MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
05
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΙΝΕΜΑ
ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ X
ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΑΙΝΙΑ X
36o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου
100 χρόνια από τον Οδυσσέα
200% λύκος (μεταγλωττισμένη)
2046
Aftersun
Anora
Bagman
Balkan Can Kino
Birdcage Inn
Deadpool & Wolverine
Dourgouti Town
Emilia Pérez
Fires on the Plain
Glen or Glenda
Hit Man
Joker: Τρέλα για δύο
Kneecap
La La Land
Longlegs
Placebo – This Search for Meaning
Slumber Party Massacre
Smile 2
Strange Darling
Take a Trip
The Apprentice
The Blair Witch Project
The Breakfast Club
The Trust Fall: Julian Assange
Transformers One (μεταγλωττισμένη)
Ubuntu
Venom: Η τελευταία πράξη
Άγνωστοι μεταξύ μας
Όλα για τη μητέρα μου
Αδάμ
Αδέσποτα κορμιά
Ακρότητες.
Αμελί
Ανατομία μιας πτώσης
Ανοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας… και Ανοιξη
Βρέχει άντρες
Γάτος δεκάψυχος (μεταγλωττισμένη)
Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Δέσε με
Δαχομέη
Δύο προς ένα
Εγώ, ο απαισιότατος 4 (μεταγλωττισμένη)
Ερωτική επιθυμία
Εφαρμογές τρόμου
Ζούμε τη στιγμή
Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού
Η Γιούκου και το λουλούδι των Ιμαλαΐων (μεταγλωττισμένη)
Η Ηλιαχτίδα μου
Η Λάμψη
Η Ναυσικά της κοιλάδας των ανέμων
Η Πέπη, η Λούσι, η Μπομ και τ’αλλα κορίτσια…
Η γειτονιά του δάσους: Οι περιπέτειες του Τοτόρο
Η θυσία
Η ληστεία του Βερολίνου
Η πλεξούδα
Η πύλη της κολάσεως
Η φύση του έρωτα
Ιστορίες καλοσύνης
Καμία άλλη γη
Κραυγή αγωνίας
Κραυγή σιωπής
Κόναν ο βάρβαρος
Μήδεια… κρείσσων των εμών βουλευμάτων
Μία Νύχτα στη Γη
Μικροί ήρωες σε δράση (μεταγλωττισμένη)
Μονομάχος
Νυχτερινός εκφωνητής
Ο Ψαλιδοχέρης
Ο δάσκαλος που υποσχέθηκε την θάλασσα
Ο δαίμονας του Λαπλάς
Ο δελφινομικρούλης (μεταγλωττισμένη)
Ο επιθεωρητής Κάλαχαν
Ο θρύλος του κάστρου Σουράμι
Οι Απάχηδες των Αθηνών
Ο κόμης Μόντε Κρίστο
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών
Ορκίζομαι!
Πάντα υπάρχει το αύριο
Πέππα το γουρουνάκι: Πάρτυ στο σινεμά (μεταγλωττισμένη)
Πεσμένα φύλλα
Πριγκίπισσα Μονονόκε
Πώς να σώσετε ένα μάγο (μεταγλωττισμένη)
Σαμσάρα
Σκαθαροζούμης Σκαθαροζούμης
Στις σκιές των ξεχασμένων προγόνων
Στρατιώτες της Σαλαμίνας
Συνάντησα και ευτυχισμένους τσιγγάνους
Σύντομη ιστορία μιας οικογένειας
Τα 13 Τριαντάφυλλα
Τα μυαλά που κουβαλάς 2 (μεταγλωττισμένη)
Τελειώνει με εμάς
Το αγόρι και ο ερωδιός
Το ατίθασο ρομπότ (μεταγλωττισμένη)
Το ατίθασο ρομπότ (με υπότιτλους)
Το δικό μας κακό
Το θηρίο
Το κινούμενο κάστρο
Το μίσος
Το τερατόσπιτο
Το χρώμα του ροδιού
Υπέροχες μέρες
Υπόθεση Γκόλντμαν
Φονικό όπλο
Χόκους Πόκους: Οι τρεις μάγισσες
Κοινωνική

Οι Παραθεριστές του Μαξίμ Γκόρκι στη Στέγη

Το δράμα του Μαξίμ Γκόρκι, “Οι Παραθεριστές” (1904), φέρνει το καλοκαίρι στην Εφηβική Σκηνή της Στέγης, από τις 18 Νοεμβρίου 2017.

stars-fullstars-emptystars-emptystars-emptystars-empty
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 95'
Φωτογραφία © Χρήστος Σαρρής
Φωτογραφία © Χρήστος Σαρρής
author-image Ευδοκία Βαζούκη

Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να βρίσκομαι κάπου όπου ζουν άνθρωποι απλοί, αληθινοί, που κάνουν κάτι χρήσιμο. Μαξίμ Γκόρκι, Οι παραθεριστές.

«Πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να μην τους βαριόμαστε;» αναρωτιέται ο Μαξίμ Γκόρκι στους πολυπρόσωπους και σπανίως παιγμένους στη χώρα μας Παραθεριστές (1904), που φέρνουν το καλοκαίρι στην Εφηβική Σκηνή της Στέγης. Η Μαρία Μαγκανάρη μεταφέρει τη δράση από την προεπαναστατική Ρωσία στο σήμερα του ελληνικού καλοκαιριού και αποδεικνύει ότι μερικοί συγγραφείς μπορούν να απευθύνονται με εντυπωσιακή ευκολία σε όλες τις γενιές. Έφηβοι και ενήλικες σε ένα αέναο γαϊτανάκι αναζήτησης ομφαλοσκοπούμε κι εμείς σαν τους Παραθεριστές, ψάχνοντας το προσωπικό μας νόημα και τη θέση μας μέσα σε μια κοινωνία που ούτε ξέρει τι την περιμένει.

Συχνά λέμε ότι πάμε διακοπές για να «ξεφύγουμε». Ξεφεύγουμε, όμως, ποτέ από τον εαυτό μας; Οι Παραθεριστές του Γκόρκι αναλώνονται σε φλυαρίες, γκρίνιες, τσακωμούς, μεθύσια και ανεκπλήρωτους έρωτες μέσα σε μια ατμόσφαιρα νωθρότητας. Ευτυχώς, όχι όλοι. Κάποιοι, οι νεότεροι, θα μας θυμίσουν αυτό που πάντα υποστήριζε ο Γκόρκι: «Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό θαύμα στη Γη».

Όταν έφυγε η Λιούμποβα και η παρέα της από τον Βυσσινόκηπο, μια καινούρια φυλή άρχισε να εγκαθίσταται κάθε καλοκαίρι στα εξοχικά που φτιάχτηκαν εκεί: οι παραθεριστές. Το «μετά-τσεχοφικό» τοπίο επρόκειτο να ζήσει εκ νέου ανεκπλήρωτους έρωτες, βραδιές τσαγιού, μεθύσια, αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις, διαψεύσεις, αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας, μυστικά και ψέματα. Οι Παραθεριστές του Μαξίμ Γκόρκι, πρωτοπαρουσιάζονται το 1904, χρονιά θανάτου του Τσέχοφ, λίγους μήνες μετά την πρεμιέρα του Βυσσινόκηπου. Ο Γκόρκι αφιερώνει το έργο του στον Τσέχοφ και παίρνει το ψυχικό –κυρίως– νήμα τον ηρώων του για να το πάει κάπου αλλού. Έχοντας ήδη, στα 36 του χρόνια, ζήσει «τα πάντα», παρατηρεί και περιγράφει τη γενιά του. Μια παρέα Ρώσων διανοούμενων παραθερίζει σε μια ντάτσα. Γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί και συγγραφείς αναζητούν σε ατέρμονες συζητήσεις και σε πρόσκαιρα ειδύλλια το νόημα της ζωής. Ο νεαρός Βλας αρνείται να ενσωματωθεί σε αυτή την πραγματικότητα, την οποία χλευάζει με το ανυπόφορο χιούμορ του. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας θα αποτελέσει την αφορμή για να αρχίσει να επικοινωνεί με τα συναισθήματα και με τις βαθιές του επιθυμίες. Στο μεταξύ, έξω από την ντάτσα η κοινωνία βράζει. Βρισκόμαστε στο 1904. Η πρώτη Ρωσική Επανάσταση είναι καθ’ οδόν. Όλοι οι ήρωες, αργά ή γρήγορα, θα κληθούν να πάρουν θέση απέναντι στην κοινωνική αδικία.

Οι ήρωες των Παραθεριστών δεν προέρχονται από τη ρωσική αριστοκρατία· ούτε και ο Γκόρκι φυσικά. Είναι απόγονοι χειρωνάκτων, φτωχών και αγράμματων, είναι η γενιά που, εκμεταλλευόμενη τις μεγάλες αλλαγές που γίνονται στη ρωσική κοινωνία (εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του τσάρου Αλέξανδρου Β΄ κ.ά.), σπουδάζει και ανέρχεται κοινωνικά. Για να περιπέσει, και αυτή με τη σειρά της, στα ίδια καθηλωτικά, διαχρονικά ανθρώπινα αδιέξοδα. Όλοι οι ήρωες του έργου είναι ανικανοποίητοι. Αυτοί που εργάζονται γκρινιάζουν, όσοι δεν εργάζονται πλήττουν. Όλοι τους θέλουν να είναι κάπου άλλου. Μια ολόκληρη γενιά που, παρά τα πνευματικά εφόδια που διαθέτει, έχει χάσει την επαφή της με την ευρύτερη κοινωνία.

«Ποτέ πριν η χώρα μας δεν είχε τόσους μορφωμένους ανθρώπους που να προέρχονται από τον λαό. […] Και τι κάνουμε; […] Δεν πράττουμε, μόνο μιλάμε. Δεν είμαστε “διανοούμενοι”, είμαστε παραθεριστές στη χώρα μας, περαστικοί. […] Κατασκευάσαμε την ίδια μας την απομόνωση και την γεμίσαμε με σύγχυση και εσωτερική διχόνοια.»

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη


Διάρκεια: 95'

Rating: 1
Περισσότερα από CINEMA