Μαμά ή Γιαγιά
Η Juliette Binoche και ο Lambert Wilson συναντιούνται ξανά στην μεγάλη οθόνη, 32χρόνια μετά το “Rendez-vous” του André Téchiné.
Η Avril και η μητέρα της Mado είναι τελείως διαφορετικές. Η Avril είναι 30χρονών, παντρεμένη, εργαζόμενη και οργανωτική. Αντίθετα η μητέρα της είναι μία αιώνια έφηβη που δεν δουλεύει κι από την ημέρα που πήρε διαζύγιο έχει εγκατασταθεί στο σπίτι της κόρης της. Όταν η Avril της ανακοινώνει ότι είναι έγκυος αυτή συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί και αρνείται να αποδεχτεί την μελλοντική της ιδιότητα σαν γιαγιά. Όταν μάλιστα συνειδητοποιεί ότι είναι και η ίδια έγκυος τότε η ευαίσθητη ισορροπία στη σχέση μάνας και κόρης κλονίζεται.
Αν υπάρχει μια ερμηνεία για την οποία η Juliette Binoche θα θέλει στο μέλλον – ίσως και στο παρόν- να σβήσει από το βιογραφικό της αυτή πιθανότατα δεν θα είναι άλλη από της Mado στην ταινία της Noémie Saglio.
Μια σαχλή ερμηνεία που θυμίζει Ρένα Βλαχοπούλου στην καλύτερη (στη χειρότερη Σαπφώ Νοταρά), με αφόρητες γκριμάτσες και παλιμπαιδισμούς που μας αφήνουν με το στόμα ορθάνοιχτο, όταν συνειδητοποιούμε το μέγεθος της κάκιστης ερμηνείας της. Φυσικά και η ταινία είναι μετριότατη κωμωδία, από αυτές του νέου γαλλικού κύματος που ψάχνουν να κάνουν θραύση στα ταμεία, χωρίς να έχουν πάντως καλλιτεχνικές αρετές. Το ζητούμενο στο σενάριο είναι να βρεθεί επιτέλους η σωστή χημεία μεταξύ μητέρας και κόρης, παρότι δεν έχουν τίποτε κοινό, ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο υπάρχει το θέμα της εγκυμοσύνης, η αποδοχή των γηρατειών και το ζήτημα της αιώνιας νεότητας. Τιμημένη Juliette, τιμημένα γηρατειά.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης