Θεατής: Τhe Curing Room στο θέατρο Vault

Το Curing Room είναι ένα ωμό έργο του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Ντέιβιντ Ίαν Λι, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα: Άνοιξη του 1944, κάπου στη Νότια Πολωνία. Λίγο πριν την αποχώρησή τους τα Ναζιστικά στρατεύματα αιχμαλωτίζουν μια διμοιρία επτά Ρώσων στρατιωτών. Τους κλειδώνουν γυμνούς, χωρίς τροφή και νερό, στο υπόγειο ενός άδειου Μοναστηριού. Η πείνα, η δίψα, ο εγκλεισμός, αισθήματα πρωτόγνωρα θα αρχίσουν σταδιακά να βγαίνουν στην επιφάνεια καθώς καλούνται να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους. Η αρχική ελπίδα μετατρέπεται σε ένταση, θυμό, άρνηση, φόβο, απόγνωση, απελπισία. Οι σκληρές συνθήκες όσο εντείνονται οδηγούν στην ανάδειξη όλο και πιο κατώτερων ενστίκτων και τους ήρωες στα άκρα.

Η Παράσταση

Δύσκολο το εγχείρημα για τον Δημήτρη Καρατζιά αφού έπρεπε και κατάφερε επιτυχώς να εμπλακεί κυρίως με τη συναισθηματική μεταμόρφωση-καταγραφή των επτά έγκλειστων ηρώων του. Διαφορετικοί εξ αρχής ως χαρακτήρες, αρχίζουν να χάνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας, καθώς η βοήθεια δεν έρχεται από πουθενά.

Σε μια παράσταση με πολλά από τα στοιχεία της να θυμίζουν εντεινόμενο θρίλερ αναδεικνύεται η σύγκρουση διαφορετικών τύπων ανθρώπων στον υπέρτατο μάλιστα βαθμό. Ο σκοπός κοινός, η σωτηρία, ομαδική αρχικά, λιγότερο ομαδική στη συνέχεια, ατομική στην εξέλιξή, καθώς το αδιέξοδο κυριαρχεί και ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Το κλίμα αγωνίας μεταφέρεται και στο κοινό καθώς όλα βαίνουν απρόβλεπτα, ανεξέλεγκτα και αβέβαια.

Οι απογυμνωμένοι ήρωες -είναι γεγονός ότι γρήγορα ξεχνά κανείς τα γυμνά σώματα- αποδεσμεύονται πέρα από τα ρούχα τους και από κάθε κανόνα, ηθικό κυρίως, καθώς το αίσθημα της αυτοσυντήρησης διεγείρει τα ζωώδη ένστικτά τους και το υπόγειο θυμίζει ρινγκ όπου θα επιβιώσει όχι απαραίτητα ο πιο ισχυρός σωματικά, αλλά ο πιο δυνατός ψυχικά.

Στην αναπαράσταση αυτή, εντός των πλαισίων μιας αφαιρετικής σκηνοθεσίας που χωρίς τερτίπια αφήνει τον κύριο λόγο στους ερμηνευτές, οι εφτά ηθοποιοί (Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Στέλιος Ψαρουδάκης), αναδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό την ποικιλία των ανθρώπινων χαρακτήρων, δίνοντας έμφαση στην ψυχική μεταμόρφωση του καθενός και την προσαρμογή του στην ανατριχιαστική κατάσταση.

Καθένας χωριστά, αλλά και ως σύνολο συντονίζονται στους απαιτητικούς ρόλους, διαμορφώνοντας ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα για γερά στομάχια.