Late Elvis special

Όταν στα στούντιο της Sun Records στο Μέμφις όπου πήγε να ηχογραφήσει πρώτη φορά, ο Sam Philips, το αφεντικό της Sun, τον ρωτούσε σαν ποιον τραγουδούσε και εκείνος απαντούσε «δεν τραγουδάω σαν κανέναν άλλον, κύριε» είχε όλο το δίκιο του κόσμου. Δεν υπήρχε τότε κανένας που να έμοιαζε. Την πρώτη φορά που εμφανίστηκε στην τηλεόραση, η Αμερική έμεινε άφωνη. Την επόμενη από την εμφάνισή του ο κόσμος είχε ξετρελλαθεί μ’ εκείνο το νεαρό από το Τούπελο, που έκανε πράγματα που δεν είχαν ξαναδεί και που, σίγουρα, ναι, οπωσδήποτε, θα ήθελαν να δουν και πάλι, ξανά και ξανά. Mετά από λίγο ο Presley ήταν το “φαινόμενο Elvis” που όπου εμφανιζόταν προκαλούσε υστερία, τα κορίτσια λιποθυμούσαν, το ροκενόλ του έβαζε φωτιές. Κανείς σαν κι αυτόν. Και στη συνείδηση του κόσμου, έμεινε: Elvis, ο Βασιλιάς του ροκνερόλ. Με το νεαρό, ορμητικό Elvis να κυριαρχεί στην ποπ κουλτούρα και το ροκενρόλ να σηκώνει σκόνη, ο άλλος Elvis περνάει διακριτικά δίπλα σε χαμηλούς τόνους. Ο άλλος Elvis; 

Εκείνος που μέσα στα 700 τραγούδια που ηχογράφησε είπε μοναδικά γκόσπελ, συγκλονιστά σόουλ και απίστευτες μπαλάντες (τις οποίες και αγαπούσε ιδιαίτερα). Και ενώ οι πιο πολλοί παραβλέπουν, προσπερνούν, απαξιώνουν, κοροϊδεύουν τον Εlvis του Las Vegas, λίγο πριν το τέλος, εκείνος, ακόμη και τις στιγμές που ήταν πραγματικά «σπασμένος», ήταν αξεπέραστος, συγκινητικός, υπέροχος. Και σίγουρα ο καλύτερος που πέρασε από τις σκηνές του Sin City. Ο late Elvis, ο Βασιλιάς ‘ξεγυμνωμένος’ για κάποιους, ίδρωνε και έδινε τον εαυτό του, για να σωθεί μέσα από την τέχνη του. 

Στο περίφημο τηλεοτπικό Elvis Comeback Special του 1968 έκανε μια πραγματική επιστροφή, αφήνοντας πίσω το σερί των ταινιών (γύριζε ακομη και δυο και τρεις μέσα σε μια χρονιά) κάτι που τον είχε φθείρει και εξαντλήσει, ξανάβρισκε τον λόγο που είχε ξεκινήσει αυτή την περιπέτεια και αυτός ήταν η μουσική η ίδια, όχι η φήμη, και ο ίδιος ήταν στα καλύτερά του. Μετά από λίγο θα κατέβαινε στο Μέμφις και θα ηχογραφούσε το Suspicious Minds. 

Κορυφαίος του δίσκος και ένας από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους που ηχογραφήθηκαν ποτέ, είναι το From Elvis in Memphis που κυκλοφόρησε το 1969. Ο Έλβις είχε επιστρέψει μετά από πολλά χρόνια στα μέρη του στο Μέμφις για να ηχογραφήσει. Με έμφαση στο soul ήχο και το «χρώμα» που έδιναν οι Memphis Boys από το Νότο στην country-soul των τραγουδιών. Και τα πάντα μέσα εκεί είναι μοναδικά. Εκεί βρίσκεται και το έξοχο In The Ghetto (του Mac Davis). Ήταν πολύ περισσότερα από Βασιλιάς του Ροκενρόλ. Ο ώριμος Elvis, ο μεγάλος Έλβις συγκλονιστικός όσο ποτέ κανένας άλλος. Σαράντα χρόνια από το θάνατό του, ακούς και δεν πιστεύεις στ’ αυτιά σου.