Τρία αδέρφια, ο Τζόνι, ο Μπραντ και ο Τζο. Σε ένα σπίτι. Ο μπαμπάς έχει φύγει, προσωρινά είπε. Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο Τζόνι, πρέπει τώρα να τους φροντίζει. Πρέπει να φροντίζει να υπάρχει πάντα γάλα στο σπίτι, γιατί όσο υπάρχει γάλα υπάρχει ασφάλεια. Γι΄ αυτό δεν πρέπει να βγαίνει κανένας έξω, γιατί έξω είναι επικίνδυνα, έτσι λέει ο μπαμπάς, έξω δεν είμαστε ασφαλείς, έτσι λέει ο μπαμπάς. Όσο κάνουμε σα να μη συμβαίνει τίποτα, είμαστε ασφαλείς και μπορούμε να σκεφτόμαστε το μέλλον, ένα μέλλον που θα είναι ίδιο με το παρελθόν. Ο μπαμπάς όμως δεν επιστρέφει, ο χρόνος περνάει, το γάλα τελειώνει και η αμφιβολία γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Τελικά, πόσο μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι τίποτα δεν συμβαίνει;
Σε μια παράσταση μεταξύ ρεαλισμού και αλληγορίας, το ατμοσφαιρικό έργο της Ελένης Κωστοπούλου θέτει ερωτήματα και προτείνει απαντήσεις. Ίσως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ίσως χρειάζεται να θέλουμε να δούμε για να… δούμε.
