Όνειρα γλυκά
Το φιλμ του παραγωγικότατου Μάρκο Μπελόκιο (μόλις πριν από μια βδομάδα είδαμε στις ελληνικές αίθουσες την προηγούμενη ταινία του «Αίμα από το άιμα μου») αποτέλεσε την ταινία έναρξης το Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του περσινού Φεστιβάλ των Καννών.
Τορίνο, 1969. Την ειδυλλιακή παιδική ηλικία του Μάσιμο μετατρέπει σε εφιάλτη ο ξαφνικός χαμός της μητέρας του. Σήμερα, ετοιμάζεται να πουλήσει το διαμέρισμα των γονιών του, αλλά τον στοιχειώνει το παρελθόν του. Η Ελίζα, μια συμπονετική γιατρός, μπορεί να τον βοηθήσει να ανοιχτεί και να αντιμετωπίσει τις παιδικές του πληγές…
Αδύναμο δραματουργικά φιλμ πάνω στην οδυνηρή – και αξεπέραστη για τον ήρωα που δεν μπορεί να διαχειριστεί το κομμάτι της απώλειας του γονιού από την τρυφερή και αθώα ηλικία των 9 ετών που βρίσκεται – μνήμη και τα τραύματα που μας «συνοδεύουν» για το υπόλοιπο της ζωής μας. To πρώτο μέρος του μελοδράματος – με όλη την έννοια του όρου- που καταγράφει την παιδική ηλικία του ήρωα με έμφαση φυσικά στο κομμάτι του θανάτου, είναι σαφώς πιο ελκυστικό και γουστόζικο- χάρη στην ερμηνεία του πιτσιρικά πρωταγωνιστή και τις αθώες αντιδράσεις του- ενώ το κομμάτι της ενηλικίωσης είναι ένα απόλυτα συμβατικό και παραδομένο στα κλισέ χρονικό συνειδητοποίησης με τους απαραίτητους μαϊντανούς της ψυχανάλυσης. Το σενάριο που προέρχεται από ένα αυτοβιογραφικό μπεστ σέλερ του Μάσιμο Γκραμελίνι, συνδυάζει την ιστορική πραγματικότητα της εποχής (το αεροπορικό ατύχημα της ποδοασφαιρικής ομάδας Τορίνο, η αλλαγή πολιτικής σελίδας στην Ιταλία) με τις δοκιμασίες του Μάσιμο.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
