Στο τέλος του τούνελ

Ο Χοακίν ύστερα από ατύχημα βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Πνιγμένος στα χρέη, νοικιάζει ένα δωμάτιο του σπιτιού σε μια χορεύτρια την οποία ερωτεύεται. Ώσπου ανακαλύπτει ότι η νοικάρισσα του βρίσκεται εκεί για άλλο λόγο: μαζί με τους συνεργάτες της είχαν οργανώσει την τέλεια ληστεία.

Θριλεράκι, καλοφτιαγμένο και στυλιζαρισμένο, που ξεκινάει με πολλές υποσχέσεις φέρνοντας στο νου κλασικές δημιουργίες από τον χιτσκοκικό «Μάρτυρα εγκλήματος» έως… άπειρες σκηνές κινηματογραφικών ληστειών, αλλά γρήγορα ξεμένει από καλές ιδέες, συντηρώντας απλώς ένα σχήμα που λειτουργεί λόγω ατμόσφαιρας και σασπένς.

Είναι φανερή η μέριμνα του σκηνοθέτη για τα καλοσχεδιασμένα και εντυπωσιακά πλάνα του, που έχουν σκοπό να καθηλώσουν το θεατή στην καρέκλα του παρά για την διατύπωση μιας αφηγηματικά άρτιας δουλειάς. Πολλές ανατροπές χωρίς ουσία και κάπως εξυπνακίστικης χροιάς, με τις τραβηγμένες από τα μαλλιά σεναριακές υπερβολές να δυναμιτίζουν την αρχική θετική εικόνα του έργου.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης