Άλλοθι για Παντρεμένους

Ο Γκρεγκ έχει ιδρύσει μία εταιρία που εφευρίσκει κάθε είδους άλλοθι. Μαζί με τους συνεργάτες του καταστρώνουν αψεγάδιαστα σχέδια και στρατηγικές, ώστε να εξυπηρετούν τους πελάτες τους που έχουν κρυφή δεύτερη ζωή. Όταν όμως θα γνωρίσει τη Φλο, που σιχαίνεται τους άντρες που λένε ψέματα, ο Γκρεγκ θα δει τη ζωή του να περιπλέκεται και θα κρύψει από τη νεαρή γυναίκα την αλήθεια γύρω από το επάγγελμα του.

Γύρω από τρεις σεναριακούς άξονες κινείται η κωμωδία του Λασό, ο οποίος υπογράφει το σενάριο, ενώ έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ. Το ψέμα ως προτιμότερη λύση από την αλήθεια, ο ψυχαναλυτικός σχεδιασμός του κολλημένου στα 80ς ήρωα που θεωρεί ότι την εποχή εκείνη βγήκαν τα καλύτερα τραγούδια (το soundtrack του Top Gun και η Μπόνι Τάιλερ είναι οι αδυναμίες του), ενώ έχει ψύχως με τον Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ και το «Μέχρι Τελικής Πτώσεως» (Bloodsport) του 1988 και φυσικά ο θεός έρωτας που χτυπάει εκεί που δεν το περιμένεις. Η ταινία ξεκινάει καλά με αρκετά πετυχημένα αστεία στο πρώτο ημίωρο, τα οποία όμως αναζητούνται με το μικροσκόπιο όσο προχωρά η ώρα. Είναι εμφανές ότι το σχέδιο του Λασό ήταν αντίστοιχο με εκείνο του ήρωα του που φτιάχνει αψεγάδιαστα άλλοθι για τους άπιστους (ή και «καθαρούς» που δεν απατούν τους συντρόφους τους) πελάτες του. Φαινομενικά όλα δουλεύουν ρολόι αλλά οι πρώτες ρωγμές στο τέλειο κόλπο δεν αργούν να φανούν. Μάλιστα από τη μέση και μετά, με τις αλλεπάλληλες παρεξηγήσεις και τα κακόγουστα ψέματα που βγαίνουν στην επιφάνεια (όλη η σεκάνς στο ξενοδοχείο που συναντά η Φλο τον κατεργάρη μπαμπά της και πελάτη του Γκρεγκ είναι ένα μνημείο μπαλαφάρας) καθιστούν το φιλμ ένα απλό ανοσιούργημα από αυτά που λατρεύει η μάζα.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης