Blade Runner 2049
Μια κορυφαία στο είδος της ταινία γνωρίζει την αντάξια συνέχεια της χωρίς μάλιστα να βρίσκεται στο σκηνοθετικό τιμόνι ο… Δημιουργός της!
30 χρόνια μετά από τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ένας νέος blade runner, ο αστυνομικός Κ, ξεσκεπάζει ένα παλιό μυστικό που μπορεί να οδηγήσει ό,τι έχει απομείνει από την κοινωνία στο απόλυτο χάος. Η ανακάλυψη αυτή τον οδηγεί στην αναζήτηση ενός άλλου blade runner της αστυνομίας του Λος Άντζελες που έχει εξαφανιστεί τα τελευταία 30 χρόνια.
Το 1982, ο Ρίντλεϊ Σκοτ βρισκόμενος προφανώς σε μεγάλο οίστρο εμπνεύστηκε από το βιβλίο «Ηλεκτρικό Πρόβατο» («Do Androids Dream of Electric Sheep?») του Φίλιπ Ντικ, ένα φιλμ που άφησε έντονο το στίγμα του στο είδος της επιστημονικής φαντασίας.
Ο Ντενί Βιλνέβ 35 χρόνια μετά αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής – αν όχι ανανεωτής- του οράματος του Ρίντλεϊ Σκοτ με ένα μεγαλοφυές και επιβλητικό σίκουελ το οποίο ενώ κλείνει πονηρά το μάτι σε κλασικά μοτίβα της ταινίας του 1982, την ίδια στιγμή καταφέρνει να ξεφεύγει από τα σπλάχνα της, αρθρώνοντας ένα κινηματογραφικό λόγο που δεν προηγούμενο! Η σιγουριά του καναδού σκηνοθέτη δεν είναι μόνο θέμα αυτοπεποίθησης ή γνώσης. Είναι κυρίως η ικανότητα του να οδηγεί τη φαντασία του σε μέρη που μοιάζει να μην έχει ξαναπατήσει το πόδι του κανείς άλλος πριν. Από το προηγούμενο φιλμ του «Arrival» φαινόταν ο διάθεση του να ανοίξει νέους φιλοσοφικούς και υπαρξιακούς δρόμους στο είδος της κινηματογραφικής επιστημονικής φαντασίας. Εδώ το νερό μοιάζει να έχει μπει στο αυλάκι και το διορατικό, μυσταγωγικό «Blade Runner» του, εγκαινιάζει μια νέα εποχή όπου η αρχέγονη αγωνία για την αναζήτηση του άγνωστου (ο θεός, η μοίρα, ο θάνατος) αρχίζει να σχηματοποιείται σε πρωτόγνωρες εικόνες. Όμως ο Βιλνέβ δεν κάνει ένα σινεμά κλειστό που απευθύνεται σε λίγους. Τα ανεξίτηλα ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση και μοίρα κουμπώνουν με την εντυπωσιακή σφιχτοδεμένη δράση. Την ίδια ώρα ο αινιγματικός γρίφος του νουάρ σεναρίου οδηγείται στη λύση του μέσω μιας ανεπανάληπτης σκηνογραφικής αντίληψης (όλη η σεκάνς της συνάντησης των Φορντ – Γκόσλινγκ στο εγκατελειμένο ξενοδοχείο είναι ένα ποίημα) κι ενός αποκαλυπτικού φινάλε που σε αφήνει με το στόμα ορθάνοιχτο. Αυτό είναι λοιπόν το σίκουελ του Blade Runner. Ένα εντυπωσιακό φιλμ γεμάτο ψυχή και φαντασία, που ανταμείβει με τον καλύτερο τρόπο τις υψηλές προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει και μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι ο σκηνοθέτης από το Μόντρεαλ είναι ίσως το πιο hot όνομα του σύγχρονου κινηματογράφου αυτή τη στιγμή.