Chuck: Η Ιστορία του πραγματικού Rocky Balboa
Η αληθινή ιστορία του ανθρώπου που ενέπνευσε τον Σιλβέστερ Σταλόνε στη δημιουργία του «Ρόκι» που σάρωσε τα ταμεία και κέρδισε το βραβείο όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1976.
Η ιστορία του Τσακ Ουέπνερ, πυγμάχου από το Νιου Τζέρσεϊ, ο οποίος κατάφερε να αντέξει 15 γύρους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών του 1975 εναντίον του διασημότερου μποξέρ όλων των εποχών, Μοχάμεντ Άλι. Στα δέκα χρόνια του ως μπόξερ, ο Ουέπνερ υπέστη οκτώ σπασμένες μύτες, δύο knockouts και συνολικά 313 ράμματα. Αλλά οι σκληρότερες μάχες που έδωσε ήταν έξω από το ρινγκ, ζώντας μια ακραία ζωή γεμάτη ποτά, ναρκωτικά και σεξ.
Δραματοποιημένη βιογραφία ενός αθλητή που πέρασε στη σφαίρα του μύθου χάρη στη δύναμη του κινηματογράφου και το όραμα ενός ανθρώπου, του Σταλόνε, που διέκρινε στην περίπτωση του Ουέπνερ τη φλέβα χρυσού που ο ίδιος αγνοούσε ότι διέθετε. Στο «Ρόκι» ο Σταλόνε περιέγραφε την άνοδο και την πτώση του ήρωα του με μέσα που ξεπερνούσαν τα πεπερασμένα όρια μιας αθλητικής βιογραφίας. Κάτι ανάλογο επιχειρεί κι εδώ ο γάλλος Βαλαρντό έχοντας αρκετές αφηγηματικές ομοιότητες με το φιλμ του 1976, αλλά δεν τα καταφέρνει μέχρι τέλους. Η οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα ιστορία του Ουέπνερ περνάει από χίλια κύματα που στόχο έχει να αφηγηθούν την αυτοκαταστροφική φύση ενός ανθρώπου που «παραλίγο να γινόταν βασιλιάς» – όπως αναφέρει ο ίδιος ο Ουέπστερ στους ανθρώπους που του παίρνουν συνέντευξη για δουλειά – κι αφετέρου να καταγράψει το κλίμα μιας εποχής που σημαδεύεται από έντονες κοινωνικές αλλαγές και τάσεις αμφισβήτησης κάθε κυρίαρχης ιδεολογίας. Επιπλέον το αντιηρωικό μοτίβο και η ανάδειξη ενός outsider σε βασικό πρωταγωνιστή της ιστορίας προσφέρει το ιδανικό σχήμα για να ξεδιπλωθεί άλλο ένα επεισόδιο της σειράς American dream, με το προβλέψιμο τραγικό φινάλε και την πικρή διαπίστωση πως οι αληθινά χαρισματικοί άνθρωποι έχουν μια σκοτεινή πλευρά που τους οδηγεί στον όλεθρο. Σπουδαία ερμηνεία από τον Λιβ Σράιμπερ σε μια απαιτητική δουλειά που έχει επιπλέον βαθμό δυσκολίας λόγω της διπλής σύγκρισης με τον αυθεντικό αλλά και τον κινηματογραφικό «Ρόκι» που όλοι γνωρίζουμε.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης