Baby Driver
Το φιλμ του Έντγκαρ Ράιτ («Καυτοί και άσφαιροι», «Ο Scott Pilgrim εναντίον των επτά πρώην») είναι διασκεδαστικό όσο λίγα…
Ο Baby είναι οδηγός με σπάνιο χάρισμα και ένα προσωπικό soundtrack να παίζει για τον ίδιο και μόνο μέσω ακουστικών που φοράει στα αυτιά, δουλεύει για τον αρχηγό μιας συμμορίας που ληστεύει τράπεζες και αποτελείται από τον πρώην χρηματιστή και νυν εγκληματία Μπάντι, τη νεαρή, σκανδαλώδη σύντροφό του Ντάρλινγκ και τον αυθόρμητο, εκρηκτικό Μπατς που είναι επιφυλακτικός απέναντι στην αλλόκοτη στάση του νεαρού οδηγού. Όταν ο Baby ερωτεύεται μια γλυκιά σερβιτόρα, όλα αλλάζουν ξαφνικά.
Δράση, μουσική και ρομάντζο συνδυάζονται με μοναδική μαστοριά και έμπνευση στο «Baby Driver» που είναι η χαρά του μουσικόφιλου σινεφίλ. Αυτό το «δύο σε ένα» σχήμα, γίνεται εκρηκτικό κοκτέιλ και μία ευφυής διασταύρωση κινηματογραφικών ειδών στα χέρια του ταλαντούχου σεναριογράφου και σκηνοθέτη Έντγκαρ Ράιτ. Όσο κι αν η ιστορία μοιάζει – και είναι- προβλέψιμη καθώς και κοινότυπη, τόσο ο Ράιτ βγάζει σκηνοθετικούς άσους από τα μανίκια του. Ο συγκαλυμμένος ρομαντισμός, η σπιντάτη γραφή, το θεϊκό σάουντρακ – κομμάτια όπως το «Bellbottoms» των Jon Spencer Blues Explosion, το «Neat Neat Neat» των The Damned, το «Brighton Rock» των Queen ή το «Hocus Pocus» των Focus δίνουν δαιμονισμένο ρυθμό στις χορογραφημένες σκηνές- οι φευγάτοι χαρακτήρες και κυρίως το προσωπικό στιλ του Ράιτ απογειώνουν το φιλμ σε υψηλά επίπεδα σινεφιλίας. Δεν θα μας κάνει καμιά εντύπωση αν μετά από καιρό το φιλμ θα έχει μετατραπεί σε καλτ.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης