Βασισμένο στην πασίγνωστη και λατρεμένη κωμωδία των Μόντυ Πάιθον, το μιούζικαλ είναι μια σουρεαλιστική, αναρχική παρωδία του μύθου του βασιλιά Αρθούρου, όπως τη φαντάστηκαν οι εξωφρενικοί Βρετανοί κωμικοί, αλλά ταυτόχρονα και μια πανέξυπνη παρωδία των ίδιων των μιούζικαλ σαν είδος.
Το έργο πρωτοανέβηκε το 2005 στο Μπρόντγουεϊ, σε σκηνοθεσία Μάικ Νίκολς και το παρακολούθησαν πάνω από δύο εκατομμύρια θεατές. Απέσπασε τρία βραβεία Τόνυ, μεταξύ των οποίων αυτό του καλύτερου μιούζικαλ. Έκτοτε ανέβηκε σε δεκάδες επαγγελματικές και ερασιτεχνικές παραστάσεις στις ΗΠΑ, την Αγγλία, την Αυστραλία, την Ισπανία, τη Νορβηγία, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, το Μεξικό και τώρα η αναζήτηση του Ιερού δισκοπότηρου φέρνει τους ιππότες του Αρθούρου στην Αθήνα.
Ο βασιλιάς Αρθούρος, ένας θρυλικός ήρωας, που προσωποποίησε το συλλογικό όνειρο της ενοποιημένης Βρετανίας και καθιέρωσε το Χριστιανισμό στα βρετανικά νησιά, τριγυρνά τη χώρα στρατολογώντας ιππότες για το παλάτι Κάμελοτ. Στο πλάι του η «Κυρά της Λίμνης», ο πιστός του υπηρέτης Πάτσυ και το μυθικό σπαθί Εξκάλιμπερ.
Όταν τα καταφέρει, ο Θεός του αναθέτει μια δεύτερη δοκιμασία: να αναζητήσει το Ιερό Δισκοπότηρο, το ποτήρι του Χριστού στο Μυστικό Δείπνο (για να μην τελειώσει το έργο στην πρώτη πράξη!). Στο δρόμο του συναντά ένα σωρό εμπόδια, το Γαλλικό κάστρο, τους Ιππότες που λένε «Νι» και τον φύλακα του Ιερού Δισκοπότηρου, το φονικό κουνέλι.
Σχετικά με τους Monty Python:
Οι Monty Python είναι το όνομα της ομάδας των Βρετανών κωμικών υπεύθυνων για την τηλεοπτική σειρά Monty Python’s Flying Circus, μιας σειράς σουρεαλιστικών κωμικών σκετς που άρχισε να εκπέμπεται στη Μεγάλη Βρετανία το 1969. Η σειρά παιζόταν για τέσσερις τηλεοπτικές σεζόν και όταν σταμάτησε οι Πάιθον γύρισαν τρεις κινηματογραφικές ταινίες που έμελλε να επηρεάσουν βαθύτατα τη σύγχρονη κωμωδία: τους «Ιππότες της ελεεινής τραπέζης” (1975), το «Ένας προφήτης, μα τι προφήτης» (1979) και το «Νόημα της ζωής» (1983). Η αναρχική σάτιρά τους και το σουρεαλιστικό γκρέμισμα κάθε κανόνα στο χώρο της κωμωδίας είχαν μεγάλη επιρροή στη λαϊκή κουλτούρα στη Βρετανία, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ακόμα και λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, όπως η λέξη «email spam», έχουν την προέλευσή τους σε σκετσάκια τους. Οι Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Τέρυ Γκίλιαμ, Τέρυ Τζόουνς, Έρικ Άιντλ και Μάικλ Πάλιν θεωρούνται ότι έφεραν στην κωμωδία την επανάσταση που έφεραν οι Μπιτλς στη μουσική.
