Δεσποινίς Σλόαν

Η Ελίζαμπεθ Σλόαν βρίσκεται στα υψηλά κλιμάκια του πολιτικού λόμπι της Ουάσιγκτον. Περιζήτητη όχι μόνο για την ευφυΐα της αλλά κυρίως για την ικανότητα της να φέρνει πάντα σε πέρας τις δύσκολες αποστολές της, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πιο ισχυρό αντίπαλο της καριέρας της: τα κέντρα εξουσίας που ελέγχουν το εμπόριο όπλων.

Εγκεφαλικό πολιτικό θρίλερ, χτισμένο περισσότερο στους πυκνογραμμένους διαλόγους και τους περίπλοκους χαρακτήρες, παρά στη θεαματική δράση και τα κολπάκια της κάμερας. Ο Μάντεν δεν κρύβει το θαυμασμό του για το τηλεοπτικό «House of cards» καθώς τα περισσότερα στοιχεία στη «Σλόαν» είναι βγαλμένα από την κρεβατοκάμαρα των Άντεργουντ και τα περισσότερα σεναριακά ευρήματα πηγάζουν από κει. Δεν είναι αρνητικό κάτι τέτοιο. Η ταινία έχει δαιμονιώδη ρυθμό, η κάμερα ζουμάρει στις εκφράσεις των (παγερών ως επί το πλείστον) προσώπων, η αφήγηση δημιουργεί άγχος και σασπένς. Επιπλέον το φιλμ έχει ένα ακαταμάχητο όπλο (η άψογη σε κάθε περίπτωση ερμηνεία της Τσαστέιν την οδήγησε μέχρι τις Χρυσές Σφαίρες) καθώς και την αποφασιστικότητα του σκηνοθέτη να πει τα πράγματα με το όνομα τους, δείχνοντας τον απόλυτα αμοραλιστικό κώδικα τιμής των λομπίστων της Ουάσιγκτον που φτιάχνουν καριέρες πατώντας απλώς επί πτωμάτων αλλά θυσιάζοντας και τους ίδιους τους εαυτούς τους καμιά φορά προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης