S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα
Η πρωτοποριακή πολιτική σάτιρα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, που έκανε πάταγο στην εποχή της, γνωρίζοντας σημαντική εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία, θεωρείται μια από τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Ο στρατηγός Τζακ Ρίπερ της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, τρελαίνεται παντελώς και στέλνει βόμβες κατά της Σοβιετικής Ένωσης καθώς θεωρεί ότι οι κομμουνιστές έχουν συνωμοτήσει για να μολύνουν τα σωματικά υγρά των Αμερικανών!
Μια αξεπέραστη πολιτική σάτιρα αλλά και μια ταινία για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν ο λάθος άνθρωπος πατούσε το λάθος κουμπί. Το 1964 ο Κιούμπρικ μετουσίωσε τις φοβίες των συμπατριωτών του για ένα πυρηνικό ατύχημα, σε μια μοντέρνα σάτιρα που καυτηρίαζε το αντικομμουνιστικό κλίμα της εποχής. Το μυθιστόρημα του Πίτερ Τζορτζ «Red Alert» το οποίο διασκεύασε ο σκηνοθέτης όπως κάθε άλλο λογοτεχνικό έργο που τον ενδιέφερε, ήταν απλώς η βάση για να δώσει τη δική του ματιά στην υστερία εκείνη. Οι αρχικές προθέσεις του Κιούμπρικ ήταν να δημιουργήσει ένα δράμα όμως γρήγορα κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να συμβεί αφού πολλοί διάλογοι ήταν σοβαροφανείς και γελοίοι. Τότε αποφάσισε να μετατρέψει το φιλμ σε κωμωδία παρότι όλοι του έλεγαν να το αποφύγει κάτι τέτοιο, καθώς ο φόβος του πυρηνικού πολέμου ήταν κάτι που αντιμετωπιζόταν πολύ σοβαρά.
Για πρωταγωνιστή επέλεξε τον Πίτερ Σέλερς (υποδύεται 3 διαφορετικούς χαρακτήρες) με τον οποίο είχαν συνεργαστεί ένα χρόνο νωρίτερα στη «Λολίτα». Ο Σέλερς επρόκειτο αρχικά να παίξει και τέταρτο ρόλο, αυτόν του ταγματάρχη King Kong, όμως την τελευταία στιγμή αρνήθηκε, γεγονός που έκανε έξαλλο τον Κιούμπρικ. Το «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» ήταν η δεύτερη ταινία του Κιούμπρικ επί βρετανικού εδάφους ύστερα από την εθελούσια φυγή του από τις ΗΠΑ και τις απογοητευτικές για εκείνον συνεργασίες με τους παραγωγούς του Χόλιγουντ. Τόσο το επώδυνο για κείνον παρασκήνιο στον «Σπάρτακο» (όπου είχε πάραυτα τη σχετική ελευθερία του πρότζεκτ χάρη στην εύνοια του πρωταγωνιστή και σταρ της εποχής Κερκ Ντάγκλας όχι όμως και τον απόλυτο έλεγχο) αλλά κυρίως το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων για το γουέστερν «Η εκδίκηση είναι δική μου» το οποίο θα σκηνοθετούσε (τελικά το γύρισε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του Μάρλον Μπράντο) οδήγησαν τον Κιούμπρικ στην αυτοεξορία και το Λονδίνο όπου έκρινε ότι θα είχε περισσότερη καλλιτεχνική ελευθερία. Η ταινία γνώρισε τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, προτάθηκε για 4 όσκαρ, ενώ το ειρωνικό φινάλε με την πυρηνική καταστροφή που συνοδεύεται υπό τους ήχους του «We’ll Meet Again» άφησε εποχή και έβαλε στο μυαλό του σκηνοθέτη τη σκέψη για επανάληψη της κωμικής συνταγής με ορισμένα πρότζεκτ να αφορούν στην πρώτη χολιγουντιανή ταινία πορνό (ο τίτλος της θα ήταν «Blue moon»), μια ανατρεπτική βιογραφία για τον Ναπολεόντα κι ένα σεξουαλικό (!) θρίλερ με τίτλο «Rhapsody»! Δυστυχώς δεν έκανε πραγματικότητα κάποια από αυτά και πέντε χρόνια αργότερα ταξίδεψε στο διάστημα με την «Οδύσσεια» του. Ο Κιούμπρικ που ήταν γνωστό ότι προστάτευε μανιωδώς τα πνευματικά του δικαιώματα κάποτε αρνήθηκε τη χρήση ενός πλάνου από το “SOS Πεντάγωνο, καλεί Μόσχα” σε ταινία των Beatles για να μη μειωθεί η αξία της ταινίας του, την οποία το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την συμπεριέλαβε το 1997 στο κατάλογο των 100 καλύτερων ταινιών στην Αμερική, τοποθετώντας την στην 26η θέση.