Πρόκειται για μια σάτιρα της εποχής του μεγάλου Ρώσου δραματουργού της περιόδου του ρεαλιστικού ρεύματος στη ρωσική λογοτεχνία που καυτηριάζει με χιούμορ διαχρονικά κοινωνικοπολιτικά θέματα όπως τη ματαιοδοξία και την κενότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, τη δημόσια εικόνα-ως εργαλείο απάτης και αυτοεξαπάτησης, τις προκαταλήψεις και το συντηρητισμό, τη διαπλοκή της εξουσίας και των εκπροσώπων της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Το “ГЛУМ”, που ως λήμμα σηματοδοτεί την απάτη, είναι η ιστορία του Γκλούμοφ το όνομα του οποίου αποτελεί λογοπαίγνιο.
Η Μόσχα, στις αρχές του 19ου αιώνα, είναι ένας μεγάλος αυτοαναφορικός διάλογος. Ο νέος και ανήσυχος Γκλούμοφ αποφασίζει, πολύ στοχευμένα, να πάρει μέρος σ’ αυτό το διάλογο αντιδρώντας στην αδιάφορη θέση του στην κοινωνία της πόλης. Με την εξυπνάδα και το θράσος του καταφέρνει να εισχωρήσει σε έναν κύκλο ανθρώπων με επιρροή χρησιμοποιώντας τους κατάλληλα για να πετύχει τους στόχους του: μια σταθερή, καλοπληρωμένη δουλειά και έναν γάμο «λαχείο», εισιτήριο στην εξέχουσα κοινωνία της Μόσχας. Σύμμαχός του στην πορεία αυτή ένα ημερολόγιο, μόνος αποδέκτης της αλήθειας – καθρέφτης των μύχιων σκέψεών και αχίλλειος πτέρνα του. Ένας κυνηγός της τύχης, ένας άνθρωπος που λαχταρά να αδράξει όσα του αξίζουν και κάνει γι’ αυτό περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται. Ο Γκλούμοφ.
