Τι όμορφη μέρα Θεέ μου!
Πριν μάθουμε πέρυσι τον ιταλό σταρ της σύγχρονης ιταλικής κωμωδίας Κέκο Ζαλόνε με το «Πού πάω θέε μου», από το 2011 έκανε τους ιταλούς να κλαίνε από τα γέλια με ταινίες όπως αυτήν…
Το όνειρό του Κέκο είναι να γίνει αστυνομικός, όμως απορρίπτεται για τρίτη φορά από το σώμα. Με την μεσολάβηση ενός συγγενή του αναλαμβάνει τη φύλαξη του περίφημου καθεδρικού Ναού του Μιλάνου. Ασφαλώς δεν αργεί να κάνει την μία γκάφα μετά την άλλη αφού είναι το πλέον ακατάλληλο άτομο για αυτή την θέση. Η κατάσταση φτάνει στο αποκορύφωμα όταν ο Κέκο γνωρίζει και ερωτεύεται την όμορφη Φάρα, μία αδίστακτη γυναίκα που έχει σκοπό να ανατινάξει το μουσείο.
Δεν θα πρωτοτυπήσουμε λέγοντας πως η κωμική αντίληψη του Κέκο Ζαλόνε γύρω από το μοντέλο του νέο-ιταλού πολίτη είναι βγαλμένη από την συγγενική σε πολλά πράγματα με τη δική μας πραγματικότητα, ιταλική καθημερινότητα. Λαμογιές, αίσθηση της αρπαχτής, μικροαστισμός, καφρίλα δίχως όρια, κουτοπονηριές…Και τι δεν βρίσκει κανείς στο δελτίο ταυτότητας του αντιπαθή ήρωα που σκαρφίζεται ο Ζαλόνε. Όλα τα κακά της φυλής διανθισμένα από ιταλικό ταμπεραμέντο και παρά το χοντροκομμένο στα όρια της απελπισίας χιούμορ, κάποια σκετς να σε κάνουν να γελάς. Έχει βλέπεις κι αυτή την τσαχπινιά στο βλέμμα που τα κάνει όλα πιο υποφερτά και εύπεπτα από ότι είναι στην πραγματικότητα.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
