το παιδί της και αργότερα τον άντρα της, θύματα και οι δύο στο κυνήγι τής εξουσίας και του χρήματος. Το μόνο πράγμα που συνδέει όλες αυτές τις ιστορίες: ένα μενταγιόν. Ένα μενταγιόν μέσα απ’ το οποίο αποκαλύπτεται η αλήθεια. Ένα μενταγιόν που χαρίζει απλόχερα τη ζωή και το θάνατο. Το τέλος είναι κοντά. Ο μύθος τού Οιδίποδα παραμονεύει.
