Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα σ’ ένα δωμάτιο. Απ’ το μοναδικό φεγγίτη παρακολουθούν τις ετοιμασίες μιας παρέλασης, που εξελίσσεται απρόσμενα.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Αναμονή:
1. Χρονικό διάστημα που περνά κάποιος περιμένοντας κάτι .
2. Προσδοκία (προσδοκία και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο).
3. Υποδομή για επικείμενη εγκατάσταση.
Μέσα απ’ το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη παρακολουθούμε τον άνθρωπο να αντιδρά απέναντι στο φόβο για το άγνωστο ή το σκοτάδι, τον εγκλεισμό της οικογένειας, την ασφυξία της εποχής. Μένοντας μετέωρος ανάμεσα στη μνήμη και τη φαντασία, αφημένος στην εικονική ασφάλεια του εσωτερικού του χώρου, αδρανής παρατηρητής των γεγονότων, εθελοτυφλεί ελπίζοντας πως θα περάσει απαρατήρητος από το παρόν, την ώρα που η πραγματικότητα εισβάλλει απ’ το φεγγίτη. Βίαιη. Γιορτινή. Παράλογα ελκυστική, σαν μια παρέλαση…
