Το «Άσμα Ασμάτων» σε φέρνει σε αρμονία με την ουσία του κόσμου

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε, για την ακρίβεια, να σκύψετε -με επιστημονική ευλάβεια- πάνω σε ένα τέτοιο κείμενο;

Ελένη: Για εμένα, είναι το πιο συγκινητικό και ουμανιστικό κείμενο, που έχει γραφτεί ποτέ. Τις πρώτες εκατό φορές που το διάβασα, έκλαιγα με λυγμούς. Αυτό το ερωτικό ταξίδι πάνω στο ανθρώπινο σώμα κι ο εκστατικός λόγος ήταν τα σημαντικότερα κίνητρα.

Βαλάντης: Αυτό που με ενδιαφέρει σε σχέση με αυτό το κείμενο είναι ο ακραία ερωτικός δημόσιος λόγος. Αυτό το γεγονός καθιστά το κείμενο πολυδιάστατο. Δεν είναι μόνο η έκφραση της αγάπης. Είναι ότι -επί της ουσίας- συστήνει έναν άλλο τρόπο ζωής.

Ανατοποθετείται η έννοια του έρωτα σ’ αυτές τις σελίδες; Στη δημιουργία, μάς οδηγεί το απόγειο ή το κυνήγι του;

Ελένη: θα έλεγα ότι επιστρέφει στην πρωταρχική του έννοια ο έρωτας. Εκεί όπου και μόνο να κοιτάς τον άλλο είναι υψηλή έκφραση αγάπης. Οι ερωτευμένοι θέλουν να κοιτάζονται. Στη δημιουργία μάς οδηγεί η ανταπόκριση του έρωτα.

Βαλάντης: Σύμφωνα με την εισαγωγή της καινούριας μετάφρασης του Χαράλαμπου Μαγουλά, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Εστία, ο έρωτας, στο «Άσμα Ασμάτων», είναι μια καιόμενη βάτος. Φλέγεται, αλλά δεν απανθρακώνεται. Αυτή η εκδοχή με καλύπτει απόλυτα.

Ελένη: Το «Άσμα Ασμάτων» σε φέρνει καθημερινά αντιμέτωπο με όλο σου το είναι

Περιγράψτε μου τη διαδρομή μέχρι την πρώτη παράσταση, στην Κοζάνη. Επίπονες, αλλά κερδοφόρες πρόβες.

Ελένη: Οι πρόβες ήταν πολύ έντονες και πολύ φορτισμένες συναισθηματικά. Το «Άσμα Ασμάτων» σε φέρνει καθημερινά αντιμέτωπο με όλο σου το είναι, γιατί είναι ένα κείμενο, που δε δέχεται να το ζορίζεις. Πρέπει να το ακολουθείς. Αυτό το έχουμε ξεχάσει στον τρόπο, που ζούμε. Προσπαθούμε, συνεχώς, να φέρουμε τα πράγματα στα μέτρα μας και δεν κατανοούμε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε χώρο.

Βαλάντης: Οι πρόβες ήταν πολύ δύσκολες, γιατί άργησε πάρα πολύ να φανεί κάποιο καλό σημάδι, μέσα στη διαδικασία. Δεν μας φανερωνόταν το κείμενο εύκολα. Μας υπενθύμιζε συνεχώς την τελειότητά του.

Ο Πλάτωνας έλεγε: Επ’ ευτυχία τη μεγίστη παρά θεών η τοιαύτη μανία δίδοται. Είναι μανία ο έρωτας;

Ελένη: Για εμένα, όχι. Δεν είναι μανία. Είναι η συμφιλίωση με τα πάντα. Κι, όπως γράφεται στο Άσμα Ασμάτων: «εγώ ήμουν στα μάτια τους, σαν αυτή που την ειρήνη βρήκε».

Βαλάντης: Δεν πιστεύω ότι είναι μανία ο έρωτας, γιατί ο ένας αποτελεί για τον άλλο λύτρωση. Το ζήτημα για εμένα, όμως, είναι το τι προκαλεί η έλλειψη του έρωτα στους ανθρώπους. Η η μη ένωση.

Άσμα Ασμάτων. Το πιο όμορφο τραγούδι. Υπάρχει άνθρωπος που δε θα πειστεί;

Ελένη: Από το κείμενο θα πειστεί σίγουρα. Εύχομαι κι ελπίζω κι από την παράσταση.

Βαλάντης: Το κείμενο αυτό είναι πανανθρώπινο. Συγκινεί τους ανθρώπους καθε ηλικίας, κάθε εποχής, κουλτούρας κτλ. Τώρα, για την παράστασή μας, εύχομαι η σχέση, που θα δημιουργηθεί με τους θεατές, να είναι αδιαπραγμάτευτη κι ακαριαία. Σαν κεραυνοβόλος έρωτας.

«Η παράσταση τοποθετεί το Άσμα Ασμάτων και την αιώνια, τη δίχως τέλος, αναζήτηση του έρωτα, στις σύγχρονες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, για να επαληθεύσει την τεράστια αξία του έργου και να ερευνήσει το αποτύπωμα του έρωτα σήμερα». Μου ακούγεται εξαιρετικό.

Ελένη: Είχαμε πολύ μεγάλη ανάγκη να δοκιμάσουμε τα όρια του κειμένου αυτού. Ο έρωτας ανατρέπει όλα τα δεδομένα, ξαφνιάζει και μεταμορφώνει. Και προκαλεί, πολλές φορές, αλυσιδωτές αντιδράσεις. Την παρακολουθήσαμε πολύ στενά αυτήν την κατάσταση στον άνθρωπο του σήμερα. Ψάξαμε το αποτύπωμα του έρωτα, στους δρόμους της πόλης, στο βλέμμα, στις σχέσεις.

Βαλάντης: Στην παράσταση, δεν επαληθεύεται η πολιτικοκοινωνική συνθήκη που ζούμε. Αυτό που μας απασχολεί είναι το να φέρουμε το σήμερα στο «Άσμα Ασμάτων». Για να δούμε πώς οι άνθρωποι, που βιώνουν μια δύσκολη και σκληρή πραγματικότητα, μπορούν να εμπνευστούν μέσα από αυτό το κείμενο και να αποκαλύψουν νέες πτυχές του εαυτού τους. Να σπάσουν την προκατάληψη.

Ποια φράση από το ποίημα δε σας εγκατέλειψε ποτέ όλον αυτόν τον καιρό;

Ελένη: «… για να διώχνει τους φόβους, που φέρνει η νύχτα».

Βαλάντης: «Εγώ κοιμάμαι και η καρδιά μου ξαγρυπνά».

«Τhe 3rd person theatre group», μια ομάδα ακούραστη, ανήσυχη, αδιάκοπη. Κοζάνη, Θησείον και μετά;

Ελένη/Βαλάντης: Σίγουρα μετά το καλοκαίρι, κι άλλες παραστάσεις με το «Άσμα Ασμάτων». Και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Είναι μεγάλη επιθυμία μας να ταξιδέψει αυτή η παράσταση και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, του οποίου αποτελούμε παραγωγή. Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, με την τεράστια υποστήριξη που μας προσφέρει, μας δίνει αυτήν την ευκαιρία.

Δεν έχουμε τίποτε άλλο από το να δημιουργήσουμε. Για να ζήσουμε δυο φορές. Νικιέται ο φόβος;

Ελένη: Ναι, νικιέται. Πάντα. Από την αγάπη.

Βαλάντης: Συμφωνώ με την Ελένη.

Βαλάντης: Το «Άσμα Ασμάτων» σε φέρνει σε αρμονία με την ουσία του κόσμου

Και δυο κατακλείδες.

Ελένη: Η παράστασή μας, βασισμένη στο «Άσμα Ασμάτων», εκπλήρωσε ένα προσωπικό μου όνειρο. Το γενονός ότι η παράσταση έκανε πρεμιέρα στη γενέτειρά μου (γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πτολεμαϊδα), μού έδωσε τεράστια χαρά.

Χ: Θα ξαναβρεθούμε. Ο δρόμος μας είναι ο ίδιος. Η επιθυμία ν’ ανθίσει ο σκουπιδότοπος, κοινή μας επιθυμία.