Αόρατος Επισκέπτης
Πριν από τέσσερα χρόνια ο Οριόλ Πάουλο είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις με το «Σώμα» του κι εδώ συνεχίζει την καλή δουλειά με άλλο ένα δείγμα αφηγηματικής δεξιοτεχνίας.
Παντρεμένος επιχειρηματίας με εξωσυζυγική σχέση βρίσκεται κατηγορούμενος για τη δολοφονία της ερωμένης του. Τσακάλι-δικηγορίνα αναλαμβάνει την υπεράσπιση του αλλά διαπιστώνει κένα στην ομολογία του. Όταν όμως ένας αναπάντεχος μάρτυρας εμφανίζεται στο προσκήνιο, η δικηγορίνα απαιτεί από τον πελάτη της να αποκαλύψει όλη την αλήθεια (το ζευγάρι πριν από το φόνο της γυναίκας είχε εμπλακεί σε θανατηφόρο τροχαίο) για να προσαρμόσουν τη νέα στρατηγική τους, καθώς έχουν μόλις τρεις ώρες για να προετοιμαστούν κατάλληλα.
Οι ισπανοί αναδεικνύονται μετρ του χιτσκοκικού θρίλερ, με μια σειρά ανατρεπτικών και ατμοσφαιρικών σπουδών πάνω στον τρόμο της καθημερινότητας. Ο «Επισκέπτης» του Πάουλο ξεκινά από μια συμβατική συνθήκη (τίποτα πιο συνηθισμένο από ένα ζευγάρι παράνομων εραστών που προσπαθεί να τη βγάλει καθαρή) που γρήγορα μετουσιώνεται σε ένα ελκυστικό νεονουάρ που αντιστέκεται σθεναρά στις επιβεβλημένες νόρμες του είδους. Το σκηνικό και κυρίως οι κοινωνικές ταυτότητες όλων ανεξαιρέτως των πρωταγωνιστών (ο ανερχόμενος επιχειρηματίας της χρονιάς και η διάσημη φωτογράφος μόδας διατηρούν όλη την αλαζονεία και το στυλάκι του στάτους τους, ενώ οι απελπισμένοι γονείς του εξαφανισμένου νέου είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας) έχουν σημαντικό μερίδιο στη σημειολογική ανάγνωση του φιλμ και, κυρίως, στην απολαυστική παρακολούθηση του από πλευράς θεατή. Χωρίς να είναι κάτι ξεχωριστό το φιλμ, πετυχαίνει να είναι ο ιδανικός ορισμός του απενοχοποιημένου θεάματος, ένα έξυπνο δραματουργικά μπρα-ντε-φερ για το «φαίνεσθαι και είναι» της πραγματικότητας, με αρκετές ανατροπές (παρά κάποιες τρύπες στο σενάριο) και φυσικά ένα απρόβλεπτο φινάλε-έκπληξη που περικλείει μέσα στην εύστοχη συνταγή του και το κοινωνικό σχολιασμό γύρω από τις επιλογές και τη συμπεριφορά των ηρώων.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης