Αϊρήν, Σούζαν… ηρωίδες της ίδιας ιστορίας. Της ιστορίας του σύγχρονου ανθρώπου, της μετανάστευσης από τον ίδιο του τον εαυτό. Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία;
Η ανθρώπινη φύση δεν είναι κάτι το αφηρημένο που ζει μέσα στον εσωτερικό κόσμο του κάθε ατόμου. Η πραγματική ουσία της βρίσκεται στο σύνολο των κοινωνικών συνθηκών. Αυτήν την παραδοχή φαίνεται πως δεν έχουν κάνει οι ήρωες του Άλαν Μπένετ για αυτό δημιουργούν τη δική τους πραγματικότητα… Πώς, ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει μια πραγματικότητα που τον δυσκολεύει, φτιάχνει μία δική του παράλληλη, που μέσα της αισθάνεται ασφαλής αλλά στην ουσία εκεί εγκλωβίζεται…
Δυο λόγια για τον συγγραφέα
«Οι μονόλογοι του Άλαν Μπένετ, κατέχουν στο σημερινό θέατρο μια θέση που κατά κανόνα ανήκει στα κείμενα που χωρίς δραματικότητα, με ιδιόμορφο χιούμορ εδώ, έχουν την έννοια του τραγικού και χαμογελούν στωϊκά στο βρυχηθμό της ζωής».
Η Αϊρήν είναι μια γυναίκα που ζει μόνη, με ελάχιστες κοινωνικές επαφές. Αντιμετωπίζει τη μοναξιά και την απομόνωση, παρακολουθώντας τους ανθρώπους από το παράθυρό της. Γράφει γράμματα για ότι την ενοχλεί, για ότι πιστεύει ότι έχει τη λύση. Το ενδιαφέρον της για ένα μικρό παιδί (που θεωρεί ότι κακοποιείται) την οδηγεί στο να αναστατώσει γιατρούς, εφημέριο, κοινωνικές υπηρεσίες και τελικά στον εγκλεισμό. Με ελαφρώς αστυνομικό σασπένς, χιούμορ και χωρίς καθόλου δραματικότητα, αποκαλύπτεται το πρόσωπο αυτής της γυναίκας που καταλαβαίνει τελικά ότι το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, η κατανόηση, είναι μια θέση που δεν λειτουργεί από απόσταση.
Η Σούζαν είναι γυναίκα εφημέριου. Προσπαθεί ν ‘ανταποκριθεί στο ρόλο μιας αξιοπρεπούς Αγγλικανής κυρίας, ακόμη και με την συνδρομή αλκοόλ, αλλά το κοστούμι της πέφτει κοντό, ακόμη περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που ερωτεύεται έναν αλλόθρησκο Ινδό νεαρό μπακάλη. Η συνάντησή τους την οδηγεί στους ανώνυμους αλκοολικούς και ίσως στην αποδοχή του εαυτού της και των άλλων.
Η Αϊρήν λέει: «Και γιατί ρωτάτε εμένα;» του κάνω. Κι εκείνος μου λέει, «Σε ρωτάμε γιατί ποιός έγραψε στο φαρμακοποιό ότι η γυναίκα του είναι πουτάνα; Σε ρωτάμε γιατί ποιός έκανε τον ζαχαροπλάστη να πάθει νευρική κρίση;». «Μπα; Τι δουλειά έχει αυτός με τα αγοράκια;» του λέω.
Η Σούζαν λέει: «Η γυναίκα του δικηγόρου δεν είναι υποχρεωμένη να πηγαίνει στο δικαστήριο, η γυναίκα του ηθοποιού δεν πηγαίνει σε όλες τις παραστάσεις, γιατί λοιπόν πρέπει εγώ να στήνομαι στην εκκλησία;»
Σημείωμα σκηνοθέτη
Πειραματιζόμαστε πάνω στην προσωπική σφραγίδα που θέτει κάθε άνθρωπος εκτοξεύοντας τη λέξη του στο «εδώ και τώρα». Αυτό το νόημα που εμπεριέχει η λέξη όπως την εκφέρει καθένας από εμάς διαφορετικά καθορίζοντας την επικοινωνία του με τον «άλλον».
