Twin Peaks: Λύσαμε το μυστήριο!

Μερικά εικοσιτράωρα μετά το φινάλε της Επιστροφής, αναρωτιέμαι μήπως όλα αυτά τα ονειρεύτητα και ο Ντέιβιντ Λιντς το σκέφτεται ακόμη να επιστρέψει με την συνέχεια του θρυλικού cult μεταφυσικού θρίλερ. Γιατί θα μπορούσε και αυτό να ήταν ένα ακόμη μυστήριο. Ένα από τα πολλά που έμειναν να αιωρούνται στο τέλος – τι συνέβη τελικά; και What year is this?, που ρωτούσε ο Πράκτορας Κούπερ (Kyle MacLachlan)- και άλλα αναπάντητα που τέλεια συμπυκνώνονται σε ένα και μοναδικό, αυτό: πότε θα δούμε επόμενο κύκλο, την Επιτροφή της Επιστροφής. 

Υποκλίνομαι σε David Lynch και Mark Frost που έκαναν τηλεόραση χωρίς να ακολουθήσουν κανέναν της κανόνα στην αφήγηση, στον ήχο, στην εικόνα, τόσο ανορθόδοξα και άλλο τόσο ποιητικά.

Απίθανα πράγματα συνέβησαν όλο το καλοκαίρι.

Όσο απίθανο φαινόταν να σταθεί κάτι στο ύψος του Twin Peaks των 90ς (δυο σεζόν και μία ταινία/ prequel ), 18 μέρη (επεισόδια) αργότερα ο Λιντς είχε κάνει πάλι το θαύμα του με άφθονες κερασόπιττες και damn good coffee: με τους μοναδικούς χαρακτήρες, τους γρίφους, τις ονειρικές σεκάνς, το βουητό, τον ηλεκτρισμό, τις παράλληλες ιστορίες, τη μουσική, το χιούμορ, το μυστήριο, εκείνα τα σημεία του ‘τι ήταν αυτό που είδαμε τώρα;’- αλλόκοτες καταστάσεις, μεγάλη τέχνη χωρίς εξηγήσεις και σταθερά με πολύ καφέ στην αισθητική του Λιντς και πυκνά στοιχεία να παραπέμπουν στο έργο του, Erasehead και Lost Highway, Blue Velvet και Mulholland Drive με Straight Story  σινιάλο, από τον Χάρι Ντιν Στάντον αυτοπροσώπως.

H αιώνια μάχη του καλού με το κακό και στη μέση ο Αgent Cooper, δηλαδή δύο Cooper (μπορεί και τρεις) κανείς από τους δυο αυτός που ξέρουμε ως τη στιγμή που «επιστρέφει» ηλεκτρικά και κανονικά με εκείνη την “I am the FBI” ατάκα του, χάρισμα στους Twin Peak-άδες. Το άλλο μεγάλο χάρισμα της Επιστροφής του Twin Peaks, η Νταϊάν (Laura Dern) την οποία στα παλιά επεισόδια την ξέραμε μόνο σαν φωνή από του Κούπερ το μαγνητοφωνάκι, με πολλά ακόμη θέματα γυρω από την παρουσία της να παραμένουν μυστήριο.

Μπερδευτήκατε;

Μην ανηυχείτε- και εμείς που είμαστε «μέσα» μπερδεμένοι είμαστε. Twin Peaks είναι αυτό και αυτή είναι η γοητεία του. Μπορείς να ρωτάς ό,τι θέλεις αλλά απαντήσεις δεν δίνει. Στο τέλος είσαι ακόμη πιο μπερδεμένος. Αν θέλεις τα πράγματα τακτοποιημένα, δες άλλη σειρά, δεν είναι για σένα –αλλά, αλήθεια τώρα, έχεις εξηγήσεις για όλα όσα συμβαίνουν εκεί έξω;

What year is this? είναι η τελευταία φράση του Κούπερ, έχοντας δίπλα του τη Λόρα Πάλμερ- που είναι ή δεν είναι η Λόρα Πάλμερ, την λένε Κάρι Πέιτζ-την οποια έχει πάρει μαζί του και οδηγούν προς το Twin Peaks, φτάνουν στο σπίτι της, όπου όμως μένουν άλλοι και κανείς δεν τους ξέρει- ηλεκτρισμός στον αέρα, η Λόρα ουρλιάζει. Την έσωσε ή δεν την έσωσε ο Κούπερ (μάλλον το δεύτερο). Τι έγινε; Είναι το μέλλον; είναι παρελθόν; Είναι όνειρο και ποιος ονειρεύεται;

Βάλτε καφέ, να φέρουμε και την κερασόπιττα να τα συζητήσουμε.

Αλλά κυρίως μουσική:

Γιατι το Twin Peaks είναι (και) η μουσική του. Ο David Lynch έχει δώσει ξεκάθαρες οδηγίες παρακολούθησης: καθείστε κοντά στην οθόνη και δυναμώστε την ένταση. Η μουσική του Άντζελο Μπανταλαμέντι στην αρχή, σήμα κατατεθέν της σειράς είναι ένα πράγμα, το άλλο είναι όλη αυτή ο οργειώδης μουσική βλάστηση, ενορχηστρωμένη από τον Λιντς τον ίδιο, που υπογράφει και ωs sound designer: παράξενοι ήχοι, βουητά, άνεμος, βόμβος, τριξίματα, βοές, ντρον, ψίθυροι, θόρυβος και καταπληκτικές μουσικές. Κάθε ένα από τα μέρη της σειράς κλείνει με λάιβ από την σκηνή του Roadhouse κλαμπ- όπου εμφανίζονται: η Ρεμπέκα Ντελ Ρίο που ερμηνεύει No Stars, ο Eddie Vedder με την κιθάρα του, ο Trent Reznor, οι Chromatics, oι Cactus Blosssoms, η Sharon Van Etten, oι Au Revoir Simone, κ.α, αλλα και η Julee Cruise και ο Τζέιμς, ο James Hurley. Τη μια ακούς Nine Inch Nails και industrial noise και ‘καπάκι’ μελωδική μπαλάντα των Platters από τα 50ς, που ο Λιντς αγαπάει πολύ. 

Και ο χαρακτήρας που παίζει ο Lynch ο ίδιος; Ο απολαυστικός Πράκτορας του FBI Γκόρντον Κόουλ; Αυτός, δεν ακούει καθόλου καλά.

Τώρα η λύση του μυστηρίου (για να κρατάμε και τις υποσχέσεις μας). Λοιπόν ήταν εκει από την αρχή. Κανένα μυστήριο, απλά αριστούργημα.